Vandaag begon ik in Amerongen; de zon was net op en ik was vroeg van huis gegaan na een matige nacht. Mijn jongste broer had de avond ervoor gebeld; hij gaat scheiden. Niet alleen een persoonlijk drama maar ook een financieel want ze hadden samen camping Le Sauzet in Frankrijk. Ik belde mijn oudste broer, die het al wat eerder aan had zien komen en door ons gesprek raakte ik van het pad.
Ik had nog wel de uitkijk over een drassig natuurgebied beklommen waar veel vogels moesten zitten, maar het was blijkbaar of te vroeg of te koud;
Hierna liep ik wat te zoeken en toen ik eindelijk het rood-witte stickertje weer vond, maar hierna liep ik direct weer verkeerd. Ik maakte me er maar niet zo druk om; ik liep door het Amerongse Bos en hoewel dit stukje een beetje saai was, was het wel bos;
Behalve naar de routestickers liep ik ook te zoeken naar grafheuvels, die in mijn boekje stonden aangegeven.
Ik wist op een gegeven moment zeker dat er eentje moest liggen maar het was meer een met bomen begroeide heuvel. Dit gebied is in de late steentijd, vanaf 2500 BC, al bewoond geweest. Vanaf die tijd stamden de grafheuvels.
Ook de 45 meter hoge Galgenberg zelf vond ik; hier had ooit de galg van Amerongen gestaan. Hij was één keer nodig (in 1687) maar toen was het ding kapot en werd er maar een zwaard gebruikt.
De Galgenberg ligt tussen de Amerongseberg (met 69.2 m hoog het hoogste punt van de Utrechtse heuvelrug) en de Elsterberg (62.5 meter).
Hier stond ook een stenen grenspaal (foto boven) met de tekst 'Hoge Heerlyckheid Amerongen, Ginkel en Elst'. Ook kun je het woord 'Jagdrecht' lezen onder het wapen van Amerongen. De paal is in 1717 geplaatst om de grens van Amerongen en Rhenen/Elst aan te geven.
Even later liep ik over de Elsterberg, raakte weer de route kwijt, vond de route weer, en raakte hem ook weer kwijt. Ik kreeg er zo'n punthoofd van dat ik Plantage Willem III (een voormalige tabaksplantage uit 1853) gemist heb want opeens vond ik wel de alternatieve route voor hondeneigenaars. Dus volgde ik die maar, maar heb hierdoor wel een stukje natuurgebied met wilde grazers gemist.
Maar gelukkig vond ik de route weer en liep langs Kwintelooyen, waar 50 jaar geleden zand afgegraven is. In de verte zag ik Veenendaal liggen;
Na 4 kilometer door het Remmersteinsche Bos kwam ik in Rhenen aan. Dit stadje heeft aardig steile straten. In de middeleeuwen was Rhenen een bloeiende bedevaartsplaats met als doel de Cunerakerk. De kerk is genoemd naar de maagd Cunera, die volgens de legende in Rhenen werd vermoord. De 82 meter hoge toren van de kerk is gebouw tussen 1492 en 1531 uit opbrengsten van de bedevaartgangers.
Naast de Cunerakerk staat het oude Raadhuis (links boven) van Rhenen. Dit is nu een stadsmuseum vol archeologische vondsten uit de omgeving. Hiernaast staat een oude dorpspomp.
Hierna liep ik langs de oevers van de Nederrijn de Grebbeberg (52 m hoog) op, na beklimming van een flinke trap;
Ik was hier nog nooit geweest en ik vond het het mooiste bos van vandaag.
Op een gegeven moment kwam ik bij een ruïne dat door de vorm en kantelen op een fort lijkt;
Het bleek een voormalige boswachterswoning te zijn. Hier stond vanaf de 17e eeuw een achtzijdige, hardstenen zerk op een voetstuk; de Koningstafel. De Boheemse koning Frederik V van de Palts (1596-1632) heeft die neergezet. Hij was verbannen uit Bohemen en had een zomerpaleis in Rhenen. Gezeten rond de Koningstafel konden voormalige vorsten neerzien op het omliggende land met de voorbij stromende Rijn. Rond 1840 is de Koningstafel vernield en de boswachterswoning werd hier in 1847 gebouwd.
Er moeten ook nog restanten van een walburg zijn maar die heb ik gemist.
Deze Grebbeberg is altijd strategisch van betekening geweest. Hier werd in mei 1940 de grootste slag na de Duitse invasie uitgevochten. Het gevecht was in 5 dagen bekeken; honderden gesneuvelden zijn op het Militair Ereveld begraven. Nadat ik aan de andere kant de berg afdaalde, kwam ik langs Het Nationaal Legermonument; een open aula met een gedenkzuil en klokkentoren;
Hier tegenover ligt het militair Ereveld, de laatste rustplaats van 400 Nederlandse soldaten die in de meidagen van 1940 sneuvelden. Sinds 1946 worden hier ook Nederlandse soldaten begraven die elders zijn gesneuveld. Het ereveld kent nu bijna 850 graven;
Het Leeuwenmonument bij de ingang, met de Klokkentoren aan de overkant van de straat;
Bij de begraafplaats was ook een bushalte, en in 20 minuten was ik weer terug bij mijn auto in Amersfoort.
.
No comments:
Post a Comment