Ik was om half 10 al helemaal klaar om te slapen. Mijn buurvrouw keek nog even tv maar met gordijnen om mijn bed had ik daar geen last van.
Iets later kwam de verpleegkundige nog even langs met de medicijnkar maar ik vertelde dat ik mijn anti-epileptica al zelf genomen had.
Ik denk dat ik tegen 22 uur sliep. Om 24 uur kwam er een verpleegkundige controles doen, dat vertelde ze me de volgende ochtend. Ik kon het me nog wel herinneren maar heb er niet veel van meegekregen.
Ik werd wakker door een stralend oranje zonnetje!!!
Dan zou het minstens 7 uur moeten zijn!! Ik kon het nauwelijks geloven en keek op mijn mobiel naar de tijd. Het was 2.30 uur! De kamerdeur bleek wagenwijd open te staan en het zonlicht was de gangverlichting. Even naar toilet, de deur dicht gedaan, wat liggen draaien, verpleegster kwam rondje lopen, weer de deur achter haar dicht gedaan, buurvrouw ging plassen, weer de deur dicht gedaan. Ik voelde al dat 't m niet meer ging worden voorlopig, maar ik slaagde erin nog tot 4.30 uur min of meer te blijven liggen.
Daarna maar het hele operatie-blog gereviseerd en toen was het ochtend.
Ik was best tevreden over 4.5 uur slaap en 2 uur sudderen, ga gewoon thuis lekker nog even een tukje doen straks!
Ik verbaas me erover dat ik totaal geen behoefte heb aan een boek, de tv, een tijdschrift maar wel contact met de buitenwereld!
1 comment:
Vanuit de buitenwereld wordt jouw blog ongetwijfeld niet alleen door mij met veel belangstelling gevolgd. Fantastisch dat en hoe je vanalles deelt en natuurlijk vooral hoe goed het zo te lezen gaat. De afgelopen dagen waren ontzettend spannend, in eerste instantie voel ik enorme opluchting voor je: operatie geslaagd, patient springlevend. Daaropvolgend ben ik zeer hoopvol voor de komende weken en maanden met veel rust, ontspanning, tevredenheid en alleen maar positieve gedachten.
Post a Comment