1e kerstdag; eerst maar eens naar de gym. Anders eindig ik hier als de gemiddelde cruiseganger die 1 pond per dag aan komt...
Daarna met Peter ontbeten en toen was het al tijd voor de eerste lezing van de dag; dit maal over Ernest Shackleton. Een nauwelijks bekende ontdekkingsreiziger die eigenlijk niet onder deed voor Scott en Amundsen. Hij heeft 4 expedities gemaakt naar Antarctica; de eerste met Scott en daarna waren deze twee mannen geen vrienden meer en ging Shackleton zijn eigen expedities organiseren.
Zijn 2e expeditie, 3 jaar voor Scott en Amundsen de zuidpool bereikten, kwam Shackleton op 150 mijl van de pool. Toen hij na deze expeditie weer geld bij elkaar had, was de zuidpool bereikt en hij besloot dat zijn 3e expeditie een trans-Antarctica expeditie zou worden maar ze raakten vast in het ijs voor ze aan land konden; ze overwinterden, het schip zonk, en op het laatst en ten einde raad is hij met een paar van de fitste mannen in een reddingsboot naar South Georgia geroeid. Daar kwamen ze aan de verkeerde, onbewoonbare, kant uit en toen hebben ze nog dat eiland te voet moeten doorkruisen. Daarna heeft Shackleton 4 pogingen met 4 verschillende schepen gedaan om de rest van de bemanning van Antarctica op te pikken; dat lukte hem uiteindelijk en alle mannen bleken nog in leven na bijna 5 maanden wachten.
Ik kwam de volgende quote tegen over Shackleton;
"For a joint scientific and geographical piece of organisation, give me Scott; for a Winter Journey, Wilson; for a dash to the Pole and nothing else, Amundsen: and if I am in the devil of a hole and want to get out of it, give me Shackleton every time".
Shackleton overleed tijdens zijn 4e expeditie, voor hij voet op Antarctica kon zetten, aan een hartaanval op South Georgia. Hij was 47 jaar en is daar op verzoek van zijn vrouw begraven.
Het was een zeer interessante lezing.
Hierna gingen we onze dagelijkse rondjes lopen; 13 dit maal (6 km). En toen lunchen.
Daarna was er een lezing over de laatste week van de cruise; wat je dan kon doen. Ik kreeg de indruk dat de toeroperator naar zijn kerstborrel wilde, want het programma kwam in zo’n sneltreinvaart voorbij dat ik het nauwelijks kon volgen.
‘s Middags was er een lezing over de vulkanen op Antarctica maar ik vreesde dat het een droge lezing zou worden dus ik sloeg voor het eerst een lezing af. Ik gebruikte die tijd om naar de kinderen te bellen, kerst-appjes te sturen en foto’s op te laden van de Falklands. (Duurde uren!)
Daarna een lezing gevolgd over zeehonden en walvissen.
Interessante feitjes;
-zeehonden komen alleen aan land voor bevalling en wisselen van de vacht.
-ze kunnen slapen onder water.
-vrouwtjes wegen 40 kg; mannetjes 375 kg.
-ze kunnen 1.6 km diep duiken en 2 uur onder water blijven.
-de grootste zeehond is de olifant-zeehond; het mannetje kan 5 meter lang worden en 3700 kg wegen.
-hun geluid klinkt als afwisselend boeren en snurken. (De man van de biologe die het vertelde en ons de opname ook liet horen had de opname gebruikt als ringtone als zijn schoonmoeder belde.)
-De Weddell zeehond is het meest zuidelijkst levende zoogdier. Hun baby’s groeien in 6 weken van 26 naar 110 kg (de borstvoeding bestaat uit 60% vet en 10% eiwit - menselijke borstvoeding uit 3% vet en 1% eiwit) en kunnen dan het water in. Hun geluid klinkt als een mix van vogels-honden-blokfluit.
-walvissen krijgen jongen in het noorden en gaan daarna terug naar Antarctica omdat de vis daar beter is.
-de blauwe walvis is het grootste dier op aarde. 30 meter lang en 100 ton zwaar. Ze worden makkelijk 85 jaar.
Het was een interessante lezing en daarna ging ik terug naar mijn hut waar zowaar de foto’s waren opgeladen voor mijn blog. Ik schreef het blog over de Falklands en Peter ging naar de gym.
Daarna gingen we naar het uitstekende restaurant voor ons kerstdiner. Ik had verwacht dat het stampvol zou zitten maar dat viel mee. We aten als hoofdgerecht king-crab. Was erg lekker en niet zo vullend als de biefstuk van kerstavond.
Ik sluit het blog van vandaag af met de pinguïn mop-van-de-dag;
‘What is the birthday song for a pinguin?’
‘Freeze (uitgesproken als for..h-is) a jolly good fellow!’
.
Zijn 2e expeditie, 3 jaar voor Scott en Amundsen de zuidpool bereikten, kwam Shackleton op 150 mijl van de pool. Toen hij na deze expeditie weer geld bij elkaar had, was de zuidpool bereikt en hij besloot dat zijn 3e expeditie een trans-Antarctica expeditie zou worden maar ze raakten vast in het ijs voor ze aan land konden; ze overwinterden, het schip zonk, en op het laatst en ten einde raad is hij met een paar van de fitste mannen in een reddingsboot naar South Georgia geroeid. Daar kwamen ze aan de verkeerde, onbewoonbare, kant uit en toen hebben ze nog dat eiland te voet moeten doorkruisen. Daarna heeft Shackleton 4 pogingen met 4 verschillende schepen gedaan om de rest van de bemanning van Antarctica op te pikken; dat lukte hem uiteindelijk en alle mannen bleken nog in leven na bijna 5 maanden wachten.
Ik kwam de volgende quote tegen over Shackleton;
"For a joint scientific and geographical piece of organisation, give me Scott; for a Winter Journey, Wilson; for a dash to the Pole and nothing else, Amundsen: and if I am in the devil of a hole and want to get out of it, give me Shackleton every time".
Shackleton overleed tijdens zijn 4e expeditie, voor hij voet op Antarctica kon zetten, aan een hartaanval op South Georgia. Hij was 47 jaar en is daar op verzoek van zijn vrouw begraven.
 |
| Wilson links, Shackleton naast hem. 1907 |
 |
| Shackleton, Scott en Wilson 1902 |
Het was een zeer interessante lezing.
Hierna gingen we onze dagelijkse rondjes lopen; 13 dit maal (6 km). En toen lunchen.
Daarna was er een lezing over de laatste week van de cruise; wat je dan kon doen. Ik kreeg de indruk dat de toeroperator naar zijn kerstborrel wilde, want het programma kwam in zo’n sneltreinvaart voorbij dat ik het nauwelijks kon volgen.
‘s Middags was er een lezing over de vulkanen op Antarctica maar ik vreesde dat het een droge lezing zou worden dus ik sloeg voor het eerst een lezing af. Ik gebruikte die tijd om naar de kinderen te bellen, kerst-appjes te sturen en foto’s op te laden van de Falklands. (Duurde uren!)
Daarna een lezing gevolgd over zeehonden en walvissen.
Interessante feitjes;
-zeehonden komen alleen aan land voor bevalling en wisselen van de vacht.
-ze kunnen slapen onder water.
-vrouwtjes wegen 40 kg; mannetjes 375 kg.
-ze kunnen 1.6 km diep duiken en 2 uur onder water blijven.
-de grootste zeehond is de olifant-zeehond; het mannetje kan 5 meter lang worden en 3700 kg wegen.
-hun geluid klinkt als afwisselend boeren en snurken. (De man van de biologe die het vertelde en ons de opname ook liet horen had de opname gebruikt als ringtone als zijn schoonmoeder belde.)
-De Weddell zeehond is het meest zuidelijkst levende zoogdier. Hun baby’s groeien in 6 weken van 26 naar 110 kg (de borstvoeding bestaat uit 60% vet en 10% eiwit - menselijke borstvoeding uit 3% vet en 1% eiwit) en kunnen dan het water in. Hun geluid klinkt als een mix van vogels-honden-blokfluit.
-walvissen krijgen jongen in het noorden en gaan daarna terug naar Antarctica omdat de vis daar beter is.
-de blauwe walvis is het grootste dier op aarde. 30 meter lang en 100 ton zwaar. Ze worden makkelijk 85 jaar.
Het was een interessante lezing en daarna ging ik terug naar mijn hut waar zowaar de foto’s waren opgeladen voor mijn blog. Ik schreef het blog over de Falklands en Peter ging naar de gym.
Daarna gingen we naar het uitstekende restaurant voor ons kerstdiner. Ik had verwacht dat het stampvol zou zitten maar dat viel mee. We aten als hoofdgerecht king-crab. Was erg lekker en niet zo vullend als de biefstuk van kerstavond.
Ik sluit het blog van vandaag af met de pinguïn mop-van-de-dag;
‘What is the birthday song for a pinguin?’
‘Freeze (uitgesproken als for..h-is) a jolly good fellow!’
.
No comments:
Post a Comment