Omdat ik door de fysio op een limiet van een miezerige 5 km ben gezet, ben ik me aan het verdiepen in kleine wandelingetjes beetje in de buurt.
Zo kwam ik met de wandelzapp op het Buytenpark in Zoetermeer, op 10 polderkilometers van mijn huis. Dus had ik het onzalige idee om erheen te fietsen, maar aangekomen bij het startpunt had ik al niet al te veel gevoel in mijn vingers meer. Dus maar even op mijn buik opgewarmd en van start; gelijk maar even de vuilnisbelt op. Die torent 17 meter boven NAP en 22 meter boven de polders uit dus een prima uitkijkpunt naar Leiden, Den Haag, Delft, Rijswijk, Stompwijk en Zoetermeer.
In 1990 hebben ze de troep bedekt met een flinke laag aarde en omgetoverd tot een ruig natuurlandschap. Met als kers op de taart een lelijke skipiste;
Voorheen werd dit gebied gebruikt als stortplaats van vooral bouwpuin en glastuinbouwafval. De omliggende Meerpolder ligt zo laag omdat er vanaf de 14e eeuw meters turf werden afgegraven. Hierdoor ontstond een zoetwatermeer, dat in 1616 (Nederlandse primeur) weer werd leeggepompt om landbouwgrond droog te leggen. De ringvaart om de polder wordt nog steeds gebruikt om overtollig water af te voeren.
Ik besloot de route niet precies te volgen, het was warmer mijn mobiel in mijn jas te laten zitten en zelf wat door het gebied te gaan struinen. Er waren wandelpaden, fietspaden, mountainbike tracks en vage wandelsporen.
Overal lagen flinke boomstamcirkels die bescherming bieden aan verschillende plant- en diersoorten (als je goed kijkt zie je er twee op de eerste foto boven).
Al gauw zag ik de eerste Exmoorpony's staan koukleumen;
Ik liep een beetje te dwalen en nam wat van die vage wandelpaden, tot ik opeens tot mijn enkels in de modder liep te baggeren. Dat was een beetje te veel van het goede maar gelukkig waren mijn wandelschoenen net iets hoger als de modder diep was. Op de foto rechts onder zie je aan de overkant van het water een kudde Golloway runderen;
Er waren ook een paar kalfjes. Die hadden wel heel veel distels in hun vachten maar ze zagen er een stuk minder onderkoeld uit dan de paarden.
Na nog een stuk lopen had ik mijn uur precies volgemaakt en kwam ik weer aan bij mijn fiets. De terugweg had ik wel meewind maar thuis waren mijn vingers zo verkleumd dat ik nauwelijks de deur kon open maken. Ik zat nog niet achter een warme mok thee of de eerste sneeuwvlokken vielen. De deur ga ik in elk geval vandaag niet meer uit!
No comments:
Post a Comment