Vandaag wilde Tonia mee op een stuk Pelgrimspad. Pelgrimage is een woord dat vooral door protestanten gebruikt wordt. Het doel is voor hen niet de bestemming, maar de louterende werking van het onderweg zijn, als metafoor voor de levensreis. Bij een rooms-katholieke bedevaart telt vooral de bestemming - een bepaald heiligdom.
We reden met 2 auto's naar Nieuwveen, om vervolgens met de andere auto naar Oosteinde te rijden en daar te beginnen. Toevallig parkeerden we voor een enorme kookwinkel (ik moest vorige keer toen we in die straat waren geëindigd wel flink moe geweest zijn om zo'n hoogtepunt over het hoofd te hebben gezien) en we verheugden ons de rest van de dag erop om daar naar binnen te gaan als we weer terug in Oosteinde zouden zijn.
De route zou weer het eerste stuk door de Haarlemmermeer gaan. Al in de 17e eeuw kwam waterbouwkundige J.A. Leeghwater met plannen tot het droogmalen van het Haarlemmermeer. Hier kon het echt flink tekeer gaan. In de oosthoek van dat meer vonden schepen bij storm en ontij een vluchthol. Daar heeft Schiphol zijn naam aan te danken! Het heeft tot het begin van de 19e eeuw geduurd voor het grootste binnenmeer van Nederland op initiatief van Willem I met stoomkracht kon worden drooggemalen.
Binnen een paar honderd meter was het pad dat we moesten lopen afgesloten door hekken maar er stond geen reden bij en er was een flinke kier tussen de hekken dus er maar doorheen gelopen. Inderdaad waren ze een kilometer verderop met het pad bezig maar de werklui zeiden niets en we liepen dus gewoon door. Op een gegeven moment kwamen we volgens het boekje langs de bloemenveiling van Aalsmeer maar die lag goed verstopt achter een hoge dijk.
We kwamen langs de Stommeermolen;
Het Stommeer werd in 1650 door twee vijzelmolens drooggemalen; ééntje stond er op de plek van deze molen; de vijzelmolen ging in 1919 door blikseminslag verloren. Dit (tweedehands) exemplaar is nu een rijksmonument en doet dienst als hulpgemaal.
Langs de Westeinderplassen kwamen we langs de 51 meter hoge Watertoren van Aalsmeer. De toren is in 1927 in art-deco stijl gebouwd. De watertoren mag niet commercieel geëxploiteerd worden maar moet toegankelijk blijven voor publiek - post corona;
Jammer; ik ben nog nooit in een watertoren geweest...
Via grasdijken (de oude Vuurlijn) kwamen we langs dorpjes waar ik nooit van gehoord had. Ze klonken me carnavalesk in de oren;
Mocht een vijand het op Amsterdam gemunt hebben, dan kon de hoofdstad veilig wegduiken achter een stoere stelling: een gordel van forten, dijken en sluizen. Aan de Westeinderplassen kwam in 1897 bij Kudelstaart zo’n fort, enige kilometers verderop verrees een fort bij het dorpje De Kwakel. Beschut achter een dijkje tussen Kudelstaart en Uithoorn kronkelde het weggetje de Vuurlijn, waarover troepen zich verplaatsten van het ene fort naar het andere. Bij dreigend gevaar konden manschappen hun geschut opstellen bij batterijen aan de Vuurlijn. Zo voorkwamen ze dat de vijand tussen de forten door zou sluipen.
Fort de Kwakel lag er vredig en verscholen bij; helaas niet te bezichtigen wegens Corona;
Het is een stellingfort en gebouwd in 1906. In 1959 is het als fort opgeheven; er zijn zomerhuisjes op het terrein en in het fort is een expositieruimte en café.
De route ging verder over een jaagpad langs het Amstel-Drechtkanaal. Hier vonden we een bankje voor onze lunch en na een paar kilometer langs de Drecht, de scheidslijn tussen Noord en Zuid Holland, kwamen we in Bilderdam. Hier stond een leuk kunstwerk;
Bij Bilderdam (90 inwoners) was een brug zodat we de Drecht konden oversteken en vanaf de brug hadden we een mooi uitzicht op een paar huizen van dit gehucht;
Langs de Zuid-Hollandse kant van de Drecht, met uitzichten op de Geerpolder, liepen we weer terug naar het Amstel-Drechtkanaal. De Geerpolder en -plas zijn beschermde natuurmonumenten. Er broeden aalscholvers en blauwe reigers, lepelaars en grote zilverreigers zijn regelmatig te spotten. En met geluk ook de waterral, de blauwborst, de rietgors of de rietzanger. Wintergasten zijn hier de smient, slobeend, kuifeend en krakeend en nonnetjes. Wij zagen dit;
Na een dikke kilometer langs het kanaal kwamen we onverwachts snel weer bij de auto in Nieuwveen. Hier maakten we nog een uitstapje naar de Lourdesgrot. We volgden een pelgrimspad dus dit was wel een 'must' - maar we waren er ook erg nieuwsgierig naar. De grot is een replica van het bedevaartsoord in Lourdes, waar in 1858 Maria verscheen aan het meisje Bernadette. De pastoor van Noordeinde heeft de grot in 1913 laten maken, toen twee van zijn huishoudsters te ziek waren om op pelgrimage naar het Franse bedevaartsoord te gaan;
Of zijn werk succes had vermeldt de geschiedenis niet. Wel dat hij de rotsen uit de Ardennen heeft laten overkomen, met zo te zien minstens één steen uit Lourdes;
 |
| 'Deze steen uit Lourdes is gezegend door Bisschop Hoogenboom op 23-10-2013 ter herinnering aan het 100 jarige bestaan van onze Lourdes grot.' |
Achter de grot ligt een rustig kerkhof, die weer achter een eenvoudige kerk ligt. Vanaf het kerkhof zie je rechts van het midden de 'toppen' van de achterkant van de Lourdesgrot boven de graven uitsteken;
No comments:
Post a Comment