Vanmorgen vroeg bereikten we de Falkland eilanden.
Omdat de zee te ondiep was in de haven van de hoofdstad Stanley, ging het schip voor anker in de baai en werden alle passagiers in bootjes met 70 man tegelijk naar het vaste land gevaren.
Het was even geduld en wachten op je beurt maar het ging toch vrij soepel en om half 10 waren we aan wal. We hadden een pinguïn toertje van te voren geboekt want we zagen in september al aankomen dat het vol zou lopen. En inderdaad; eenmaal aan boord van de cruise kon je geen pinguïn toer meer boeken. Alle locals waren op 🙃
(Vanavond gaan we dus naar de uiterste punt van Antarctica varen en afhankelijk van het drijfijs gaan we dus hier een beetje rond toeren een paar dagen)
Stanley ligt rechts bijna op het uiterste punt.
We werden opgehaald met een paar landrovers (klein nummerplaatje!!);
ik kwam bij Sally in de auto. Sally is 25 jaar, geboren en getogen op de Falkland eilanden. Toen ze 16 was kreeg ze net als alle kinderen hier de mogelijkheid om nog 2 jaar in Engeland naar school te gaan, en daarna nog te studeren. Ze heeft het allebei gedaan maar was zielsblij dat ze 2 jaar geleden terug kon. Ze wil er nooit meer weg. Het enige probleem is het vinden van een partner. Alle jongens van haar leeftijd zijn OF familie OF ze heeft bij hen op school gezeten, nou, dan sta je niet te trappelen om daar mee te trouwen. Dus ze is hard op zoek naar een geschikte kandidaat die eigenlijk maar aan 1 vereiste hoeft te voldoen; op de Falkland eilanden te gaan wonen...
 |
| Landschap van de Falklands... geen boom te zien! (Alleen een paar in sommige tuinen) |
We kwamen eerst langs ‘Boot Hill’. Hier staan laarzen op palen geschoven. Niemand weet wie er mee begonnen is en waarom, maar het breidt zich langzaam uit.
Na een uurtje kwamen we aan bij Bluff cove; hier bestond de kolonie uit koning pinguïns en gentoo pinguïns. De gentoo pinguïns zijn de snelst zwemmende pinguïns en halen onder water een snelheid van 36 km/uur. Als je ze ziet waggelen op het land zou je het niet zeggen;
Ik had deze toer gekozen omdat hier de konings pinguïn zit. De keizer pinguïn, die nog groter is, kun je niet zien tijdens deze cruise; die leven te zuidelijk. Maar de konings pinguïns vond ik ook al erg leuk. Onder de uitstekende onderbuik zit OF en ei, OF een jong. Die houden ze op en tussen hun poten.
De gentoo pinguïns maken regelmatig een geluid door hun bekken omhoog te gooien;
 |
| Te leuk hoe deze jonkies uitgesteld op de grond liggen... |
 |
| Het lijkt of ze uitkijken naar hun aflossing... |
 |
| Deze schooiert naar het water... |
 |
| Ganzen; de witte zijn de mannetjes. |
 |
| Prachtig wit zandstrand. |
 |
| De gentoo pinguïn heeft de langste staart. Deze komt met volle buik terug uit zee. |
 |
| Nog zo’n uitgetelde pluizenbol. |
Zelfs Peter heeft een paar foto’s genomen. Ze zijn zo leuk. En zo dichtbij. En helemaal niet bang.
Na een uurtje gingen we weer terug naar Stanley. We kregen nog een hele uiteenzetting over de oorlog van 1982. Over de technieken en waar en wat de Argentijnen gedaan hebben toen de Britten nog hun spullen aan het pakken waren.
Wat wel leuk was, was een anekdote van een cruise een paar jaar geleden. Net als nu mochten de toeristen tussen 8 en 17 uur op de Falklands rond lopen. Maar die keer verergerden de weersomstandigheden dermate, dat de kapitein moest besluiten al om 15 uur naar buiten te varen en de storm op zee af te wachten, omdat hij vreesde dat het schip anders tegen de rotsen te pletter zou slaan. Nog 1000 toeristen waren aan wal. Het enige hotel was natuurlijk heel snel volgeboekt en daarna werden de toeristen ondergebracht bij de Falklanders, net zo lang tot iedereen een bed had. De avond werd doorgebracht in de kroegen in Stanley, en het werd wel heel erg gezellig.
De volgende dag was de storm weer gaan liggen en kwam het cruise schip terug de baai in. De 1000 toeristen werden met tenderscheepjes aan boord gebracht, en het was moeilijk te zien wie er slechter aan toe was; de mensen die die nacht zeeziek aan boord hadden doorgebracht of de gestrande passagiers die wel heel veel sterke Falklandse drank hadden genuttigd.
Na de toer gingen we eerst naar het museum. Zat vol met oude zooi van afgelopen eeuwen. Het leukste vond ik een complete supermarkt;
En er was ook een volledige hut die jaren op Antarctica gebruikt was;
Hierna wilde Peter graag terug aan boord om eens goed hard te kunnen lopen nu het schip voor anker lag, ik wilde nog graag Stanley zien. Ik liep eerst een uur langs de kust, tot voorbij het laatste huis. Op de weg terug maakte ik wat foto’s van de huizen-stijl;
 |
| De Falkland vlag hangt bijna overal |
 |
| de krant (heet pinguïn news) |
 |
| Het postkantoor (ja met pinguin postzegels) |
 |
| woonhuis |
 |
| de kathedraal met een monument van walvisribben. |
 |
| woonhuis |
 |
| de kerk |
 |
| Rijtjes huizen |
Het is een indrukwekkende leefgemeenschap en ik vond het een prachtig stuk land. Er leven heel veel dieren, ik heb natuurlijk maar een tipje kunnen zien en gekozen voor de koning pinguïns. Ook heel veel vogels gezien maar tja... een IPhone heeft z’n beperkingen...
Terug aan boord was het al bijna tijd voor het diner. We hadden voor kerstavond een plekje gereserveerd in het heerlijke restaurant aan boord en we hebben lekker maar veel te veel gegeten. Peter ging nog naar het zingen van diverse kerstkoren luisteren. Alle personeelsleden zongen kerstliedjes van hun eigen nationaliteit. Erg leuk maar tja... aan mij niet besteed.
.
No comments:
Post a Comment