Nieuwjaarsdag. Mijn bezoek aan Peter is gecanceld; Indonesië zit potdicht. Had Peter toch een juiste beslissing genomen niet met kerst naar Nederland te komen! Maar ik kan dus ook -voorlopig- niet naar hem. Het is wat het is.
Vandaag dus maar weer eens een wandeling gepland. Mijn moeder woont nog steeds bij mij maar kan zich best zelf vermaken voor een paar uur. Alleen thee zetten uit de Quooker lukt nog steeds niet. Ze merkte van de week een keer op dat de thee hier toch niet lekker smaakte. De werking van de Quooker blijkt toch te hoog gegrepen. Tja, en hoe heet het water ook is dat uit de 'gewone' kraan komt; ik kan me voorstellen dat het toch geen lekkere thee oplevert... Een alternatief met een pannetje water op het vuur lukt ook niet; een elektrische kookplaat is ook veel moeilijker dan een gasfornuis...
Tonia kwam om 10 uur en even later waren we op weg naar Bodegraven. Je komt nog eens ergens in het Corona-tijdperk! Alphen aan de Rijn stond ook als alternatief op het programma maar daar was de wandeling 19 km en het weer was een beetje wisselvallig. Dus besloten we het maar op de 15 km rond Bodegraven te houden. Voor we weggingen had ik nog buienradar gecheckt; 3 uur lang 0.1 mm per uur... parapluutje mee en gaan.
Ter plaatse controleerde ik nog een laatste keer de vooruitzichten; was er opeens 0.5 mm per uur voorspeld voor de komende 4 uur! Maar we waren er nu al dus vooruit met de geit.
De omgeving van Bodegraven bestaat uit veenweidelandschap met 2 vogelbroedgebieden waar je tussen 15 maart en 15 juni niet mocht lopen.
Opgewekt parkeerde we de auto bij het NS station en gingen van start. Het was nog droog, vrij fris en zelfs een paar dappere zonnestraaltjes tussen de wolken. We hoopten er maar het beste van want we houden allebei niet van regen.
Bodegraven staat bekend als 'kaasdorp'. Het dorp werd al in de Romeinse tijd bewoond; het lag toen aan de Limes (= de noordgrens van het Romeinse rijk). Het dorp ligt aan weerszijden van de Oude RIjn, waarin zich midden in het dorp een sluis bevindt, die de oostgrens vormt van het hoogheemraadschap van Rijnland;
We liepen langs de Lutherkerk;
Op het dak staat een zwaan als weerhaan; het symbool van de Evangelisch Lutherse kerk. Het gebouw is een 'Waterstaatskerk', één van de vele die Nederland kent en gebouwd zijn met financiële steun van de Nederlandse overheid, op grond van de 'Regeling'. Na de reformatie was er een conflict ontstaan tussen protestanten en katholieken over het bezit van oude kerken. Eeuwenlang kerkten de katholieken in calvinistische gebieden in zogenaamde 'schuilkerken'; kerken uit het zicht van de straat, vaak achter een huizenrij gelegen. Net als de katholieken, moesten ook de lutheranen vroeger kerk houden in schuilkerken. De Lutherse schuilkerk van Bodegraven is bij een brand in 1870 verwoest en op deze plaats herbouwd dankzij de Regeling die eenvoudige nieuwbouw mogelijk maakten.
Hierna kwamen we via een uitgestorven winkelstraat langs de dorpskerk; de NH Kerk van Bodegraven, het oudste kerkgebouw van het dorp. Sinds de reformatie is de kerk als Hervormde Kerk in gebruik en sinds 2004 als Protestantse kerk. De toren is (net als veel andere plaatsen) eigendom van de gemeente. Ook hier is niet gekozen voor een weerhaan maar een Nederlandse leeuw; een haan deed destijds te veel denken aan het symbool van de Fransen die het dorp in 1672 verwoest hadden;
Tot zover ging het volgen van de wandeling zonder problemen. Maar in de volgende alinea miste is de vetgedrukte letters; route tijdens het broedseizoen. Zodoende kortte ik de wandeling maar liefst 4 km in en ik kwam er pas achter toen we 2 km verder Zwammerdam naderden. Tja, hoewel de weg, langs de oever van de Oude Rijn, heel aangenaam was, hadden we geen zin om terug te lopen. Het was nog wel steeds droog maar daar was dan wel alles mee gezegd. We besloten aan het eind eventueel nog wat extra te lopen.
Maar ik baalde er wel van om het Veldzichtpad te missen, dwars door de polders. Tonia, die nog een beroerdere kaartlezer is als ik (ja; dat is mogelijk!) zat er veel minder mee.
We liepen Zwammerdam binnen; al sinds 1964 geen zelfstandige gemeente meer maar hoort bij Alphen aan de Rijn. Het dorp heeft minder dan 2000 inwoners en vergrijst. Doordat het bestaan van V.V. Zwammerdam ernstig in gevaar kwam deed de voorzitter een oproep aan zijn leden om meer babies te verwekken maar het beoogde 'Zwangerdam' kwam niet uit de verf. De vitale mannen in Zwammerdam kijken vooral naar het dobbertje van hun hengel aan de Oude Rijn...
In Zwammerdam zijn 6 Romeinse schepen opgegraven die in het Archeon zijn te bezichtigen.
Na Zwammerdam bestond het wandelpad uit veenweiden en liep langs vaarpolders, plassen, droogmakerijen, veenstromen en weteringen.
Tijdens de Grote Ontginning in de 12e en 13e eeuw werd het natte veengebied in deze omgeving in de vorm van copen uitgegeven door de grondeigenaren; de Graaf van Holland en de Bisschop van Utrecht. Een cope is een perceel van 1250 bij 113 meter (= een hoevemaat) die aan kolonisten het recht gaven om te gaan ontwateren en boeren. Dorpen als Boskoop en Nieuwkoop verwijzen naar deze ontginningen. De percelen werden ontwaterd door sloten en weteringen te graven; zodra het land droog genoeg was kon erop geboerd worden. De ontginners werden als 'vrij boer' vrijgesteld van belastingplicht. Dit copenstelsel heeft uiteindelijk het zo kenmerkende Hollands-Utrechtse weide en polderlandschap doen ontstaan.
Op een gegeven moment kwamen we weer bij een stukje 'broedgebied' en ik lette goed op deze nu niet te missen. Echter binnen 5 meter liepen we al tot onze enkels in soppig grasland en keerden we noodgedwongen terug op onze schreden. We besloten ter plekke hier maar een een paar kilometers langs een rustige weg extra te lopen. Nou, die extra kilometers hebben we gemaakt, we kwamen misschien 6 auto's tegen in een uur maar om nu te zeggen dat het onze wandeling verrijkte... mwah.
Wel kwamen we langs een verlaten boomkwekerij met afdak en een tafel en een paar stoelen. Omdat het ook nog was gaan miezeren besloten we hier maar eens te gaan lunchen. Toen de lunch op was, was het ook weer droog en liepen we door tot het punt waar we de wandeling weer op konden pikken, de Dammekade;
We waren blij weer op de route te zijn en kwamen langs de muskusratten-bestrijdingsdienst van waterschap Rijnland. Muskusratten worden bestreden omdat ze met hun gegraaf schade toebrengen aan dijken en kades. Borden gaven aan te waarschuwen als je een rat signaleerde, maar we zagen enkel een stapel ouden vallen;
We liepen langs het Gemaal Buleaus Brack uit 1892;
En al gauw liepen we weer in Bodegraven. Via een molen en weer een kerk liepen we terug naar het station;
We hadden er toch een kleine 15 km uit weten te persen vandaag en nauwelijks een kwartier miezerregen gehad dus ondanks de gemiste vogelbroedgebieden toch lekker gelopen!
No comments:
Post a Comment