In een grote yogaschool hier in de buurt (kon het toch niet laten om daar eens een kijkje te gaan nemen) kwam ik een foldertje tegen over een grote meditatie happening op zondag, 12 oktober van 6 tot 8. ('s morgens he!!)
De folder was in het Engels en de dame van de yogaschool wist te vertellen dat je ook nog een gratis t shirt en een yogamat zou krijgen. Ik verwachtte niet meer dan een Kruidvat kwaliteit yoga mat en een t shirt dat natuurlijk nooit zou passen, maar ik was toch nieuwsgierig genoeg om een kaartje te kopen. Er zouden ook veel stands zijn, en het programma was een half uur mediteren en anderhalf uur yoga.
Zaterdag heb ik me nog eens goed verdiept over de locatie. Ik laat hier nergens meer iets aan het toeval over. Op het entree bewijs stond een adres en een telefoon nr en hoewel ik het adres wel kon vinden, besloot ik ook het telefoon nummer nog te bellen of het in gebouw A of B moest zijn. (had op google maps gezien dat er dus 2 van waren)
Wat een wijze ingeving! Het adres was van een sponser en het echte adres was aan de andere kant van Jakarta. Dat heb ik toen zorgvuldig in mijn telefoon op google maps opgeslagen en een beetje bijtijds naar bed.
Toen de wekker ging sprong ik onder de douche, graaide nog wat spullen bij elkaar en om kwart over 5 stond ik naast mijn auto. Chauffeur nergens te bekennen!
Hij had donderdag een vrije dag gehad omdat hij vandaag moest werken en ik had hem gistermiddag heel vroeg naar huis gestuurd, dus dat hij vandaag een uurtje eerder zou moeten beginnen zou geen probleem zijn. (en hij krijgt ook nog overwerk betaald)
Ik hem gebeld. Ja hoor; hij lag nog in bed.
Hij woont een half uur rijden met zijn brommer van mijn huis af, dus ik was 'not amused'.
Ik heb heel even overwogen om zelf te rijden, maar ik wist de weg niet uit mijn hoofd en op de terugweg is half Jakarta wakker... nee... toch maar niet.
Terwijl ik knarsetandend op Lucas wachtte, kreeg ik opeens een idee. TAXI'S!!
Ik naar de weg gelopen en had direct een taxi te pakken, die geen idee had waar ik heen wilde maar ik zei dat ik hem wel zou sturen met mijn Iphone. Dat ging prima, om 5.50 uur was ik er; mooi op tijd!
Lucas was inmiddels ook thuis aangekomen en ik vroeg hem maar naar de locatie te komen, kon hij me mooi terug brengen.
Opgewekt liep ik het terrein op. Het was voor de grote TV studio, in de open lucht, en na het overhandigen van mijn kaartje kreeg ik een t shirt en een tas vol Indonesische lekkernijen.
Ik liep tussen alle stalletjes en vlaggen door naar het plein waar het festijn zou beginnen. De yoga matten waren al uitgestald;
Mijn verwachtingen betreffende de mat moesten wat naar beneden worden bijgesteld. Het was meer een stukje rubber van 1 mm dikte, ter grote van een halve yogamat.
Ik ging zitten en keek eens om me heen. Het was 6 uur maar er waren nog niet veel mensen. Ik vroeg eens wanneer het zou beginnen en het bleek dat het een beetje uitliep.
GRRR.
Nou, om 6.59 uur begon het eindelijk.
De zon kwam ook door; (heel fijn maar niet heus), en het t shirt, dat iedereen braaf had aangetrokken, was van een dermate synthetisch materiaal dat het begon te jeuken.
Een dikke meneer hield een welkomswoordje en iedereen had er zin in want hij was erg grappig en hij kreeg veel applaus. Ik kon er niet veel van verstaan want het was in het Indonesisch en ik kan nu 2 woorden; terimah kasi en salamat pagi.
Toen kwam er een dame in een vreselijke jurk en begon het 'mediteren'. Ook in het Indonesisch!! Dit kon ik iets beter verstaan want elk 3e woord was RIELAKS.
Er viel echter niet veel te rielaksen want de luidspeakers piepten, floten, vielen weg of kraakten.
Ik heb het 10 minuten aangezien en ben toen opgestaan, in de hoop dat iedereen lekker zijn ogen dicht had, en ben weggelopen.
Ik had nog wel willen weten wat voor yogales ze zouden krijgen op die halve mat maar ik had geen zin om daar op de wachten.
Ook weer wat van geleerd.
Namelijk; bij een evenement nooit op tijd komen en goed navragen na wat de voertaal is...
Gelukkig was Lucas inmiddels aangekomen. Hij zei wel 100 keer sorry madam maar ik had het even gehad en gaf hem maar het t shirt en de tas met de lekkernijen.
Het enige voordeel was dat ik nog op tijd was voor mijn eigen yoga les (die ik die dag zou moeten missen) dus vooruit dan maar.
Toen ik thuis kwam had ik precies tijd om me om te kleden en naar de bbq te gaan van Vicki, die vierde dat haar spullen na 4,5 maand onderweg te zijn geweest vanuit Zweden, eindelijk gearriveerd waren.
Ze had bijna de hele compound uitgenodigd en ik heb me echt zitten verbazen over de hoeveelheden drank die die Engelsen al om 1 uur 's middags kunnen wegstouwen.
Zelfs de Duitsers konden ze niet bijhouden. Buren uit Bolivia, Zwitserland, Amerika, India, Ierland en Frankrijk waren er ook.
Het was ontzettend gezellig. Ik was van plan alleen maar even een hapje te eten maar toen was het opeens half 6 en moest ik als de weerlicht naar huis want Jillis en Layla zouden om 6 uur thuis komen om te eten.
Toen Vicki dat hoorde nam ze me mee naar de keuken en gaf me nog bbq restanten mee voor de halve week. Wat heb ik het toch getroffen hier op de compound!
.
No comments:
Post a Comment