Ik geef het toe. Ik had weinig verwacht van een 15 km wandeling die de Groene Wissel heette en in Alphen aan de Rijn zou beginnen. Ik associeer Alphen aan de Rijn niet echt met een 'groene' wandeling. Maar omdat over 3 dagen het vogelbroedseizoen zou beginnen en deze wandeling dan voor 3 maanden gesloten zou zijn, besloot ik het toch een kans te geven.
Mijn buurvrouw Patricia wilde wel mee lopen. Een week geleden heeft ze haar 'blinde geleide hond in opleiding' Ona terug moeten geven aan de stichting. Nou - IK mis dat beest al en ik kan me nauwelijks voorstellen hoe zeer zij die leuke hond moet missen.
Ze wilde graag mee wandelen en daarom kozen we een langere tocht die minder geschikt zou zijn met een hond. Haar echtgenoot is akkoord gegaan met een nieuwe pup en zo lang ze die nog niet heeft moeten we het er maar van nemen.
De wandeling begon bij het centraal station in Alphen, en we parkeerden de auto in een straat in de buurt van dat station. En we begonnen met de wandeling. We liepen een klein stukje door het oude centrum en langs de Oude Rijn.
Hierna bereikten we het Weteringpad, dat dwars door een smal stukje groen lag met aan de ene kant een drukke weg met een industrie terrein en aan de andere kant een woonwijk. Tot onze verrassing liepen hier 2 kuddes Galloway runderen. Die blijven telkens weer zo leuk;
Door hun begrazing (en mest) wordt er geleidelijk aan voor gezorgd dat de bodem verschraald, waardoor diverse inheemse planten prima kunnen gedijen. En die trekken vervolgens vlinders, vleermuizen, egels en vogels aan.
Galloway runderen wegen gemiddeld 400-600 kg; en door dit relatief geringe gewicht zakt het dier minder snel weg in de drassige grond. Ze hebben geen horens maar wel opvallende oren, korte poten en een ruige, dichte vacht waardoor ze buiten kunnen overwinteren. Ze trekken zich bovendien weinig aan van mensen, mits die niet te dicht bij een jong komen.
Hierna liepen we over een 2 km lang Weteringpad waar vrijwilligers druk bezig waren met het omhakken van enkele bomen. Een prachtig stuk wandelpad;
Hierna kwamen we op het Papenpad. Het was begonnen te miezeren en we hadden windkracht 5 pal tegen. We moesten enkele overstapjes over; en we weten nu wat er bedoeld wordt met overstapjes;
Na een oneindig durend stuk tegenwind kwamen we eindelijk bij een bocht en een u-turn en hadden we zijwind. Maar de miezer ging over in een echte regenbui waar onze paraplu's geen kans tegen maakten. En we hadden nog minstens een dik uur te gaan. Maar het pad maakte het wel (een beetje goed);
Vooral toen de regen opeens stopte en de weg weer een bocht nam waardoor we de wind de laatste kilometers in de rug hadden. We liepen langs Boskoopse kwekerijen en sommige huizen hadden ware kunststukjes van hun voortuin gemaakt.
Hierna moesten nog wel enkele zeer soppige en modderige paadjes over; er werd aan het pad gewerkt en we moesten met al die wind op een smal dijkje tussen een sloot en een gegraven geul lopen, terwijl onze schoenen flink weg zakten in de modder.
Maar het alternatief zou een heleboel extra kilometers toevoegen en met dit weer vonden we die 15 km meer dan genoeg. Dus doorgesopt en eindelijk kwamen we weer bij de bewoonde wereld.
Dik 3.5 uur later kwamen we bij de auto. Natte jassen, vieze schoenen, ijskoude handen en we hadden nauwelijks 5 minuten pauze gehad om wat thee en koffie naar binnen te gieten. Maar... toegegeven; het was een prachtige tocht!
No comments:
Post a Comment