Liesbeth's blog: 9-4-21. De wraak van Solleveld. (13++ km)

Omdat het veel kouder was dan vorige week, besloten Patricia en ik een wandeling dicht bij huis te doen en niet te gek lang. Het werd de Trage Tocht in Loosduinen. We begonnen halverwege de rondwandeling want ik had ontdekt dat je gratis kan parkeren op de Machiel Vrijenhoeklaan. Daar was een groot, leeg parkeerterrein onder het Hemels Gewelf dus daar begonnen we de wandeling met een klimmetje naar het kunstwerk.

Het Hemels Gewelf. Ik had er nog nooit van gehoord. Het is een enorm kunstwerk, eigenlijk een belevenis, gemaakt door de Amerikaanse kunstenaar James Turrell; een plek om naar de lucht te kijken. Er staat een bank, waarop 2 personen achteroverliggend kunnen plaatsnemen en dan lijkt de hemel zich voor te doen als een gewelf dat op de rand van de ellipsvormige kom rust. Een stukje verder staat een zelfde bank op een bergje en dan kun je dezelfde hemelkoepel zien, maar dan van horizon tot horizon;

We kwamen eerst op het bergje maar dat lokte niet om op die stenen bank te liggen. Daarna liepen we naar de koepel, die we in konden via een tunnel. Er stond een zelfde stenen bank die er veel schoner uit zag;

En daar lagen we dan;

Achterover liggend op de bank moet de hemel zich voor doen als een gewelf dat op de rand van de ellipsvormige kom rust. Het kunstwerk is een hulpstuk om naar licht en kleur te kijken;

Hou je vast voor het spectaculaire uitzicht;

Maar je kunt er wat flauw over doen, maar toch vond ik het een apart kunstwerk!

Via een trapje naast de tunnel liepen we naar boven en kon je ook nog over de hele rand lopen;

Iets links van het midden zie je in de verte hetzelfde bankje op de heuveltop;

Hierna liepen we verder en kwamen langs het 'Monument van Puin'. Tijdens de 2e Wereldoorlop zijn er nabij Kijkduin puinbergen ontstaan uit het verzamelde puin van afgebroken bebouwing langs de kust ten behoeve van de aanleg van de Atlantikwall in Scheveningen. Deze 'Puinbal' uit 1971 bestaat uit steenpuin afkomstig van de afgebroken huizen;

Hierna kwamen we langs de prachtige golfbaan Ockenburgh op landgoed Ockenburgh. Dit is gesticht in 1651 en het grote witte huis dat er nog staat wordt als brasserie gebruikt. Het is een fraai stadspark van flink formaat.

Aansluitend ligt het Hyacinthenbos, dat in april in bloei staat maar nu was het nog iets te vroeg.

Hierna kwamen we bij de ingang van Solleveld, een natuurmonument tussen Kijkduin en Monster. Er stond dat we een kaartje moesten kopen bij het landgoed, dat echter een flink eind terug stond en een afgestorven indruk had gemaakt. Er was ook niemand te zien en Patricia had ook weinig overreding nodig om door het poortje te lopen. Eerst kwamen we door een smal gebied wat aan weerszijden begrenst was door een hek;

Het was een apart duingebied met hei en grillig gevormde bomen;

Solleveld bestaat voor het grootste deel uit 'oude duinen' die in hoge mate ontkalkt zijn. De heideterreintjes herinneren aan het historische, agrarische gebruik. Verder zijn en duinbossen, graslanden, struwelen, ruigten en plassen.

Er zijn veel vogels, kikkers, zandhagedissen, vleermuizen en paddenstoelen. In 2004 is een grafveld uit de 6e-7e eeuw gevonden.

De route was goed aangegeven, maar op een gegeven moment merkten we dat we toch fout gelopen waren. We gingen helemaal terug naar het punt waar het nog wel goed ging en we merkten toen dat de routebeschrijving een fout bevatte en dat het dit keer niet aan ons lag. Maar het had ons een flink stuk omlopen gekost. Tja... dat krijg je er van als je geen kaartje koopt...

Maar toen we weer op de goede weg waren hadden we toch geen spijt dat we terug gelopen waren want het was echt een fantastisch gebied. We zagen ook regelmatig de watertoren opduiken;

En Patricia maakte een paar aardige foto's van aalschovers;

We passeerden diverse veeroosters maar geen paard of koe gezien. Wel een boswachter maar die werd aan de praat gehouden door andere wandelaars dus liepen we snel door!

Toen we het duingebied van Solleveld weer verlieten, vonden we een bankje en we hielden een stop in het waterige zonnetje. Hierna liepen we via diverse bruggen het park Ockenburgh uit en kwamen we een stukje door de bewoonde wereld. Maar niet lang want al snel kwamen we bij het park Meer en Bos. Dit landgoed dateert uit de 17e eeuw en de Laan van Meerdervoort gaat er dwars door heen. Bij grote Segmeer waren erg veel vogels;

Als je goed kijkt zie je behalve de 2 ganzen ook nog een aalscholver en een reiger...

Hierna staken we een weg over en even later liepen we in het Westduinpark. Hoewel we bijna de hele wandeling op onverharde paden hadden gelopen, werd het nu echt klunen door het mulle zand.

We raakten ook weer de weg kwijt - toegeven; nu door ons geklets - en hadden geen zin meer om weer naar het begin terug te lopen.

Dus we pakten de grove routekaart er bij en liepen richting strand. Voor we het strand op liepen zagen we een heel aardig, verhard wandelpad en omdat het ook flink waaide kozen we ervoor dit pad te volgen ipv een stukje langs het strand.

We kwamen langs een uitkijktoren en daar liepen we ook nog even op voor een paar foto's;