Ik was weer irritant vroeg wakker vanmorgen maar had wel lekker geslapen. Maar wel alle tijd om een restaurant voor vanavond uit te zoeken, wat toeristische attracties in kaart te brengen, een half uurtje buik- en bilspier oefeningen te doen, en na een douche was Lilith ook wakker en konden we op pad.
Bij de receptie kreeg ik nog een plattegrond, die ontzettend nuttig bleek want we konden nu alle attracties in volgorde aflopen. Leeuwarden, zeker ‘binnen de ring’ is klein, overzichtelijk en zeer auto luw. Ideaal. Er rijdt zelfs geen tram of bus!
Toen we het hotel uitliepen viel mijn oog op een protserig ornament;
Een herinnering aan de troonbestijging van Wilhelmina. Leeuwarden is zeer koningsgezind.
Het standbeeld voor ons hotel is van Willem Lodewijk, graaf van Nassau (1560 - 1620).
De stammoeder van de Oranjes, Maria Louise van Hessen-Kassel, prinses van Oranje Nassau (1688-1765), woonde in Het Stadhouderlijk Hof, destijds het woonpaleis van de Nassaus. Zij was getrouwd met Johan Willem Friso van Nassau Dietz. Na het overlijden van haar man op 23 jarige leeftijd was zij 20 jaar regentes, en toen haar zoon meerderjarig was, droeg zij het stadhouderschap van Friesland, Groningen en Drenthe over aan hem. Toen haar zoon Willem IV - inmiddels stadhouder van de gehele republiek - overleed, nam ze op hoge leeftijd opnieuw de functie op als regentes voor haar minderjarige kleinzoon.
Zij was zeer bescheiden en populair onder de Friezen; zij noemden haar Marijke Meu/Maaike Muoike = tante Maria.
We liepen naar de Blokhuispoort, in 1499 gebouwd door Albert van Saksen, dat jaren als gevangenis dienst heeft gedaan. Pas in 2007 is de laatste gevangene overgeplaatst. Je kunt er nu een rondleiding in krijgen, op zeer beperkte schaal. We besloten dat we daar geen moeite voor gingen doen en we liepen op ons gemak door de grote poort
en bezochten op ons eigen houtje een paar openbare gebouwen. Dit is een gebouw op de binnenplaats;
Er zaten veel creatieve bedrijfjes, restaurants en in de openbare bibliotheek konden we nog een cel bekijken;
De bibliotheek had nog steeds veel cellen, inmiddels in gebruik als opslagruimte of kantoor. De zwarte ijzeren trappen zijn zeer aardig gerestaureerd.
Hierna bezochten we het hofje Gabbermagasthuis;
Gebouwd in 1634 door Abbe Freerks Gabbema voor 12 weduwen. In 1905 was het zo vervallen dat er een nieuw Gabbermagasthuis is gebouwd - op een andere plek.
Hierna liepen we langs het imposante gebouw ‘de Kanselarij’. Gebouwd in 1566 en ook als ziekenhuis, kazerne en museum in gebruik geweest. Thans is het een ontmoetingspunt voor overheid, ondernemers en onderwijs;
Hierna liepen we door een paar winkelstraten. We bezochten een ontzettend leuke winkeltje, waar ik nog eens hoop terug te komen voor een creatieve workshop. Ook diverse snuisterij winkeltjes in en uit gelopen, en kwamen we langs de Waag (1598);
De Waag was vroeger vooral een ‘boterwaag’. Ook kaas werd hier verhandeld. Nu zit er een cafe/restaurant.
Na onze lunch vervolgden we onze stadstoer en kwamen we langs de Grutterswinkel;
De schappen staan vol met vooraadblikken en producten van vroeger zoals kachelpoets, Vim, erwten en bonen. Ouderwetse snoepjes, dropjes en koekjes kun je nog steeds kopen.
In de voormalige woonkamers van de 4 zusjes Feenstra, die tot 1973 de winkel bemanden, zit nu een eenvoudig cafe.
Onder het koffielokaal bevond zich een 4 eeuwen oude wijnkelder, waar later de weckflessen van de zusjes bewaard werden. Deze ruimte was niet te bezichtigen.
Op de 1e etage is voor een kleine bijdrage de expositie over de geschiedenis van het kruideniersbedrijf te bekijken, alsmede slaapvertrekken en een ‘poepdoos’. Die werd eerst in de sloot geleegd en rond 1850 werd hij wekelijks gewisseld.
 |
| In deze kinderwagen werd in de oorlog voedsel gesmokkeld. |
Museum de Grutterswinkels is gevestigd in een burgemeesterswoning uit 1596. Later heeft er een koperslagerij in gezeten en in 1901 kwam het pand in handen van de familie Feenstra. Het was zeer aardig en de (hoog)bejaarden vrijwilligers waren over enthousiast.
Hierna hadden we nog een half uurtje de tijd om het enorme Keramiekmuseum Princessehof te bezichtigen. Marie Louise, prinses van Oranje Nassau, kocht het Princessehof als (tweede) woning;
Hier is nu een prachtige keramiek verzameling, van Chinees porselein;
Tot Engels aardewerk;
En serviesgoed uit Den Haag (links) en Maastricht (rechts);
Er is een tijdelijke expositie met de naam ‘Human after all - ceramic reflections in contemporary art’. Met als hoogtepunt deze vreemde heuvels;
Het paard met kleren (in het midden) stond zelfs op de folder van de expositie… ik zie het het bijzondere niet zo van…
Ik vond de armen mooi;
Er waren zelfs stukken uit de rijke collectie art-nouveaukeramiek van kunstenaars als Karel Appel en Picasso;
Er was een 15 cm lang Ru-bakje, van rond 1100 uit China. Er zijn wereldwijd 79 stukken bekend en door de kleur van het gecraqueleerde, groengrijze glazuur wordt het ‘de hemel na een regenbui’ genoemd. Prijskaartje; een slordige 37 miljoen dollar!
Escher, die in 1898 in het Princessehof geboren is, is nog los gegaan in een gewelfde kelderruimte;
Als laatste bezocht ik ook nog de eetkamer van prinses Maria Louise;
Zij woonde hier van 1731 tot 1765. In de eetzaal kun je nog damasten gordijnen, Europees porselein, goudleer behang, versierd stucplafond, een gemarmerde schouw en vergulde spiegellijst bewonderen.
Hierna haastten we ons naar de Oldehove, waar we plekjes voor het laatste tijdslot hadden weten te bemachtigen om 16.30 uur.
Op de plek van deze toren werd al sinds het begin van onze jaartelling bewoond door boeren in grote, houten boerderijen op een terp. In 753 ging Bonifatius aan land bij de Oldenhoveterp.
In 1529 was Leeuwarden een welvarende stad en startte de bouw van deze scheve, kromme en niet afgemaakte toren. Het was de bedoeling dat naast de Oldehove een nieuwe kerk zou verrijzen ter vervangeing van de oude Sint Vituskerk, maar daar is het nooit van gekomen. Al tijdens de bouw zakte de toren schever dan de toren van Pisa; de bouw werd in 1533 stopgezet (op 39 meter hoogte) en is nooit meer hervat vanwege dreigende scheurvorming.
De toren had minstens 2 keer zo hoog moeten worden, en hij heeft nooit bijzondere functies gehad. Toch zijn de Leeuwarders trots op hun toren, die sinds 2010 wordt beheerd door het Historisch Centrum Leeuwarden en via een stenen, nauwe wenteltrap tot de top te bezichtigen is. Er is zelfs een glazen ‘kraaiennest’ gemaakt, en het is heus griezelig om daarop te staan en het plein onder je voeten te zien.
In de klokkentoren hangen 2 indrukwekkende klokken uit 1633 en 1636, die in Leeuwarden gegoten zijn;
Op de begane grond zijn in enkele vitrines opgegraven schedels en botten tentoongesteld;
Tot 1833 was het Oldehoofsterkerkhof de voornaamste begraafplaats van de stad. Toen er op het plein een ondergrondse parkeerplaats werd gebouwd, zijn een paar zerken ingemetseld op het plein. De grafzerk uit de 16e eeuw van de rijke familie van Cammingha kwam in een vitrine in de vloer van de Oldehove terecht.
De toren is 39 meter hoog, heeft 183 treden en een scheefstand van 1.99 m. Hij is niet eens de scheefste van Nederland; dat is die van Miedum, ook in de gemeente Leeuwarden!
Hierna doorkruisten we het centrum om terug te gaan naar de Blokhuispoort waar we in een goed restaurant heerlijk gegeten hebben.
Een geweldige dag, af en toe een paar spetters regen maar met 20 graden een stuk aangenamer dan gister!
No comments:
Post a Comment