'Life is what happens to you, while you're busy making other plans.' (John Lennon).
Ik ben niet zo van de spreuken, maar ik struikel er nu over en dan denk ik; tijd voor mijn blog.
Bij deze dacht ik aan de 4 jarige opleiding homeopathie waar ik me in juni voor ingeschreven had. Die heb ik maar afgezegd vorige week.
Het gaat nog steeds goed. Geen insulten meer gehad. Ik slik nog braaf elke dag die anti-epileptica. Dat is nog een heel dingetje voor mij. Het is ongelofelijk wat een hoeveelheid kleur- vul- en hulpstoffen ze in zo'n tabletje weten te stoppen. Inclusief Aluminium en E-nrs.
Ik heb aan 2 apothekers gevraagd of ze de werkzame stof niet als poedertje kunnen leveren, die klok ik wel weg, of dat ze het zelf capsuleren. Maar dat heeft de almachtige geneesmiddelen industrie lekker weten te voorkomen.
Ik probeer me er maar niet te druk over te maken. Slik maar wat extra algen en wilde bosbessen (zware metalen 'opruimers'). Een paar maanden na de operatie mag ik ze proberen af te bouwen. Mocht dat niet gaan lukken, dan ga ik wel eens zoeken naar wat gazen in het net.
Dat ik al bijna een maand geen auto meer rij kan ik me haast niet voorstellen! Behalve als het heel hard regent, vind ik het eigenlijk helemaal niet erg. Ik ben deze week voor het eerst met de trein geweest. Is eigenlijk ook wel fijn. Maar het is natuurlijk nog wel zomer. Een goed regenpak heb ik al, en ik heb een paar nieuwe sporttruien gekocht. En een paar nieuwe wandelschoenen. (Ga er maar van uit dat ik toch nog kan blijven lopen na de operatie).
Mijn fiets staat nu regelmatig ergens buiten, ik heb een goede diefstalverzekering maar heb me gister eens georiënteerd welke fiets ik zou willen hebben als hij gestolen wordt. Ik mag wel blijven fietsen. Als ik dan een insult krijg, kan ik zelf alleen maar heel naar vallen maar is er minder kans dat er doden vallen als dat ik achter het stuur zou zitten.
Ik krijg nog steeds heel veel aanloop, bloemen, kaarten, en hele lieve appjes.
De meeste vragen hoe ze na de operatie contact kunnen krijgen hoe de operatie verlopen is. Ik ga Lilith vragen om dat op dit blog te zetten.
Peter komt de dag voor de operatie thuis. Ik heb het inmiddels kunnen regelen dat ik de nacht voor de operatie gewoon thuis mag slapen. Dat kon eerst niet 'verzekeringstechnisch'. Omdat ze geen goed antwoord kunnen geven wat ze dan tussen 19 en 7 uur met mij gaan doen in het ziekenhuis, is er besloten dat ze mij dan maar 2 keer in- en uitschrijven. Tja... ik blijf natuurlijk een eigenwijze, lastige pleeg, zelfs na 20 jaar niet meer in functie en een paar jaar geleden uit de BIG gegooid.
Als het operatieschema bekend is, en ik ben inderdaad om 8 uur aan de beurt, moet ik om 7 uur in het ziekenhuis terug zijn. Peter snapt het niet helemaal. Ga toch lekker relaxed daar die nacht zien door te komen. Tja, die man slaapt overal.
Hij heeft 2 weken zorg verlof. Als ik geen complicaties krijg, mag ik na 2 of 3 nachten al naar huis na de operatie. Als ik na die 2 weken nog niet alleen thuis kan blijven, gaat hij zoveel mogelijk thuis werken. Daarna gaat hij voorlopig op kantoor in Rotterdam werken. (Volgens het postoperatieve ok schema van Utrecht mag ik blij zijn als ik na 1 week 2 kopjes thee kan zetten en 5 minuten kan lezen. PER DAG.) Maar dr. M. heeft gezegd dat ik gewoon moet luisteren naar mijn lichaam en als ik na een paar dagen GEK word in bed, dat ik mag doen wat ik maar wil.
Volgens datzelfde schema wordt er gesproken over 4 weken postoperatief een half uur wandelen. PER DAG. Kan me er helemaal niks bij voorstellen.
We zullen zien.
Een buurvrouw is neuro-fysiotherapeute en heeft aangeboden om zo nodig thuis fysio te geven.
Inmiddels ben ik bezig mijn vriezer vol te stoppen met voedsel. Peter leer ik mijn shake te maken - waar ik altijd mee ontbijt.
Ik ben nog steeds druk aan het bramen zoeken op mijn 'geheime' locatie aan de Vlietlanden. 2 dagen geleden had ik in 40 minuten 2 kilo bramen geplukt. Ik maak er sap van.
Ik heb het op mijn manier nog hartstikke druk - die 12 dagen nog hard nodig!
No comments:
Post a Comment