27 december. Varend rond Antarctica.

Elke ochtend om 8.30 uur is er mogelijkheid om met dr. Torre Stockard (een biologe die leuke lezingen geeft over pinguïns, zeehonden en walvissen) vogels te spotten op het achterdek. Om Wim, de vogelaar in onze familie, een plezier te doen stond ik vandaag vroeg op, deed yoga, kleedde me toen snel om en was op tijd op het achterdek.

Torre heeft een paar keer een poolexpeditie gedaan en maanden op Antarctica pinguïns bestudeerd. Ze vertelde dat 1 van de expedities vlak bij de hut van Shackleton was, en op een mooie dag besloten ze daar naar toe te wandelen. Daar komt nooit meer iemand, en ze was stomverbaasd dat de hele inhoud van de hut nog in prima staat verkeerde. Er hing zelfs nog gedroogd vlees aan het plafond, er lagen kledingstukken, bedden, dagboeken; alles perfect geconserveerd in 100 jaar vrieskou.

Of de duivel ermee speelde, was er om half 9 geen vogel te zien. Alleen maar heel veel walvissen. 

Ik beschreef een paar vogels die ik de vorige dag had gezien; het bleken de Kaapse stormvogel, de grijze stormvogel en jagers te zijn.

Het is ondoenlijk met een IPhone een foto te maken van vogels, dus voor de liefhebbers onder jullie; deze vogels in ruime mate gezien (foto’s van internet);

Grijze stormvogel

Kaapse stormvogel

Ska = jager

Ze raadde aan nog uit te kijken naar de zuidpoolstern;



Ze vertelde een beetje over de vogels, maar ik had geen opschrijfboekje bij de hand, ik had inmiddels best honger en het sneeuwde licht, die combi is dodelijk voor mijn geheugen en ik bedacht als ik in elk geval de namen zou kunnen onthouden, dat ik ze dan vanmiddag wel eens zou opzoeken met wat eigenaardigheden.
Dat heb ik net gedaan; ik vond ze alle vier. Wel; ze vliegen, ze eten, ze poepen en ze leggen eieren. Daar komt het zo’n beetje op neer.

De rest van de dag veel aan dek gestaan. Nou ja, ik loop meestal, dat staan te turen in die kou door een verrekijker, daar heb ik niet zoveel geduld voor. Voor de lunch had ik de eerste 6 km er al weer opzitten; grotendeels opgelopen met een Poolse Amerikaan, die ‘overal ter wereld’ geweest was. Wat hij opnoemde, daar was ik ook geweest. Behalve in Santiago de Compostela. Het was een aardige man en ongemerkt liepen we aardig wat rondjes, tot hij moe werd en daarna ging ik ook naar binnen.

Na de lunch kwam er wat zon door en gelijk was het eigenlijk niet meer te doen zonder zonnebril.
Toen het eten wat gezakt was zijn we weer op het wandeldek gaan lopen.
We hebben de hele dag vooral heel veel walvissen gezien;

En wel zoveel, dat als de kapitein omriep; 4 walvissen op 10 uur, dat niemand meer naar stuurboord rende om ze te zien...



Surrealistische landschappen.

De meeste mensen lopen goed ingepakt rond. Een enkele bontjas, een enkel hip skipas en sommige zo dik ingepakt dat het lijkt of ze in de winter te voet naar de Zuidpool gaan. Maar ook nog steeds een enkele korte broek.

Bijna links op de ijsschots een Adelie pinguin.

Voor het kleine ijsschotsen rechts op de foto zwom een zeehond. Vandaag 2 zeehonden gezien maar te ver weg voor mijn IPhone. Misschien denken jullie; maken ze zo’n mooie reis en dan nemen ze geen fatsoenlijk fototoestel mee. Maar ik wil er niet mee gaan lopen sjouwen, Peter maakt nauwelijks foto’s en op internet prachtige zeehonden foto’s te vinden...
Deze reis hadden we er voor het eerst aan gedacht onze verrekijker mee te nemen. Er lag er ook eentje in de hut. Maar we kijken allebei liever met ons blote oog.

De hele dag langs het Antarctisch Schiereiland gevaren. Ook wel Graham land genoemd;

We varen aan de rechterkant van het schiereiland, soms moeten we keren als er te grote ijsschotsen in de weg liggen.We varen onder de zuidpoolcirkel.
Het schiereiland is erg bergachtig en de hoogste top is 3184 meter.

Aan het eind van de middag liepen we weer 15 rondjes waardoor mijn dagafstand op 13.5 km staat. Maar het tempo van die dag dat we zo lang in de bus hadden gezeten, ruim 7 km per uur, haal ik niet meer.

We zagen ook nog een helikopter die een skiër afzette op een bergtop en die tussen de pinguïns naar beneden ging op zijn snowboardje. Bizar. Van mij mogen ze cruiseschepen gaan verbieden in deze regio, maar dit soort acties is natuurlijk helemaal krankzinnig...

We hebben de hele middag en avond zonder internet gezeten (problemen met de satelliet) waardoor ik niet aan mijn blog kon werken. We zijn toen maar naar het praatje ‘domme manieren om in Antarctica aan je einde te komen’ gegaan; het blijkt dat de meeste doodsoorzaken komen door vallen in spleten of over het randje van de klif glijden.




.