Parnassia maakt deel uit van NP Zuid-Kennemerland en is één van de meest gevarieerde natuurgebieden in Nederland. Het plantje Parnassia bloeit zomers in natte duinvalleien en dit witte plantje zijn we afgelopen zomer inderdaad tegengekomen.
De Romeinen namen het konijn mee en vanuit Frankrijk kwam het dier ook in onze duinen. Konijnen houden de vegetatie kort en graven holen in het duinzand, waardoor ze een dynamisch duinlandschap in stand houden. Het overschot belandde op tafel.
Vanaf 1950 sloegen twee ziektes grote gaten in hun aantal, waardoor de duinen dicht groeiden. Hierdoor stuiven duinen niet meer en verdwijnen zeldzame planten en dieren. Er werden 5 grote sleuven gegraven om wind weer vrij spel te geven en er werden grote grazers uitgezet om het openhouden van het duin te bewaken.
De duinen hier bestaan uit een 5 km brede zeereep. De hellingen achter de zeereep zijn kale paraboolduinen die door de wind 5 meter per jaar kunnen gaan wandelen. Een bijzondere paraboolduin is de 'Bruid van Haarlem'; ze is benoemd tot Aardkundig monument want deze u-vormige duin staat symbool voor de ontwikkeling van de kustduinen. Op winderige dagen heeft de Bruid een sluier van wit duinzand.
Trekvogels vliegen niet graag boven zee en ze volgen zo lang mogelijk de kustlijn, waar ze door spotters gevolgd worden.
Vanaf de Hazenberg (27 meter boven NAP) is een mooi uitzichtpunt op Zandvoort, Bloemendaal en helaas ook op de hoogovens.
We kwamen weer bij het Vogelmeer, waar we deze zomer foto's gemaakt hadden van een paarse bloemenzee;
Achter het Vogelmeer hadden we uitzicht op de paraboolduinen en daarachter zagen we IJmuiden. Wie heeft er ooit bedacht stinkende fabrieken in dit prachtige duinlandschap te bouwen....;
We kwamen langs twee gedenkstenen die de plaatsen aangeven waar in mei 1945 de lijken van vermoorde verzetsmensen gevonden werden. De Duitsers plachten bij wijze van represaille deels willekeurig van de straat geplukte mensen, deels gevangen gehouden verzetsmensen naar de duinen te nemen en daar te fusilleren.
Hierna kwamen we de duinen uit en liepen in een flinke slinger naar Haarlem, waar we door de binnenstad het kustpad volgden.
We zagen de Vleeshal uit 1603, waar een gedeelte van de collectie van Frans Hals te zien is;
Al sinds 1386 had Haarlem een vleeshal waar vlees werd bewerkt en verkocht. Door de snelle groei van Haarlem werd de Vleeshal te klein en op de Grote Markt verrees in 1603 een nieuwe. De slagers waren er niet tevreden over want ze moesten 30 gulden huur per jaar betalen, en in het oude pand slechts 6 gulden. Uiteindelijk werd de prijs in 1619 vastgesteld op 16 gulden.
De Vleeshal bleef als zodanig tot in de 19e eeuw in gebruik. Hierna werd het achtereenvolgens een bergplaats van het garnizoen, Rijksarchief, stadsbibliotheek en in WO II zat de Distributiedienst hier. Na de oorlog werd het gebouw een tentoonstellingsruimte van het Frans Hals museum.
Tegenover de Vleeshal staat de Grote of St. Bavokerk uit 1370. Hiervoor stonden op deze plaats verscheidene voorgangers van hout of steen.
In 1518 is op de kruising van de kerk een 74 meter hoge, met lood bedekte, houten toren gebouwd, bestaande uit een open achtkant en bekroond door een open ui.
Het spreekwoord 'de kogel is door de kerk' vindt mogelijk zijn oorsprong in een gebeurtenis in 1573; tijdens het Beleg van Haarlem schoten de Spanjaarden een kogel door de kerk. Die was bedoeld voor de predikant, maar miste zijn doel. De kogel is nog altijd te zien in de binnenmuur van de kerk.
In 1578 werd het interieur van de kerk zwaar beschadigd door calvinisten en Staatse troepen.
Er liggen ongeveer 400 grafstenen. Onder het koor bevindt zich het graf van de schilder Frans Hals.
Op het Prinsenhof een zandstenen beeld (1722) van Laurens Jansz. Coster, de veronderstelde uitvinder van de boekdrukkunst;
No comments:
Post a Comment