Vandaag weer een hele dag varen. Wij vinden dit heerlijke dagen. Er is hier heel veel te doen. Het meeste vinden we niks aan, zoals spelletjes (mahjong, quiz, bingo, bridgen), nog meer eet-momenten, kookworkshops (te langdradig) of turen naar vogels onder begeleiding van een bioloog op het achterdek.
Maar veel sport evenementen vinden we wel leuk, Peter is een groot fan van het amusement aan boord, en ik vind bijna alle lezingen superleuk. Je kan hier naar de kerk, naar de spa, naar de sauna (oeps; zit me net te bedenken dat ik daar nog helemaal geen tijd voor gehad heb!!), wijnproeverijen, digitale lessen (helaas alleen Windows), en het mysterieuze ‘Friends of Bill W meet’. Peter denkt dat dit voor homofielen is. We hebben het in elk geval nog niet nader onderzocht. (Bleek een bijeenkomst te zijn voor anonieme alcoholisten).
Ik ben ‘s morgens altijd het eerst op en ga graag mijn eigen yoga doen. Noodgedwongen in de gym; buiten is het te koud. Het schommelen van het schip valt nog mee. Hoewel ik net als iedereen wel loop te zwabberen kan ik prima op mijn hoofd staan.
Daarna gingen we samen ontbijten en samen naar de 1e lezing. Het thema was ‘Subantarctic paradise; an introduction to the Falklands’. Hier komen we morgen aan land, en de bioloog vertelde wat feitjes over deze eilanden, die 500 km ten oosten van de zuidkust van Argentinië liggen, op ongeveer de 50e breedtegraad. Er is geen enkele boom op het eiland te vinden, wel 2 grassoorten die tegen zeewater kunnen en beschutting bieden voor diverse vogels.
De Falkland eilanden bestaan uit 2 grote en 776 hele kleine eilanden. Er zijn slechts 11 eilanden bewoond, door 3300 inwoners (en heel erg veel meer pinguïns). De 2 grote eilanden heten Oost Falkland en West Falkland. Ze zijn samen zo groot als Vlaanderen. Er zijn enkele bergen van 1000 m hoog, er is geen ijs, geen gletsjers en alleen in de winter ligt er af en toe sneeuw. Elke dag waait het, 16 knopen, en er valt heel veel regen.
Er zijn heel veel vogels, dolfijnen, zeehonden, -leeuwen en -olifanten. De Falkland vos is sinds 1870 uitgestorven.
De 3300 inwoners wonen bijna allemaal in de hoofdstad Stanley, 350 zijn schapenboeren en 350 wonen op de militaire basis.
In 1982 is er een paar maanden oorlog geweest; de Argentijnen dachten dat ze het land wel makkelijk konden inpikken (het is een Brits overzees territorium) maar de Britten besloten in te grijpen en na 74 dagen oorlog en 1000 slachtoffers haalden de Argentijnen bakzeil. Het ‘voordeel’ van de oorlog was wel dat de dictatuur in Argentinië tot val kwam en dat Margareth Thatcher het jaar erop de verkiezingen won in Groot Brittannië. Ze wordt nog steeds in de Falklands als de bevrijder gezien. (10 januari is Margareth Thatcher day!).
In 2013 is er een referendum gehouden voor de inwoners; ze konden stemmen of ze onderdeel wilden blijven uitmaken van Groot Brittannië. 1516 mensen gingen naar de stembus; 1513 stemden VOOR en 3 TEGEN.
De Argentijnen hebben 20.000 landmijnen begraven en die worden nog steeds onschadelijk gemaakt. Ze liggen nu bijna alleen nog in de beschermde broedgebieden van de pinguïns en die zijn niet zwaar genoeg om ze te laten afgaan.
Vistoerisme is erg populair in de Falklands, en verder komen er per jaar 60.000 toeristen met een cruise en 1600 met een vliegtuig. De economie is sinds de oorlog verbeterd, ook omdat er olie in de zee is ontdekt.
De enige supermarkt is heel erg duur, en op WIFI loop je leeg als je een paar pubers thuis hebt; 3 gigabite kost $22,- en 165 gigabite kost $1000,- per maand.
Ze hebben er wel windmolens die het goed doen op de wind.
De volgende lezing ging over toeristische informatie over de Falklands. Peter had genoeg gehoord en vertrok.
Deze meneer begon te vertellen dat een heleboel landen claimen de Falklands te hebben ontdekt maar het wordt over het algemeen aangenomen dat de Nederlander Sebald in 1598 de coordinaten heeft vastgelegd. De eilanden hebben nog jaren de naam Sebaldus islands gedragen.
Hij vertelde ook wat er nog te doen was buiten de pinguïn toertjes. Het kwam er in het kort op neer dat je door de hoofdstraat kon lopen. In het postkantoor kun je een kaart naar huis sturen, in de souvenir winkel kun je een pinguïn-souvenir kopen, er is een kerk, een museum, en er is Boot Hill. Niemand weet waarom maar hier staan palen met laarzen erop.
De weersverwachtingen voor morgen zijn uitstekend; heerlijk Falklands zomerweer; 7 - 12 graden en zwaar bewolkt.
Na de 2e lezing zijn Peter en ik een uur op het wandeldek gaan lopen, iets gematigder tempo als gister dit keer; een sukkeldrafje van 6.5 km/uur.
Daarna was het lunch tijd en daarna was de 4e lezing. (De 3e ging over de tango en dat geloofden we allebei wel). De 4e lezing ging over het verleden van Antarctica. Het bleek een geoloog te zijn die heel erg warm liep voor stenen. Er zijn stenen van 3930 miljoen jaar oud ontdekt op oost Antarctica. Via stenen is bewezen dat 1000 miljoen jaar geleden Antarctica vast zat aan het oosten van noord Amerika. Daarna kwam Antarctica tegen Chili aan te liggen en heel Amerika werd omhooggeduwd.
Langzaam vormde zich het continent Gondwana met grofweg alle landen die op het zuidelijk halfrond liggen.
Daarna kwamen de 500 miljoen jaar oude fossielen ter sprake en helaas; meer kan ik jullie niet vertellen want ik ben in slaap gevallen en werd weer wakker van het (matige) applaus voor de geoloog.
Peter had het helemaal gehad met de lezingen en ging naar de gym, ik besloot de laatste lezing een kans te geven, die over pinguïns zou gaan.
Dit was een stuk begrijpelijker en interessanter.
Ze vertelde dat er 18 soorten pinguïns zijn, en allemaal in de Zuidelijkste landen. (Antarctica, Argentinië, Chili, zuid Afrika, Australie, Nieuw Zeeland en... de Galapagos eilanden). De keizer pinguïn is de grootste; 1.20 meter en 25 kilo. Voor de broedtijd kan hij 40 kilo halen. Het ei en de kuiken wordt tussen hun poten beschermd. Hij kan 500 meter diep duiken en bijna een half uur onder water blijven. Hij komt alleen diep op de Zuidpool voor, en met 160.000 broedparen staan ze op de lijst van bedreigde diersoorten. De koning pinguïn lijkt op de keizer, is alleen 20 cm kleiner. Met een beetje geluk komen we die morgen tegen.
De kleinste soort is de kleine blauwe pinguïn uit Nieuw Zeeland, met zo’n 25 cm hoogte.
Ze vertelde hoe gestroomlijnd de pinguïn-lijven zijn; in het water hebben ze de vorm van een rugbybal en hun staarten en poten zijn het roer en de vinnen maken de vaart. Hun veren zijn heel dicht op elkaar gepakt, bij de huid is het dons maar de huid wordt nooit nat. Als het heel koud is gaan pinguïns op hielen en staart staan, met de tenen omhoog.
De reden dat hun buiken wit zijn en hun ruggen zwart, is dat hun vijanden die boven hen zwemmen de zwarte rug niet goed opmerken in het donkere water, terwijl de vijanden die onder hen zwemmen de witte buiken niet opmerken door het heldere water van het zonlicht aan de oppervlakte.
Lopen in de sneeuw kunnen ze niet goed; dan schuiven ze voort op hun buiken. In ondiep water valt er niet te zwemmen noch te lopen, en dan bewegen ze zich voort door een soort tuimel-duiken.
Pinguïns zijn een paar weken per jaar in de rui. Dan worden ze volledig kaal in die weken en kunnen het water niet in; dat is te koud. Noodgedwongen zit er niets anders op dan te vasten, dicht tegen elkaar aan te blijven staan en zo min mogelijk te bewegen. Voor de kuikens geldt hetzelfde; ze worden geboren met dons en pas als ze na een rui hun echte veren krijgen kunnen ze zelf naar voedsel duiken.
Pinguïns zijn ontzettend nieuwsgierig, vooral felle kleuren hebben hun belangstelling. Ze kennen weinig angst.
Ze vertelden nog wetenswaardigheden over elk van de 18 soorten maar ik denk dat jullie aandacht al aardig verslapt raakt inmiddels.
Omdat Peter in de gym was ben ik eens door de winkeltjes aan boord gelopen. En daarna nog een inhaalslag gemaakt van het blog van gister.
En daarna was het al weer tijd voor het avondeten. Daarna nog aan het blog van vandaag en dan is het zo weer bedtijd. Zo’n zeedag vliegt voorbij.
.
De Falkland eilanden bestaan uit 2 grote en 776 hele kleine eilanden. Er zijn slechts 11 eilanden bewoond, door 3300 inwoners (en heel erg veel meer pinguïns). De 2 grote eilanden heten Oost Falkland en West Falkland. Ze zijn samen zo groot als Vlaanderen. Er zijn enkele bergen van 1000 m hoog, er is geen ijs, geen gletsjers en alleen in de winter ligt er af en toe sneeuw. Elke dag waait het, 16 knopen, en er valt heel veel regen.
Er zijn heel veel vogels, dolfijnen, zeehonden, -leeuwen en -olifanten. De Falkland vos is sinds 1870 uitgestorven.
De 3300 inwoners wonen bijna allemaal in de hoofdstad Stanley, 350 zijn schapenboeren en 350 wonen op de militaire basis.
In 1982 is er een paar maanden oorlog geweest; de Argentijnen dachten dat ze het land wel makkelijk konden inpikken (het is een Brits overzees territorium) maar de Britten besloten in te grijpen en na 74 dagen oorlog en 1000 slachtoffers haalden de Argentijnen bakzeil. Het ‘voordeel’ van de oorlog was wel dat de dictatuur in Argentinië tot val kwam en dat Margareth Thatcher het jaar erop de verkiezingen won in Groot Brittannië. Ze wordt nog steeds in de Falklands als de bevrijder gezien. (10 januari is Margareth Thatcher day!).
In 2013 is er een referendum gehouden voor de inwoners; ze konden stemmen of ze onderdeel wilden blijven uitmaken van Groot Brittannië. 1516 mensen gingen naar de stembus; 1513 stemden VOOR en 3 TEGEN.
De Argentijnen hebben 20.000 landmijnen begraven en die worden nog steeds onschadelijk gemaakt. Ze liggen nu bijna alleen nog in de beschermde broedgebieden van de pinguïns en die zijn niet zwaar genoeg om ze te laten afgaan.
Vistoerisme is erg populair in de Falklands, en verder komen er per jaar 60.000 toeristen met een cruise en 1600 met een vliegtuig. De economie is sinds de oorlog verbeterd, ook omdat er olie in de zee is ontdekt.
De enige supermarkt is heel erg duur, en op WIFI loop je leeg als je een paar pubers thuis hebt; 3 gigabite kost $22,- en 165 gigabite kost $1000,- per maand.
Ze hebben er wel windmolens die het goed doen op de wind.
De volgende lezing ging over toeristische informatie over de Falklands. Peter had genoeg gehoord en vertrok.
Deze meneer begon te vertellen dat een heleboel landen claimen de Falklands te hebben ontdekt maar het wordt over het algemeen aangenomen dat de Nederlander Sebald in 1598 de coordinaten heeft vastgelegd. De eilanden hebben nog jaren de naam Sebaldus islands gedragen.
Hij vertelde ook wat er nog te doen was buiten de pinguïn toertjes. Het kwam er in het kort op neer dat je door de hoofdstraat kon lopen. In het postkantoor kun je een kaart naar huis sturen, in de souvenir winkel kun je een pinguïn-souvenir kopen, er is een kerk, een museum, en er is Boot Hill. Niemand weet waarom maar hier staan palen met laarzen erop.
De weersverwachtingen voor morgen zijn uitstekend; heerlijk Falklands zomerweer; 7 - 12 graden en zwaar bewolkt.
Na de 2e lezing zijn Peter en ik een uur op het wandeldek gaan lopen, iets gematigder tempo als gister dit keer; een sukkeldrafje van 6.5 km/uur.
Daarna was het lunch tijd en daarna was de 4e lezing. (De 3e ging over de tango en dat geloofden we allebei wel). De 4e lezing ging over het verleden van Antarctica. Het bleek een geoloog te zijn die heel erg warm liep voor stenen. Er zijn stenen van 3930 miljoen jaar oud ontdekt op oost Antarctica. Via stenen is bewezen dat 1000 miljoen jaar geleden Antarctica vast zat aan het oosten van noord Amerika. Daarna kwam Antarctica tegen Chili aan te liggen en heel Amerika werd omhooggeduwd.
Langzaam vormde zich het continent Gondwana met grofweg alle landen die op het zuidelijk halfrond liggen.
Daarna kwamen de 500 miljoen jaar oude fossielen ter sprake en helaas; meer kan ik jullie niet vertellen want ik ben in slaap gevallen en werd weer wakker van het (matige) applaus voor de geoloog.
Peter had het helemaal gehad met de lezingen en ging naar de gym, ik besloot de laatste lezing een kans te geven, die over pinguïns zou gaan.
Dit was een stuk begrijpelijker en interessanter.
Ze vertelde dat er 18 soorten pinguïns zijn, en allemaal in de Zuidelijkste landen. (Antarctica, Argentinië, Chili, zuid Afrika, Australie, Nieuw Zeeland en... de Galapagos eilanden). De keizer pinguïn is de grootste; 1.20 meter en 25 kilo. Voor de broedtijd kan hij 40 kilo halen. Het ei en de kuiken wordt tussen hun poten beschermd. Hij kan 500 meter diep duiken en bijna een half uur onder water blijven. Hij komt alleen diep op de Zuidpool voor, en met 160.000 broedparen staan ze op de lijst van bedreigde diersoorten. De koning pinguïn lijkt op de keizer, is alleen 20 cm kleiner. Met een beetje geluk komen we die morgen tegen.
De kleinste soort is de kleine blauwe pinguïn uit Nieuw Zeeland, met zo’n 25 cm hoogte.
Ze vertelde hoe gestroomlijnd de pinguïn-lijven zijn; in het water hebben ze de vorm van een rugbybal en hun staarten en poten zijn het roer en de vinnen maken de vaart. Hun veren zijn heel dicht op elkaar gepakt, bij de huid is het dons maar de huid wordt nooit nat. Als het heel koud is gaan pinguïns op hielen en staart staan, met de tenen omhoog.
De reden dat hun buiken wit zijn en hun ruggen zwart, is dat hun vijanden die boven hen zwemmen de zwarte rug niet goed opmerken in het donkere water, terwijl de vijanden die onder hen zwemmen de witte buiken niet opmerken door het heldere water van het zonlicht aan de oppervlakte.
Lopen in de sneeuw kunnen ze niet goed; dan schuiven ze voort op hun buiken. In ondiep water valt er niet te zwemmen noch te lopen, en dan bewegen ze zich voort door een soort tuimel-duiken.
Pinguïns zijn een paar weken per jaar in de rui. Dan worden ze volledig kaal in die weken en kunnen het water niet in; dat is te koud. Noodgedwongen zit er niets anders op dan te vasten, dicht tegen elkaar aan te blijven staan en zo min mogelijk te bewegen. Voor de kuikens geldt hetzelfde; ze worden geboren met dons en pas als ze na een rui hun echte veren krijgen kunnen ze zelf naar voedsel duiken.
Pinguïns zijn ontzettend nieuwsgierig, vooral felle kleuren hebben hun belangstelling. Ze kennen weinig angst.
Ze vertelden nog wetenswaardigheden over elk van de 18 soorten maar ik denk dat jullie aandacht al aardig verslapt raakt inmiddels.
Omdat Peter in de gym was ben ik eens door de winkeltjes aan boord gelopen. En daarna nog een inhaalslag gemaakt van het blog van gister.
En daarna was het al weer tijd voor het avondeten. Daarna nog aan het blog van vandaag en dan is het zo weer bedtijd. Zo’n zeedag vliegt voorbij.
.
1 comment:
Interessant hoor! Veel geleerd over antarctica en de pinguins 😃
Bizar dat het vroeger aan het oosten van N Amerika vast zat.
Post a Comment