17-1-'22. Oranjekom, Aerdenhout - De Zilk. 8 km.

Het Waterleidingbedrijf Amsterdam is het oudste duinwaterbedrijf van Nederland. Het is een voortzetting van de NV Duinwater Maatschappij, die ervoor zorgde dat vanaf 1853 het eerste leidingwater uit een springfontein aan de Amsterdamse Willemspoort spoot. 

Het verzamelbekken Oranjekom werd in 1851 aangelegd. In de duinen erachter werden kanalen gegraven, waardoor het duinwater naar de Oranjekom kon afstromen. Aan de Leidse Vaart bouwde men een pompstation en een zuiveringsinstallatie met drie zandfilters. Van hieruit werd een gietijzeren leiding naar de stad aangelegd. Oranjekom zelf is een grauw, oud gebouw. Er is een bezoekerscentrum maar dat was dicht vandaag.

Vanaf 1957 wordt gezuiverd water uit de Lek in de duinen geïnfiltreerd via een speciaal aangelegd systeem van geulen en vijvers. Het voorgezuiverde rivierwater stroomt naar de infiltratiegeulen en zakt in de bodem, waar het gemiddeld 100 dagen blijft. Onder de grond vloeit het door drainagekanalen naar afvoerkanalen, waar het met grondwater wordt vermengd.

In nog geen 15 jaar tijd heeft zich in de waterleidingduinen een enorme populatie reeën en damherten kunnen ontwikkelen door het jachtverbod. En al gauw kwamen we de eerste exemplaren weer tegen. Het blijft leuk;

Hoewel ik nu al aardig wat keren in dit deel van de duinen heb gelopen, is het steeds net iets anders. Ik vind het een prachtig stuk en de dieren maken het nog leuker;

 

Deze reiger keek een beetje sacherijnig dat we ook over dit rooster moesten lopen, en hij schoof onvrijwillig een paar meter op, om direct zijn stekkie weer in te nemen zodra we een paar meter verder waren gelopen;

Op het laatste stukje wees Tonia opeens op een stuk hout dat nogal vreemd uitstak over het wandelpad; 'Kijk, het lijkt wel een vossenstaart!'

Ja, het leek precies een staart...

En een paar meter verder wisten we het zeker; HET WAS EEN VOSSENSTAART!

En dat midden op de dag, rond 11 uur. Mijn eerste vos!

We liepen steeds dichter naar hem toe, aan de andere kant van het wandelpad. Hij keek ons recht aan maar wat er ook in de struiken zat; het was veel lekkerder dan de angst voor ons!

Hij benaderde zijn prooi van alle kanten

Op een gegeven moment sprong de vos midden in het bosje, keek ons af en toe aan maar was vooral gefocust op zijn prooi;

We konden geen genoeg krijgen van foto's maken en naar hem kijken. Ik stuurde een paar kiekjes naar Wim, mijn oom de bioloog. Hoewel vogels zijn eerste liefde is, was hij onder de indruk van de foto's. Hij denkt dat het een mannetje is, en dat zijn wintervacht hem zo dik maakt. De wintervacht is ook grijzer dan zijn zomervacht.

Hij denkt dat hij zijn angst voor mensen heeft verloren omdat idioten hem voeren. Het is gevaarlijk als hij zijn schuwheid verliest; de kans dat hij eens bijt is dan groot en dan is Leiden in last en moet hij afgemaakt worden.

Maar onze dag kon niet meer stuk!!

.