De volgende ochtend schoof ik na mijn yoga weer aan het ontbijt aan. Dit keer stond er een salade met tonijn op tafel en papaya. Toen iedereen wat gegeten had, kwamen er weer schotels rijst, tempé, komkommer, ei, kippepootjes en pittige sausjes op tafel. Pak Suharianto was vanochtend de laatste die aanschoof. Ik had hem alleen maar eens kort gesproken op een bruiloft jaren geleden. Het is een rustige, prettige man. Vanmorgen had Dimas het plan om ons een ander stukje rond Bandung te laten zien; een enorme kloof. Dit keer bleef Ibu Rini thuis met de kleinzonen en gingen Dimas, Sita, Pak Suharianto, Peter en ik op pad. Weer een klein uurtje rijden en daarna was het een pittige klim omhoog.
Aan de ene kant van de weg lag een pijnbos/jungle, aan de andere kant waren groente plantages.
Binnen een uur waren we bij de kloof. Er werden weer de nodige foto’s gemaakt van de omgeving en van elkaar.
De Lembang kloof is een actieve kloof, ontstaan door 3 aardbevingen respectievelijk 21.000 jaar, 4000 jaar en 500 jaar geleden. Hij is 29 kilometer lang en op deze plaats stonden we iets naast het midden zodat we aan beide zijden uitzicht hadden op de kloof;
Hierna liepen we weer terug. Ik raakte met Sita aan de praat. Zij en Dimas hebben een jaar in Stockholm en in New York gewoond en naast de 3 zonen heeft ze ook nog een eigen meubelbedrijf. We hadden genoeg te kletsen en het liep relaxed bergje af. Hierna overlegden we wat de verdere opties waren. Er zijn nog diverse vulkanen in dit gebied, maar het liep ook tegen lunch tijd en we besloten dus eerst maar naar huis te gaan.
Ibu Rini had Indische ossestaartsoep gemaakt, en er was rijst, een groenteschotel met soja, gebakken soja en tempe, iets met ei en een salade. Het smaakte allemaal even lekker en hierna overlegden we wat we zouden doen. Peter had een vergadering om 2 uur en zei dat hij prima thuis wilde blijven. Ik hoefde ook niet persé weg, maar ze hadden het gister al over een galerie gehad en toen ik voorzichtig opperde of dat een idee was, werd iedereen enthousiast (of opgelucht geen zweterige wandeling meer te hoeven maken). Dus iedereen in de auto en na een half uurtje waren we er. Helaas; de galerie was die dag gesloten. Er stonden wel enkele beelden in de tuin en daar kreeg je al een aardig idee van hoe de galerie eruit zou zien. Het waren enorme kunstwerken van een soort ijzer.
Ik vond ze erg mooi, en door de open deuren konden we toch nog een blik naar binnen werpen, hoewel we helaas niet naar binnen mochten. Maar er bleek NOG een kunstmuseum in Bandung te zijn, die niemand van hen nog gezien had, dus we besloten daarheen te rijden.
Nou, dat museum was een beetje te kunstzinnig voor ons. Van die kunstwerken waar je kop nog staart aan kon ontdekken. En het was nog een flinke tentoonstelling ook. Ik moet bekennen dat ik blij was weer in de auto te zitten. Tegen 18 uur waren we pas weer thuis. Peter had de hele middag zitten werken, het ene belletje was toch flink uitgelopen.
Toen we een uurtje later aan tafel gingen, bleek er een hele Koreaanse bbq geregeld te zijn met vissoep vooraf.
Het was ontzettend lekker en gezellig. Pak Suharianto houdt erg van muziek en om ons een plezier te doen kwamen er veel ‘bekende’ liedjes langs, van the Cats en zo.
The Lembang Fault is an active geological fault with a slip rate of 2 millimeters per year that crosses Lembang city and runs 22 kilometers north of the Bandung basin, ranging from Mount Palasarito Cisarua. 700 years ago, earthquakes occurred at several points along the fault line and could potentially trigger up to a magnitude-7 quake. This potential quake could impact 8 million people who are currently living in the Bandung basin area and its surrounding area.[5]
No comments:
Post a Comment