Chinese bruiloft in Singapore

Een zakenrelatie van Peter, Mr Tan, had ons uitgenodigd voor de bruiloft van zijn dochter Rebecca en Christopher.

Dit was onze 3e Chinese bruiloft in de 8 jaar dat we in Singapore hebben gewoond, en die andere 2 waren zo saaaaai dat we ons eigenlijk niet verheugden op een 3e. 

Maar Mr. Tan is zo'n ontzettend aardige man, dat Peter er wel graag heen wilde (en bovendien goed voor de relaties!). Ik kreeg van van Oord ook een vliegticket naar Singapore, en nou, daar had ik het bijwonen van een trouwerij wel voor over. Bovendien viel het in de herfstvakantie van Jillis, dus konden we er nog een paar dagen extra in Singapore aan vast knopen.

Maar tot mijn stomme verbazing wilde Jillis helemaal niet mee naar Singapore. Hij wilde in Jakarta blijven! En ik mocht gerust gaan, zolang ik wilde; hij kon best voor zichzelf zorgen. Jaja. We kwamen overeen dat ik van woensdagavond tot zondagochtend zou blijven, op voorwaarde dat hij voor zichzelf logies zou regelen. Nou, dat had hij al snel voor elkaar dus ik woensdag naar Singapore.

Een hele goede vriendin, Sylvie, bood mij haar huis aan voor onderdak, helaas was ze zelf ook op vakantie, maar haar maid en haar hond waren thuis en ik mocht zolang blijven als ik wilde.

Na een goede nachtrust was ik er helemaal klaar voor. Ik besloot eerst naar little India te gaan om een sari te kopen voor een feest in onze yoga shala in Jakarta. Ik heb me nog nooit in sari's verdiept en eigenlijk vind ik blanke vrouwen in een sari voor gek lopen. Maar ik weet dat Nilesh het heel erg op prijs zou stellen dus vooruit.

De kleur had ik al in mijn hoofd (oranje) maar verder had ik geen idee wat ik wilde of nodig had. In little India is een enorme mall met alleen maar sari's, dus ik daarheen. Ik heb verschillende jurken aangehad en heb me laten vertellen wat het nu in hield. Er zijn hele dure, bezaaid met glitters, (Bollywood stijl) en hele simpele.

Wat ik zelf in mijn hoofd had, een zijden exemplaar, heb ik niet gezien en ik had geen zin om er een hele dag aan te besteden. Ik kon ook geen stof kopen en hem laten maken want daar had ik ook geen tijd voor. Ik heb een lange jurk gepast met veel onderjurken en een hoop glitters. Die vond ik wel aardig maar heel erg kriebelen. Ook heb ik een echte sari gepast (met blote zijkant) maar die woog heel zwaar, en bestond uit 6 meter stof die je op een bepaalde manier moest zien om te wikkelen. Ook had deze de nodige glitters en de kleur oranje vond ik een beetje vaal.

En zo was er wel wat aan te merken op elke sari. 

Maar het allerbelangrijkste was; wat zijn die krengen oncomfortabel, warm, kriebelig, en onmogelijk om in te bewegen. Het beste is nooit gaan zitten. 

Nou, daar had ik toch eigenlijk geen zin in, en ik besloot tot een goedkoop jurkje, met een bijpassende zijige broek en sjaal, in een prachtige oranje kleur. 

Ik denk dat dit niet onder de sari's valt maar in elk geval wel authentiek Indiaas. En als het een leuk feest wordt dan volgend jaar een zijden exemplaar.

De rest van de dag heb ik dingen gekocht die ik nodig had of lekker vond (passievruchten!!) en ik reisde van hot naar her. Ik heb nog nooit zo veel gelopen in Singapore. Had natuurlijk altijd die auto onder mijn kontje. 

's Avonds heb ik nog de yogales die Sylvie geeft in Good Luck Garden overgenomen. Ik kende bijna alle studenten want ik gaf daar ook les vroeger. Het zijn bijna allemaal Singaporese dames, en we vonden het zo ontzettend leuk om elkaar terug te zien!

Vrijdag had ik met Noreen, een Singaporese yoga vriendin, afgesproken om om 8 uur naar de les van Asokan te gaan. En ja hoor. Op het allerlaatste moment had hij besloten om de les over te laten nemen door een nieuwe leraar, zonder dat op het schema van zijn website te zetten. Een typerende Asokan actie!

We zaten nog een beetje te overleggen wat we zouden doen, toen Asokan toevallig belde naar de receptie en te horen kreeg dat er mensen voor zijn les waren en die weigerden naar die nieuwe leraar te gaan.

Asokan was natuurlijk nieuwsgierig wie dat waren en ik nam de telefoon over en vertelde dat ik een paar dagen in Singapore was. Hij vroeg of Noreen en ik de nieuwe leraar gratis wilden uitproberen. We hadden er weinig vertrouwen in dat het wat zou zijn, maar we hadden toch niks beters te doen en bovendien had Noreen geen tijd om te wachten tot 9 uur, dan zou hij er wel zijn. 

We besloten toch maar te gaan, en de les was wat we verwachtten; niet veel bijzonders. Dus na de les vertelde ik dat aan Asokan en gingen we naar huis.

Daarna had ik een brunchafspraak met Aneta, een Zuid-Afrikaanse yoga vriendin, en het was heel erg leuk om haar weer te zien. 

Vervolgens weer wat boodschappen, naar de dokter, naar de tandarts, en daarna naar de Hollandse club waar ik zou eten met Erika. Ik was iets te vroeg en ik ben lekker even de bieb ingedoken, die dicht was, en heb mijn handjes daar ook nog even laten wapperen. Die bieb mis ik misschien wel het allermeeste van Singapore!

Toen Erika er was, hebben we nog wat aan het zwembad zitten kletsen, en toen we naar boven liepen om te gaan eten gleed haar moeder uit op de natte stenen trap. Dikke bloedlip en een open been van 7 bij 7 cm; ze slikte bloedverdunners dus het leek allemaal nog erger dan het was.

We besloten eerst maar even te eten en daarna toch maar even naar het ziekenhuis te gaan. Omdat Erika en haar moeder niet zo veel Engels spreken, en omdat Erika er erg tegen op zag, besloten we dat ik met de moeder al vast met een taxi naar het ziekenhuis zou gaan, en dat zij dan even een vriendje en haar eigen kinderen thuis zou brengen en voor de tv zou installeren.

Toen ze het ziekenhuis in kwam was net de dokter al gearriveerd. Er moest ook nog een scan gemaakt worden van haar hoofd en we waren er meer dan 2 uur zoet mee, maar we waren toch blij dat we alles na hebben laten kijken en professioneel hebben laten verbinden.

Zaterdag ben ik eerst naar de les van Asokan geweest met Noreen, en daarna naar mijn geweldige masseur. Ik heb geen illusie dat ik in Jakarta iemand vind die half zo goed is als hij, maar er zijn zoveel massage salons in de buurt dat ik de moed nog niet heb opgegeven.

Nog een nieuwe electrische electrische tandenborstel en een nieuw zak fototoestelletje gekocht (een Iphone heeft toch zijn beperkingen) en daarna naar huis om in te pakken, want Peter zou al bijna landen en mij op komen halen voor een laatste nachtje in een hotel.

Toen we samen in de taxi zaten hoorde ik dat hij zondag niet samen met mij mee naar huis zou vliegen, want er was toch weer iets op gekomen waardoor hij maandag in Singapore moest blijven. Dat was wel even balen, maar niks aan te doen en ik wilde voor Jillis absoluut naar huis.

Toen we in het hotel waren wilde hij graag even naar de gym en had ik nog tijd om naar een prachtige kookwinkel in de buurt van het hotel te gaan. We waren tegelijk klaar en daarna omkleden en naar het Shangri La hotel waar de bruiloft zou zijn.

Peter had niet verwacht dat hij ook maar IEMAND zou kennen maar we liepen zowaar tegen een baggeraar van Jan de Nul aan met zijn zeer aardige Thaise vrouw. Mr. Tan had ons ook nog aan dezelfde tafel ingedeeld en dat was wel erg gezellig.

Ik keek mijn ogen uit!! En dat wil wat zeggen want die zijn al aardig wat gewend.

Voor het podium stond de ronde tafel met het bruidspaar, hier achter 2 lange familie/vrienden tafels en daarna nog een heleboel ronde tafels aan weerszijde van de 2 lange. Er waren naar schatting tussen de 600 en 700 mensen en Mr. Tan, die duidelijk liet merken dat hij het ontzettend op prijs stelde dat wij waren gekomen, kwam wel 5 keer een praatje maken aan onze tafel. Het was zijn 3e en jongste kind die trouwde en hij was duidelijk zo trots als een pauw en liep echt zo te genieten dat hij ieders hart stal.

De bruiloft was tot in de puntjes geregeld en kosten nog moeite waren gespaard. WIj hadden een tafel achter de familie tafel en een prima zicht op het podium. Er lagen bruidsuikers en gastenpresentjes bij onze borden. Er waren wel 12 gangen. Heel veel vis en het was erg westers. Alleen de gebruikelijke gelukssoep, de kleefrijst en de vogelnestjes waren minder smakelijk maar de andere gangen waren echt verrukkelijk.

Het bruidspaar had ook een zeer actieve bijdrage in het geheel. De eerste bruiloft die we bijwoonden waren ze zich alleen maar aan het omkleden en zaten daarna op het podium om zich te laten fotograferen en daarna weer weg voor de volgende verkleedpartij. Rebecca heeft zich maar 1 keer omgekleed en als je niet goed oplette had je het nog niet eens door want beide jurken waren wit, lang (met sleepje) en nauwsluitend van boven. Ik vond ze allebei erg mooi.

De bruidsmeisjes waren in het lila en zagen er een beetje uit als een paasei en de bruidsjongetjes (in het grijs met een rode strik) als sombere clowns.

De meeste gasten waren in het lang en smoking.

Op de familie foto hier boven wordt een proost uit gebracht op het paar, dat vinden ze ontzettend hilarisch. Er wordt dan iets geroepen wat klinkt als Hei HO en vooral die eerste Hei wordt zo lang en zo hard mogelijk gegild. En daar liggen ze dan allemaal krom van het lachen om.

Dit is Mr Tan die een speech houdt;

Hier komen ze weer binnen in de 2e outfit, waarna ze een dansje doen op de dansvloer. Er zijn weinig liefhebbers die mee doen, alleen wat enthousiaste oudere familieleden gaan helemaal los.

Voor het ontzettend uitgebreide toetjes buffet open ging, gaven ze samen een speech;

Hierna begon de 'run' op het buffet en tot mijn verbazing schrokte niet iedereen dat toetje naar binnen en maakte dat ze weg komen, (goed Chinees gebruik) maar gingen ze zelfs voor een 2e portie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! 

Ik vond het erg bijzonder om deze bruiloft mee te maken. Al blijft het gek dat het bruidspaar misschien wel de halve zaal niet kent! 

                                                                                 .