Sinter-Kerst '21.

Sinterklaas vierden we net als vorig jaar; eerst gourmetten en daarna het dobbelspel met veel kleine kadootjes en het spelbord dat ik 15 jaar geleden gemaakt heb toen Jillis niet meer in Sinterklaas geloofde. (In het buitenland kun je dat heeel lang volhouden; ik heb het allebei mijn kinderen moeten vertellen. Ik deed dat in de zomer met de overgang van groep 5 naar groep 6.

'Lilith, wil je nu eens weten hoe het ECHT zit met Sinterklaas?' Ze ging er direct voor zitten en zei gretig; 'ja!' Lilith zat toen in Nederland op school, en verkondigde al 2 jaar als klasgenoten haar vroegen of ze nog in Sinterklaas geloofde, dat ze dat natuurlijk niet deed. En dat was voor klasgenoten dan ook genoeg om niet verder door te vragen. Ze geloofde dus niet maar hoe het echt nu zat... daar had ze geen idee van!

'Wat denk je zelf hoe het zit?'

'Nou... er is 1 echte Sinterklaas en dat is die van de televisie!'

'Mis!'

'Is die ook niet echt???'

'Nee.'

'Oh!'

'Van wie denk je dat je dan die cadeautjes krijgt?'

Het bleef heel lang stil. Toen ging er een ongelovig lichtje branden. 'Van jullie??'

Ze kon het nauwelijks geloven maar ze vond het een hele leuke grap. 

Toen ik het aankaartte bij Jillis viel het kwartje iets sneller. Maar toen zei hij direct stomverbaasd; 'Dan heb ik die hele mooie radio-casette recorder van JULLIE gehad?' Hij kon zoveel gulheid van zijn eigen ouders nauwelijks bevatten.

Maar goed, daarna heb ik dat gele 'ganzenbord' achtige spel gemaakt om het tempo van uitpakken een beetje omlaag te krijgen.

En die heb ik vorig jaar te voorschijn gehaald. En tot mijn verrassing vonden ze het vorig jaar zo leuk dat ze het dit jaar precies weer zo wilden. Helaas voor de 2e keer weer zonder Peter;

zonder surprises maar met gedichtjes.

Een week voor kerst verlengde Indonesie de verplichte quarantaine naar 2 weken eenzame opsluiting bij thuiskomst. Dus... ik kon het heel goed begrijpen dat Peter toen niet meer stond te springen om te komen. Het was ontzettend balen maar we spraken af dat hij dan in januari zou komen zodra de quarantaine weer wat redelijker werd  (dat heeft het hele jaar gevarieerd van 2 tot 8 dagen).

Peters ouders zouden 2e kerstdag komen maar zijn vader zit inmiddels in een verpleeghuis en hoewel ze het niet verboden om familie op te halen voor kerst, werd het toch afgeraden. Dus besloot schoonmoeder 2e kerstdag overdag in het verpleeghuis te vieren en 's avonds naar haar zusje te gaan.

Het werd dus een rustige kerst - braaf volgens de maximaal 4 gasten per dag regel;

Kerstavond kwam Lilith, zonder vriendje want 'het is nog veel te kort; het was geen verkering, zit niet te zeuren, ik neem hem NIET mee.'

1e kerstdag met Emma, Jillis en Lilith;

2e kerstdag 's morgens heel vroeg een alternatief kerstbrood gemaakt met amandelmeel, chocola en dadels. (was best aardig maar vraag maar niet om het recept; niet bewaard).

's Avonds kwam mijn moeder en hebben we een 'oudste dochter van de oudste dochter' foto gemaakt;

Nog 3 maanden... dan wordt mama 90 jaar! 2 nieuwe heupen, buisjes in haar oren en 2 staaroperaties in een paar jaar tijd... en een heleboel pillen voor haar hart. Op naar 2022!

(Maar voorlopig nog steeds zonder Peter, want half januari, een week voor hij zou komen was opeens zijn PCR test weer positief. Paar uurtjes keelpijn, temperatuur niet boven de 36.8 en dat was zijn Omicron avontuur. Maar nu even afwachten wanneer die PCR weer gaat dalen... kan wel eens lang duren.)

                                                                                                .