28 december. Varend langs/door Antarctic schiereiland.

Vanmorgen werd ik wakker en keek als eerste op mijn mobiel of er al weer internet verbinding was! Ja hoor. En ook appjes en felicitaties met ons 25 jarig huwelijk vandaag.

Peter werd ook wakker en de dag begon. Hij de douche in, ik mijn yogamatje op.

Daarna samen ontbijten, en hij naar de koffiebar (koffie in het restaurant lust hij niet) en ik even naar de sauna.

Toen was ik van plan een inhaalslag met mijn blog te maken, maar helaas. Internetverbinding al weer verbroken dus dan maar eerst 5 km wandelen. Voor we de deur uit gingen, zagen we opeens een prachtige ijsschots voorbij drijven, dus snel even op het balkon de 1e foto van vandaag gemaakt;

We vonden het zo mooi dat we graag een selfie wilde maken. Maar ja. Ik kom altijd vingers te kort voor een selfie, Peter is niet zo handig met fotograferen en die ijsschots heeft een aardige snelheid. Maar Peter deed een poging en niet eens onaardig;

En daarna was de ijsberg al weer uit beeld, zo snel gaat dat;

Hierna liepen we naar het wandeldek. Het was zonniger dan de laatste 2 dagen en het sneeuwde ook niet.

Dit uitzicht gaat niet snel vervelen en ik mocht zowaar af en toe stoppen om een foto te maken.

Na 5 km moesten we heel snel naar binnen voor het praatje van onderzoekers van het Palmer Station, het kleinste Amerikaanse permanente research station. Ik kwam een half uur voor de lezing de zaal in en hij zat al voor 80% vol. 

De lezing werd geopend door Bob Farrell, al 20 jaar de manager op Palmer Station.

Hij vertelde dat ze met 35 man daar zitten (in de zomer; in de winter met 18 man). Sinds 2002 heeft Holland America Lijn hun benaderd of ze een lezing willen geven aan boord. Nou; dat is het uitstapje van het jaar voor hen en ik verdenk ze er van dat het loten is wie er dit keer mee mag.

Ze werken nauw samen met oa de NASA. Hun voornaamste onderzoek is gericht op de rol van Antarctica op veranderingen van de aarde. Ook geven ze veel voorlichting via video op Amerikaanse scholen.

Sinds ze met sensors onder het poolijs werken zijn er heel veel rivieren en meren in kaart gebracht en deze hebben direct invloed hoe het ijs beweegt.

De eerste satellietbeelden brachten enorme donkere velden in beeld. Het duurde even voordat ze er achter kwamen dat dit pinguïn kolonies waren. 

McMurdo is het grootste station op Antarctica. Daar werken in de zomer 1000 mensen en in de winter 150.

Het 3e station staat op de Zuidpool. Dit is 10 jaar oud. Hier is 1 zonsopgang en 1 zonsondergang per jaar. Hij liet foto’s ziet van de nacht-hemel. Hier hangt een heel bijzonder groene cirkel in de lucht; de Aurora.

Aurora’s zijn het gevolg van storingen in de magneetvelden door de poolwinden; (foto’s van internet);

De research stations worden bijgestaan door 2 boten; de Palmer (een ijsbreker) en de Gould (aanvoer van mensen en voorraden).

Het Palmer station heeft een eigen laboratorium, een aquarium, satelliet verbinding, een gym, een bar, een pingpongtafel, een bioscoop, 2 koks, een kleine medische unit en iedereen slaapt in stapelbedden in kleine kamers. Hij heeft de tijd nog meegemaakt dat er geen satelliet verbindingen waren; ging het contact met thuis met ouderwetse scheepsradio’s.

Hierna kwam Randy Jones aan het woord, de manager van het laboratorium.

Het grootste landdier in Antarctica is de Belgica Antarctica (vleugelloze vlieg). Hij is slechts 3 mm. Hij kan barre winters overleven door het lage gehalte aan zuurstof in zijn bloed en zijn veranderingen in pH.

Ze doen veel onderzoek naar ijsvissen. De enige gewervelde dieren zonder hemoglobine; hun bloed is wit. Ze hopen mbv deze vis oplossingen te vinden voor bloedziektes en osteoporose. Ze kunnen met weinig zuurstof toe zo diep in het koude water omdat hun bloedplasma voldoende zuurstof kan oplossen.

Na deze indrukwekkende lezing - het laatste kwartier mocht het publiek vragen stellen - gingen we lunchen en daarna ging ik mijn blog bijwerken.

Dat is nog niet zo makkelijk hier. De verbinding met de satelliet is soms halve dagen niet aanwezig, en als hij wel aanwezig is loopt hij er om de haverklap af. Bovendien kan ik maar 1 apparaat tegelijk aan het internet koppelen. De foto’s die ik met mijn IPhone maak, stuur ik dus eerst via email in groepjes van 5 foto’s naar mijn eigen email adres. Vervolgens check ik in mijn IPhone of ze wel verzonden zijn en ook aangekomen - daar gaat soms de nodige tijd overheen. Vervolgens log ik uit op mijn IPhone en in op mijn IPad, vis de foto’s op en en zet ze in mijn fotoalbum op mijn IPad. Daarna is het afwachten of ik nog verbinding heb, en zo ja, ga ik naar mijn blog pagina en pluk de foto’s die ik wil gebruiken uit mijn fotoalbum. Daarna is het afwachten of ik nog steeds internet heb terwijl ik de foto’s in mijn blog zet. Het gebeurd soms dat ik een uur bezig ben met opvissen en in mijn blog zetten, en dan is de connectie weg en als het niet op tijd gesaved is kan ik weer opnieuw beginnen.

Hetzelfde geldt voor de tekst. In principe wordt elk woord apart gesaved, maar niet als het internet gammel is en als ik pech heb is de halve tekst weg. 

Ik kan de tekst natuurlijk ook eerst in Word typen, maar dat heeft ook nadelen want zie die tekst maar op de juiste plek en in het juiste lettertype tussen de foto’s te krijgen.

(Mama, je bent natuurlijk bij de eerste regels al afgehaakt; maar het gaat er om dat het schrijven van dit blog tijd en geduld kost. Nou, tijd heb je hier zat, dat scheelt. En als ik lang moet wachten op het opvissen pak ik er een boek bij.

Tegen 16 uur was ik klaar met de vorige dag, en gingen we onze rondjes lopen. Het was rustig aan dek. Ik zag opeens heel veel vogels boven het water cirkelen en direct werd er omgeroepen dat er orka’s bij de boeg waren. Ik was toevallig net bij de voorkant van het schip en liep snel naar de 4e etage, waar je een groot platform op de boeg hebt en naar beide kanten tegelijk kan uitkijken. Ja hoor; ik zag ze direct. 3 orka-vinnen. Ze bleken van een groepje van 4 orka’s te zijn met 2 babies. Ze hadden een zeehond te pakken en daar waren die vogels op af gekomen. Ze zwommen vrij dicht langs de boot en ik kon ze goed zien.

orka-vinnen zoekplaatje

Verder deze dag weer de nodige Humboldt walvissen gezien, stormband pinguïns, anderhalve zeehond en wat vogels. Het was de zonnigste dag tot nu toe, weinig wind, rustig water en temperaturen iets boven het vriespunt.

‘s Avonds hadden we ter gelegenheid van onze huwelijksdag gereserveerd in het sjieke restaurant. Ik kreeg een ring van Peter die EN paste EN (nog bijzonderder) ik erg mooi vond. Ik was best verrast want ik roep altijd dat ik niks meer wil aan sieraden of horloges. En daar houdt hij zich al jaren aan. Ik had voor hem een relatiespel gekocht; hier staan vragen op die interessante gesprekken kunnen opleveren (en zo niet pak je gewoon de volgende kaart). Geen idee of het was was, en de eerste vraag konden we allebei weinig mee maar de 2e vraag hield ons de rest van de avond bezig.

Aan het eind van de avond kregen we nog een bijzonder lekker toetje - een klein chocoladetaartje - van het restaurant. Ze hadden ook nog willen zingen maar toen we zeiden dat dat niet hoefde waren ze daar direct voor in.

Het enige dieptepunt van vandaag was de breedtegraad die we bereikten;
65 graden en 09 minuten Zuid en een lengtegraad van 064 graden en 04 minuten West. (De Poolcirkel ligt op 60 graden; wij zijn daar dus royaal onder gedoken.)

.