2-1-'21. Hollands Kustpad. Haagsche Bosch - Meijendel. 10 km.

Vandaag reed ik naar Meijendel, waar ik mijn auto parkeerde en op een parkeerplaats wachtte op Tonia. Maar toen ze belde, zei ze dat ze op het andere parkeerterrein stond, maar dat het zo regende/miezerde dat ze eigenlijk weer naar huis wilde. Lopen in de regen is ook niet echt mijn hobby maar ik had nog minutieus twee buienradars geraadpleegd. Het zou wel gaan regenen, maar hoeveel en wanneer... ze spraken elkaar wat tegen dus ik had mijn regenbroek aan getrokken en hoopte er maar het beste van.

Maar ik snapte Tonia wel. Ik zei dat ik het risico wel wilde nemen maar zij had ook geen regenbroek aan dus wilde liever naar huis. Nou - oke.

2 minuten later belde ze dat ze zich had bedacht en we stonden toevallig op dezelfde rotonde dus reden we achter elkaar aan terug naar de parkeerplaats. Mijn auto lieten we daar achter en ik stapte bij Tonia in, en we besloten weer net zo'n afstand als gister te lopen dus samen reden we naar het Bezuidenhout. Mijn knie is toch nog lang niet over!

Op het Bezuidenhout had Tonia een beetje problemen haar kleine autootje in een gat van 4 meter te krijgen, maar met wat aanwijzingen van mij, waar ze om vroeg en vervolgens niet naar luisterde, stond ze keurig ingeparkeerd en gingen we op pad. 

We waren vroeg begonnen omdat Tonia nog een afspraak had om 12 uur. We liepen dwars door het Haagsche Bosch en tegen de tijd dat we bij de achteringang van Willem-Alexander waren, begon het net een beetje licht te worden;

Huis ten Bosch is in de 17e eeuw gebouwd als zomerpaleis voor Amalia van Solms. Het gezin van Beatrix waren de eerste permanente bewoners (1981).

We kwamen hierna langs draf- en renbaan Duindigt (uit 1906) en daarna liepen we Clingendael in. Laat ik nu nog nooit in Clingendael geweest zijn! Nog geen 10 km van mijn ouderlijk huis, wel over gehoord en ik vond het erg leuk er nu eindelijk eens te lopen. 

In de 17e eeuw liet Philips Doubleth III een landhuis bouwen in de clinge (duinvallei). Er werd een tuin in barokstijl omheen aangelegd en het werd een centrum van kunst en cultuur. Schoonvader Constantijn Huygens speelde een belangrijke rol.

In 1804 kwam het in handen van baron van Brienen van de Groote Lindt. Zijn achter-achterkleindochter, Freule Daisy (1871-1939) woonde er tot haar overlijden. Zij liet de Japanse tuin aanleggen, die in voor- en najaar een maand te bezoeken is - niet het hele jaar omdat hij erg kwetsbaar is. Het is met 6800 m2 de grootste Japanse tuin in Nederland.

In WO II werd het huis bewoond door Seyss-Inquart, die het huis bespaarde voor afbraak.

Na de oorlog kwam het pand in handen van een neef van de freule, en in 1953, een jaar na zijn overlijden, werd het park verkocht aan gemeente Den Haag en voor publiek open gesteld. Zijn vrouw bleef tot haar overlijden in 1968 in het huis wonen. Huys Clingendael werd in 1982 grondig verbouw en sindsdien is er Instituut Clingendael voor internationale betrekkingen in gehuisvest. 

We liepen door het park;

 

Ik nam me voor hier in het voorjaar terug te komen voor de Japanse tuin.

Hierna kwamen we via een fietsecoduct in het duinterrein 'Waalsdorpervlakte'.

Dit is een militair terrein van Defensie en Domeinen, dat vroeger werd gebruikt als oefenbaan voor terreinvoertuigen. 

We liepen langs de herdenkingsklok bij de fussiladeplaats 1940-'45;

 

Hierna liepen we nog 2.5 km door Meijendel 

Dichtbij hartje Meijendel zagen we steeds meer van dit soort bomen;

Ik appte Wim, en hij wist te vertellen dat deze bomen gecircumfereerd zijn. Dan maakt de beheerder een zaagsnede rond de bast van de boom tot aan het kernhout, zodat de sapstromen (water en mineralen naar boven en suiker en water naar beneden) worden onderbroken. De boom sterft dan af - een doorn in Wims oog.

Bij mijn auto aangekomen, zocht ik al mijn zakken af maar kon de autosleutel niet vinden!

Ik weet het; voor de oplettende lezer klinkt dit als een ezel die zich 2 maal aan dezelfde steen stootte.

Nog geen 2 maanden geleden was dit Tonia overkomen. En nu mij.

Ik was denk ik zo bezig met Tonia in dat parkeerplaatsje te loodsen, dat ik mijn autosleutel in haar auto heb laten liggen. Het was ook nog aardedonker dus heb hem niet zien liggen toen ik nog zat te dubben over wel of niet een paraplu meenemen.

Het was gelukkig geen 25 km zoals de vorige keer, maar een bushalte was minstens 2 km verderop. Achter mij waren net 2 mensen bezig met in hun auto te stappen, en ik vroeg of ze soms naar Den Haag moesten. Ja! Ze vroegen waar we dan precies heen wilden, maar wij vonden elke lift prima. Maar heel toevallig moesten ze precies over het Bezuidenhout waar de auto van Tonia stond. En ze waren meer dan bereid ons precies bij de auto af te zetten.

Nou... dat was sneller en nog beter geregeld dan de vorige keer!

Dankbaar stapten we in en bij de auto van Tonia was ik wel een beetje bang of die sleutel er wel zou liggen of dat ik hem onderweg verloren was.

Maar JAAAAA!! Hij lag gewoon in de auto.

Dus; eind goed, al goed. Tonia bracht me naar mijn auto en uiterst tevreden reden we naar huis. Het was ook nog de hele ochtend droog gebleven.

Maar we geven het grif toe; we zijn allebei hardleerse ezels met weinig inparkeer kwaliteiten.