Blog Archive

Followers

Thursday, March 12, 2020

11 maart. Dolmabahce paleis en Suleymaniye moskee.

Ik heb 4 volle dagen hier in Istanbul, dus vanmorgen startte ik rustig op en pas om half 11 ging ik de deur uit. Ik had min of meer lukraak 2 attracties uitgekozen die ik vandaag wilde bekijken. Er is hier best goed openbaar vervoer maar de bezienswaardigheden liggen eigenlijk denk ik 7 km uit elkaar dus ik besloot om zoveel mogelijk te voet te gaan doen. Het was echt fantastisch lenteweer; 17 graden en volle zon.

Als eerste liep ik naar het Dolmabahce paleis.
Dit paleis is gebouwd door de 31e sultan van het Ottomaanse rijk, Abdülmecit. Hij is geboren in 1823 en volgde in 1839 zijn vader Mahmud II op. Hij probeerde het verval van het Ottomaanse rijk te voorkomen door het te moderniseren. Omdat het oude Topkapi paleis oncomfortabel werd liet hij een gloednieuw paleis bouwen. De bouw startte in 1842 en was in 1853 bewoonbaar. Het paleis diende tevens als bestuurlijk centrum.
Het paleis heeft 285 kamers, 44 hallen, 68 wc’s, en 6 hammams (Turkse baden). Het paleis beslaat 45.000 m2 en staat op een terrein van 110.000 m2 en ligt prachtig aan de Bosphorus met uitzicht op het Aziatische deel van Istanbul.
Behalve het paleis kun je de harem, een klokkentoren, een moskee en prachtige tuinen bezichtigen. Er is ook een apart schilderijen museum op het terrein.

Zonder veel zoeken bereikte ik het Dolmabahce paleis. Er was gewaarschuwd voor lange rijen voor de kassa, maar ik hoopte dat het meeviel doordat in april pas het echte hoogseizoen begint en misschien het Corona virus ook nog wat invloed had. Inderdaad hoefde ik maar 10 minuten te wachten en toen kon ik via de hoofdingang naar binnen;



Allereerst passeerde ik de klokkentoren; (De moskee was ik eerst langs gekomen maar vond ik er niet bijzonder genoeg uitzien voor een foto)


Na de klokkentoren kwam je in de paleistuin en zag je het paleis al liggen, achter een mooie vijver met een fontein;


Dit is dezelfde fontein van een andere hoek. De hekken op de achtergrond markeren het terrein en staan vlak aan het water van de Bosphorus;

Dit is een hek van dichtbij, met het water van de Bosphorus en het Aziatische deel van Istanbul op de achtergrond;


En deze prachtige poort scheidt het terrein van het paleis met de stad Istanbul aan de andere kant;


Hierna liep ik het paleis in. Het paleis is uitgevoerd in een mix van traditionele Ottomaanse en West-Europese stijl.

Je mocht nergens in het paleis foto’s maken dus alle interieur foto’s heb ik van internet. (Maar je zag irritant veel bezoekers toch foto’s maken...)

Het is prachtig ingericht met als topstuk de grootste kristallen kroonluchter ter wereld, die in de Grote Ceremoniële hal hangt en 4.5 ton weegt en 750 lampen bevat. Het was een geschenk van koningin Victoria;


Het trappenhuis is ook beroemd; het heeft de vorm van een dubbel hoefijzer en bestaat uit kristal uit Baccarat, messing en mahonie hout;


Er waren veel kamers te bewonderen. Mooi maar wel heel veel van hetzelfde.


Sommige kamers hadden roze of blauwe tinten. Maar de hoofdmoot was rood en goud.

Ik liep weer naar buiten en nam deze foto van de zijkant van het paleis dat uitkijkt op de Bosphurus;


Wat een enorm gebouw! Aan het eind was een gedeelte van het museum ingericht als een schilderijen-museum maar daar ben ik niet in geweest. 

Ik liep langs de andere kant terug en kwam langs de ingang van de harem, waar je een apart kaartje voor moest kopen. Daar ging ik wel in. Hoevaak kom je in een echte harem, al is hij niet meer in gebruik?

Het viel op dat de moeder van de sultan een aparte status heeft. Zij heeft veel inspraak,  de mooiste en grootste ruimte in de harem en zij is de ‘baas’ over alle dames in de harem; ze is zelfs belangrijker dan de 1e vrouw van de sultan. Echter; als de sultan eerder overlijdt dan zijn moeder, dan is ze alle status kwijt! Als ze de pech heeft dat de volgende sultan niet een andere zoon van haar wordt maar een zoon van haar schoondochter, is het te hopen dat ze aardig voor die schoondochter geweest is, haha!

Enkele slaap- en huiskamers in de harem;




De wc’s in de harem zijn weliswaar gewoon een gat in de grond, maar wel met doorspoel mogelijkheden en uitgevoerd in marmer. 
De badkamers doen groot, kil en ongerieflijk aan, met een kleine badkuip in een enorme kale ruimte;


Abdülmecit overleed in 1861 en na hem hebben nog 5 sultans en 1 kalief in het paleis gewoond.
Na de 1e wereld oorlog verdeelden een aantal Europese landen Turkije onder elkaar, zonder dat de sultan veel tegengas gaf.
Mustafa Kemal werd leider van de volkspartij de CHP en kreeg uiteindelijk het presidentschap over de republiek Turkije. Het sultanaat werd afgeschaft, hij maakte een nieuwe grondwet en voerde verregaande sociale en politieke hervormingen door. In 1934 kreeg iedereen een achternaam. (Kemal betekent ‘de perfecte’ en was een naam die hem gegeven was. Tijdens zijn presidentschap kreeg hij de naam Atatürk (= vader der Turken). Hij verving het Arabische schrift door het Latijnse, gaf vrouwen gelijke burgerrechten, de belastingdruk voor boeren werd verminderd en het basisonderwijs werd gratis en verplicht.
Op 10 november 1938 overleed Atatürk op 57 jarige leeftijd aan levercirrose. SIndsdien is dat een nationale vrije dag en om 9.05 uur wordt er elk jaar een minuut stilte in acht genomen. Veel klokken in het paleis staan stil op dat tijdstip.

De kamer in de harem waar hij overleed is ook te bezichtigen; dat vond ik wel een bijzondere kamer;
  

Na de harem te hebben gezien liep ik via de tuinen rond het paleis naar de uitgang. 
Dit is een foto van de harem aan de buitenkant;


Er liepen veel parelhoenders in de tuin, en kippen, hanen en pauwen;


Sinds 1984, na uitvoerige renovaties, is het Dolmabahce paleis een populair museum.

Hierna ging ik op pad naar de Süleymaniye moskee. Aan de overkant van de Halic, de andere rivier die Istanbul verdeeld. 
Ik genoot echt van het heerlijke lenteweer.. Ik kwam langs een warme gepofte kastanje kraampje en ik kocht mijn eerste en zeker niet mijn laatste zakje; ze smaakten heerlijk en waren gloeiend heet.

En er was zoveel te zien op straat! Het leek wel of er in elke straat minstens één oud gebouw staat.
Als eerste kwam ik langs het Tophane paviljoen uit 1852. Dit kleine gebouw van 20 bij 10 meter werd gebruikt door de tsaar om buitenlandse gasten die per schip aankwamen, te verwelkomen. Tegenwoordig wordt het door de universiteit van beeldende kunst gebruikt;


Daarna kwam ik langs de Tophane fontein. Deze op 3 na grootste fontein van Turkije komt uit 1732;


Vervolgens kwam ik langs de Kilic Ali Pasa Hamman uit 1560. Ik liep even naar binnen om ook hier mijn licht op te steken over hamman mogelijkheden. Als ik nog tijd heb wil ik zeker een hamman uitproberen;



Vervolgens kwam ik nog langs een straat met heel veel gezellige eettentjes. Ik denk dat het ‘s avonds erg leuk verlicht wordt door alle lampjes die er hangen. Maar ik zorg dat ik tegen schemering thuis ben. Ik ben al geen avondmens en in mijn eentje in een vreemde stad...


Hierna kwam ik eindelijk bij de brug over de Halic. De eerste brug over deze rivier, die een stuk smaller is dan de Bosphorus, werd al in de 6e eeuw gebouwd. De huidige Galata brug stamt uit 1912, maar was in 1992 door een brand grotendeels verwoest. De nieuwe Galatabrug is 466 meter lang en 25 meter breed. Het heeft aan weerszijden een ruim voetpad en onder de brug zijn veel leuke restaurantjes;


Er stonden veel mannen te vissen en iedereen had een vol emmertje dus het was zeer lucratief;


Na de brug was het nog een kilometer naar de moskee. Ik kwam terecht in de Kruiden-Bazar en hoewel ik al in veel bazars ben geweest blijft het leuk.







Ze waren niet al te opdringerig, dat scheelt ook.

De moskee is op een heuvel gebouwd en het liep flink steil. Heel Istanbul zit vol klimpartijen trouwens.

De Süleymaniye Moskee is gebouwd in opdracht van de 10e sultan, Süleyman I, ongeveer tussen 1550 en 1557. Hij heeft 4 minaretten (56 tot 76 meter hoog) omdat een sultan de opdrachtgever was. (Prinsen mogen 2 minaretten neerzetten en alle andere mensen die een moskee willen bouwen moeten het doen met 1 minaret).


De moskee is een paar keer verwoest; in 1660 door een grote brand, in 1766 door een aardbeving en in de 2e wereldoorlog door een explosie in de wapenopslag. Pas in 1856 is hij volledig hersteld.
De grootste koepel is 53 meter hoog en heeft een diameter van 26.5 meter.




De gebedsruimte in de moskee is bijna vierkant; 59 bij 58 meter. De koepel wordt geflankeerd door 2 halve koepels en 2 ramen in de vorm van halve koepels.

In de binnenplaats van de moskee staat een mausoleum met onder andere de tombes van Sultan Süleyman en 2 latere sultans;



Zijn vrouw Hürrem Sultan overleed 2 jaar later en kreeg haar eigen mausoleum, die ze deelt met oa een dochter;

Toen ik genoeg gezien had, liep ik het hele eind terug naar huis. Onderweg kwam ik nog langs een gezellig teennagels-lakken onderonsje;


Ik stopte onderweg nog bij het restaurant waar ik gister zulke lekkere moussaka had gegeten. Omdat het al tegen 6 uur liep inmiddels besloot ik nog een paar gerechtjes te proberen zodat ik niet meer hoefde te koken. Maar de moussaka was het allerlekkerste.

Tegen 7 uur was ik thuis; 9.5 uur onderweg geweest en minstens 15 km gelopen. Maar zoveel gezien; een superdag!!




.

1 comment:

Wendy said...

Wat een gebouwen zeg. Even een vraagje over een jaartal: je schrijft “De moskee is een paar keer verwoest; in 1660 door een grote brand, in 1766 door een aardbeving en in de 2e wereldoorlog door een explosie in de wapenopslag. Pas in 1856 is hij volledig hersteld.”. Dat laatste jaartal klinkt gek na de 2e WO. Moet dat misschien zijn 1956?

About Me

My photo
Voorschoten, Netherlands
Ik ben dit blog in mei 2008 begonnen als vervanging van de nieuwsbrieven die ik regelmatig naar familie en vrienden opstuurde. Ik ben getrouwd met Peter, die voor een Nederlandse baggermaatschappij werkt, en we hebben 2 kinderen, Lilith (23 jaar) en Jillis (20 jaar). Sinds augustus wonen wij in Dubai en in Voorschoten. De kinderen studeren allebei in Nederland; Lilith IBA in Rotterdam en Jillis fiscaal recht in Leiden. Behalve in Nederland heb ik ook 4 jaar in Davos (Zwitserland), 3 jaar in Karratha en Geelong (Australie), 2,5 jaar in Janabiyah (Bahrein), 8 jaar in Singapore en 2 jaar in Jakarta (Indonesie) gewoond. Peter woont sinds een jaar meestal alleen in het buitenland; eerst een jaar Vitoria, Brazilië en nu in Dubai. Ik ben begonnen met diverse studies in de alternatieve gezondheidszorg. In mijn blogs schrijf ik over de belevenissen van ons gezin, over onze avontuurlijke vakanties en wat er verder nog in onze levens speelt.