Je hebt van die dagen...
Ik zal je over die van mij vertellen. In het vliegtuig 2 uurtjes onbewust en 1 uurtje wat minder bewust van de 17 uur vliegtijd meegemaakt. De andere 14 uur doorgeworsteld met de gebruikelijke waardeloze happen en keuze uit 16 waardeloze films (waarvan de helft 'grappige familie films'). Af en toe lieten de stewardessen, die zelf niet verplicht worden tot enige vorm van Covid testen terwijl de passagiers én een CPR én een sneltest moeten ondergaan, zich ook nog zien. Maar het moet gezegd worden; ze nemen het zeer serieus om zo min mogelijk contact te maken met de passagiers (en staan op een kluitje in de pantry veel te luid te kletsen).
De afhandeling van de bagage op Schiphol nog nooit zo snel meegemaakt en ik was binnen 20 minuten na landing bij de vertrekhal waar Jillis mij kwam ophalen. Er stonden misschien 10 andere auto's waarvan er eentje verlaten was en nog een bekeuring op liep ook...
Weer thuis hadden in elk geval de planten mij gemist.
Ik voelde me aardig wakker en ben een paar uur bezig geweest met koffer uitpakken en rommel opruimen. Daarna geluncht en besloot ik toch maar een uurtje te gaan slapen omdat ik anders, mezelf kennende, de hele avond mezelf in de weg zou zitten. Ik viel boven verwachting snel in slaap en werd dik 2 uur later wakker... wekker was niet afgegaan. Nou ja, was ik in elk geval lekker wakker, had nog een intervisie van mijn nieuwe opleiding dus die avond kwam goed om. Rond middernacht naar bed, sliep als een roos, werd heerlijk uitgerust wakker en keek hoopvol op de wekker, met de verwachting dat het dik in de ochtend zou zijn. Nou... het was 3 uur midden in de nacht. Geen oog meer dicht gedaan, en om half 8 maar opgestaan.
Peter belde om 8 uur over zijn computer. Die was kapot gegaan en niet te maken zonder data verlies in Jakarta dus had ik hem meegenomen in de hoop dat Apple Nederland wat meer kon doen. Een half uur bezig geweest om een online afspraak te maken; er was vandaag nog precies 1 plekje vrij; om 10 uur. Het was inmiddels al 9.20 uur dus ik rende naar boven, trok kleren aan en omdat het volgens google maps 50 minuten fietsen was viste ik mijn autosleutels maar op. Buiten was de auto echter weg!
Oja, gister aan Jillis uitgeleend omdat een oom van Emma opeens overleden was.
Dus met bonzend hart de fiets uit de schuur gevist en om 9.26 uur spurtte ik weg. Ongelofelijk hoeveel enorme bakfietsen, skeelers, 3 rijen dikke wandelaars, parkerende auto's en breed fietsende fietsers MIJN fietspad bezetten.
Om 10.05 uur stond ik met bonzend hart voor de winkel. Ik moet toegeven dat ik niet voor elk rood stoplicht heb staan wachten.
Gelukkig was er nog iemand voor me dus ik was absoluut niet te laat. Ik maakte een gezellig praatje met de Apple boy die voor de winkel de klanten in een rij dirigeerde. Hij had zich net laten vaccineren (hij werkte ook op een GGD) en had interessante inside-informatie over de diverse vaccins. Het was een jongen die duidelijk na had gedacht maar met zijn rug tegen de muur gekozen had voor de vaccinatie.
Om 10.20 uur was ik aan de beurt. Ik liet de computer van Peter achter - hij was pas 2.5 jaar oud - dus net een half jaar uit de garantie - en hij deed opeens helemaal niets meer en Peter had al een half jaar geen back up gemaakt. (Dat gaat hem nooit meer overkomen, haha).
Daarna weer aan de 15 km naar huis fietsen begonnen. Braaf gestopt voor alle stoplichten. Oké - de meeste stoplichten. Merkte ik halverwege dat mijn achterband wel erg zacht werd. Ja hoor - lekke band. Er zat niets anders op dan verder te lopen. 'Gelukkig' zat mijn favoriete fietsenwinkel op 5 km loopafstand.
Diagnose; nieuwe binnen- EN buitenband nodig. 57 Euro en aanstaande maandag ga ik deze fiets inruilen voor een nieuwe! Maar had geen zin om nog 3 km naar huis lopen en maandag 13 km naar Katwijk. Ik hou van wandelen maar het loopt niet lekker met een fiets aan de hand. Bovendien wel een beetje flauw om zo een fiets in te ruilen.
's Middags kreeg ik de uitslag van de Apple store; het service center in Jakarta was toch zo gek nog niet; er moest inderdaad een compleet nieuw moederboard in (of zo iets) en alle data was voorgoed verloren. Dezelfde diagnose als in Jakarta maar wel 85% duurdere reparatie kosten.
Maar; ik ben vandaag wel goed wakker gebleven.
Nog een paar uurtjes afzien en dan kijken of het vannacht misschien beter zal gaan...
No comments:
Post a Comment