Zondag om 20 uur kwamen wij aan in ons huis in Jakarta. We hadden geluk gehad; we zouden 3 uur overstap tijd hebben in Singapore en we waren net op tijd om de eerdere vlucht te halen, waar ook nog plaatsen op vrij waren.
Zaterdagavond hadden we afscheid genomen van Lilith. Zij zou nog een nachtje slapen bij de ouders van Peter. Zondag zouden die Lilith naar haar studentenhotel brengen met alle spullen die ze had verzameld. Het afscheid was heel vreemd. Ik kon me nog niet voorstellen dat mijn dochter nu ECHT niet meer bij ons zou wonen. Maar omdat ze wel ontzettend veel zin in haar nieuwe leven heeft, voelt het gewoon goed.
Ze heeft een leuke kamer, een eigen badkamer met toilet en de keuken gaat ze delen met 5 andere studenten. Een van haar beste vriendinnen komt bij haar op de gang wonen. Ze heeft al minstens 10 studenten ontmoet die dezelfde studie gaan volgen, waarvan een groot deel ook in het studentenhotel terecht gaat komen. Zowel het studentenhotel als haar gekozen studierichting (international business) barst van kinderen zoals zij; in het buitenland opgegroeid en met net zoveel nationaliteiten als op haar vorige school.
Bij het studentenhotel is een gym, een gezamelijke woonkamer, een ontspanningsruimte met oa tafeltennis en biljart, een bibliotheek/studieruimte en een studentencafetaria.
Ik had nog wat eten gekocht voor haar avondeten en haar eerste ontbijt maandagochtend, maar het bleek dat ze al uit eten zou gaan op zondagavond met Annabel uit Bangkok. Maandag vertelde ze dat ze ontzettend zin had in de introductieweek en Annabel was lekker blijven slapen bij haar.
Sindsdien weinig van haar vernomen, af en toe een krabbeltje via de app maar vooral niet te veel want ze heeft GEEN TIJD.
Maar goed, het ging over mijn eerste dag in Jakarta en nu dwaal ik al af.
Ik had ons nieuwe huis in Jakarta nog niet gezien. Peter was het gaan bekijken nadat ik het op internet gevonden had en hij was zo enthousiast dat ik had besloten het maar over te laten aan hem. (in deze beslissing werd ik gesteund door 2 kennissen die in Jakarta wonen en toen ik hen mailde dat ik al woonruimte gevonden had werd er bevestigd dat we bijna nergens beter zouden kunnen zitten als op die compound)
Ons huis is een appartement op de begane vloer. In de compound staan ongeveer 10 huizen en 12 appartementen, en al was het stikdonker toen we aankwamen, deed het gelijk al heel gezellig aan door de verlichting en de rust.
Onze meubels waren een maand geleden al aangekomen en omdat Peter toen nog in Jakarta was had hij de verhuizers de spullen alvast maar laten uitpakken (grotendeels) en we kwamen dus in een gespreid bedje. Neemt niet weg dat er nog 1.000.000 dozen uit te pakken zijn en de hele keuken heringericht moet worden, maar daar heb ik de komende weken alle tijd voor.
Het appartement is groter dan ons huis in Nederland, en ook groter dan ons vorige huis in Singapore. De huiskamer is heel ruim:
Aan de huiskamer grenst een studeerkamer waar onze bureau's met gemak in passen (linker foto links achter de bank).
De keuken is ruim met een hoop (bruine) kastjes;
en heeft nog een enorme 'wet kitchen' waar de wasmachine, droger, 2e koelkast en vaatwasser staan. Plus 3 gootstenen en nog meer kastruimte, en een kamer voor 2 maids (waar we lekker onze koffers in bewaren).
Een 'memory'hal gaat naar de slaapkamers;
Er zijn 3 slaapkamers en helaas voor Jillis is de onze 3 keer zo groot als die van hem. Maar hij heeft wel een eigen badkamer (er zijn er 4 in totaal met de badkamer voor de maids meegerekend).
Er zit overal kastruimte en wij hebben zelfs een inloopkast.
Peter ging even melk en brood gaan halen voor het ontbijt voor morgen en Jillis en ik zijn koffers uit gaan pakken. Er lag al wat kleding in onze klerenkasten en we hebben de rest van de avond besteed aan het herinrichten van onze klerenkasten.
We hadden nog helemaal geen slaap maar tegen 24 uur zijn we toch maar gaan liggen want de volgende dag ging voor ons allemaal de wekker om 6 uur.
Jillis en ik waren om 4 uur klaar wakker. Peter blijft gewoon stug liggen in zijn bed maar
Jillis dook achter zijn playstation en Ik rolde mijn yogamatje maar uit in de studeerkamer want de rest van de dag verwachtte ik niet dat ik daar nog tijd voor zou hebben.
Om 7 uur kwamen de chauffeurs ons ophalen. Peter vertrok naar kantoor en Jillis en ik maakten ons op voor de rit naar school. Het was introductiedag en er was een dagvullend programma voor ons allebei.
Binnen een uur waren we op school. Ik moet zeggen, als je zelf niet hoeft te rijden en je stelt je erop in, dan valt het wel mee. Lekker zitten appen met vriendinnen uit Singapore die ook wakker zijn en nog een beetje zitten soezen, en toen waren we er al.
Ons eerste doel waren schooluniformen scoren. Er waren nog niet veel andere klanten en we kochten bloesjes (wit), sportkleren, (donkerblauw) en de broeken worden op maat gemaakt. 4 bloesjes, 2 broeken, een sportsetje en wat pennen; 1 miljoen roepies (mijn portemonaie puilt uit van de waardelozen bankbiljetten) omgerekend ongeveer E. 60,-.
Ook in deze school zit het "Harry Potter house systeem". Jillis hoort bij de gele en we kochten 4 keiharde gele schoolemblemen die met de hand op zijn bloesjes genaaid dienden te worden.
Daarna naar de toneelruimte voor de eerste toespraak. Het toeval wil dat een Japans/Maleis meisje uit de vorige klas van Jillis ook is verhuisd in de zomervakantie. We kwamen haar tegen in de aula, met haar Japanse moeder met wie ik al de hele zomer app contact heb. Een leuk mens.
Ook zag Jillis een jongen met wie hij 5 jaar geleden een jaar in de klas heeft gezeten en iemand die hij kende van de MUN bijeenkomst. (zie blog maart 2014)
Na het welkomswoordje moesten we naar de gymzaal waar alle docenten klaar zaten aan tafeltjes. Het was de bedoeling dat je alle vakken die je had gekozen zou aflopen en kennis zou maken met de docent. Ook was dit nog een mogelijkheid om eventueel je vakkenpakket nog te wisselen.
Jillis zei niet meer dan het hoogst noodzakelijke en we waren zo klaar.
We verkenden nog een beetje de school. Die ziet er veel minder gelikt uit dan Tanglin maar ook hier zijn de studieresultaten prima en de klassen klein.
Daarna was het de bedoeling dat je om beurten nog een 10 minuten gesprek had met een willekeurige docent die je een beetje inlichtte over wat je de komende week kon verwachten.
Omdat Jillis vroeg aan de beurt was (en weer snel uitgepraat) adviseerde de leraar ons voor de lunch de boeken en de kluisjes code op te gaan halen.
Omdat we geen van beiden wilde wachten op de schoollunch - dat duurde nog een uur - en Jillis niet wilde kennismaken met medestudenten zijn we maar naar huis gegaan om half 12. (dag was gepland tot half 3)
(We liepen nog langs de schoolshop en die stond werkelijk afgeladen vol met wanhopige moeders. Wij even mazzel gehad!)
Onderweg zijn we nog even een supermarkt in gegaan voor haarwax voor Jillis. Gelijk ook wat andere boodschappen gedaan.
De rest van de rit hebben we allebei zitten slapen in de auto. Het was gewoon jammer dat we 'al' thuis waren!
Ik ben begonnen de keuken te herinrichten, op te ruimen, en dozen uit te pakken. Onbegonnen werk en ik maak gelijk alles schoon voor het weer in de kast gaat (hoef ik daar de komende 2 jaar niet meer naar om te kijken) dus het vordert uiterst langzaam.
Toen Peter om 19 uur thuis kwam was het eten klaar en hoefde hij alleen nog de biefstuk in de pan te gooien (die weet ik altijd te verpesten dus dat doet hij altijd).
Toen kwamen we er allebei achter dat er nog geen kruiden te voorschijn zijn gekomen. Ik gluurde in de nog dichte keukendozen maar niks wat op zout of peper lijkt. Wat nu. Peter wilde zijn chauffeur al weer optrommelen maar ik besloot dat het tijd was om eens kennis te gaan maken met de buren.
Op de begane grond zijn 4 huizen, en de eerste 2 waren niet thuis maar de laatste deed open. Er stond een klein blond typje voor de deur die bijna in tranen uitbarstte uit pure dankbaarheid dat ze even ergens tegenaan kon kletsen.
Ze woont nu 5 weken in Jakarta, waarvan de laatste 3 weken zonder echtgenoot. Wel 3 kleine kinderen die door de verhuizing maar liefst een zomervakantie van 10 weken hadden en de container was nog lang niet in zicht.
De wijn stond al op tafel en ze bood me direct een glas aan. Ze keek volgens mij opgelucht dat ik het glas afsloeg want de fles was al half leeg en de avond nog lang niet voorbij)
Ze kende de halve compound al en begon enthousiast te vertellen dat er zulke leuke vrouwen woonden. Eentje gaf er schilderles en een ander was fotografe. Ze viel bijna van haar stoel van pure enthousiasme toen ze hoorde dat ik yogalerares was. Ze weet al 5 dames die waarschijnlijk ook interesse hebben en zo niet dan gaat ze voor prive les.
Toen ik eindelijk thuis kwam met de peper en zout waren de mannen bijna aan een rauwe biefstuk begonnen.
Toen ik de zout en peper na het eten weer terug ging brengen was de wijnfles inderdaad leeg en lag er een heel papier klaar met adressen van de beste groenteboer, kapper, chiropracter, stomerij en had ze ook al overlegd met haar maid over een maid voor mij. Ook wist ze haarfijn uit te leggen waar de schoolbus staat 's morgens en hoeveel kinderen er op de compound allemaal naar de Engelse school gaan en naar de Internationale school.
Kijk. Aan zulke buurvrouwen heb je nog eens wat!!!
De rest van de avond besteedde ik aan het naaien van die ggrrr@@@!!!^^^schoolemblemen op de bloesjes van Jillis en om 24 uur doken we allemaal ons bed in en sliepen tot 6 uur.
We moesten dit keer allemaal om 6.40 uur buiten staan. Jillis voor de schoolbus, Peter voor kantoor en ik zou met mijn chauffeur, Lucas, naar de yogaschool gaan die ik op internet had gevonden. Ik had er al contact mee gehad en ik was welkom in de beginnersklas van 7.30 uur. (ik heb nog steeds last van een dikke knie dus prima die beginnersklas)
De studio ligt in onze wijk, hemelsbreed een paar kilometer verderop, maar ik nam geen enkel risico en ik ging tegelijk met de mannen de deur uit.
Lucas stond al klaar, hij kende het adres en vol goede moed reden we weg. Hij had er toch moeite mee om het te vinden. Grr. We reden door straatjes waar geen auto komt en waar handkarren zich tegen een muur moesten aanpersen om ons erdoor te kunnen laten. Hij vroeg wel 5 keer de weg en uiteindelijk stonden we om 7.25 uur voor de deur. Opgelucht stapte ik uit en kwam al snel tot de ontdekking dat HIER geen yogastudio was. Ik op mijn mobiel zoeken naar de website van de studio, maar ik kreeg geen verbinding en dus Peter maar gebeld, die zat toch nog in de file dus alle tijd om even voor mij iets op te zoeken. Hij kwam op precies hetzelfde adres uit als wat ik opgegeven had aan de chauffeur, en toen bleek dat hij de eerste 3 letters van de straat had weggelaten. (de rest van het adres klopte wel).
Nou, dan maar weer zoeken. 10 mannetjes de weg vragen die allemaal deden of ze wisten waar we moesten zijn maar ons allemaal van het kastje naar de muur stuurden. MANNEN!! ZEG dan gewoon dat je het NIET WEET!!
Uiteindelijk stonden we om 8 uur voor de juiste poort. Lucas voelde zich doodongelukkig maar ik nam het hem helemaal niet kwalijk. Ik weet nu dat als ik in het vervolg ergens moet zijn dat ik hem dat de dag tevoren naar het adres laat rijden.
Ik ging toch maar naar binnen en tja, de beginnersklas had inderdaad niet op mij gewacht. De lerares vroeg me even te wachten en in een aparte kamer even mijn matje uit te rollen en te gaan mediteren.
Na ongeveer 5 minuten kwam ze terug en daarna gaf ze mij een prive les van anderhalf uur, ashtanga toegespitst op mijn knie. Het kon eigenlijk niet mooier!! Wat een mazzel dat we verdwaald waren!
Na de les was ik zo enthousiast dat ik gelijk lid ben geworden. De Indonesische lerares is de eigenaresse van de studio, maar eigenlijk worden alle lessen gegeven door een Indiase guru, Nilesh, die deze week nog in de Himalaya zat. Zij was zijn assistente. Ze is een vroegere vriendin van een van mijn beste yogavriendinnen in Singapore, en na de les kletsten we lekker over de yoga in Singapore en het bleek dat Nilesh de beste vriend is van een van mijn vroegere yogadocenten in Singapore.
Het viel mij op hoe hetzelfde zij en Nilesh denken over diverse yogascholen in Singapore. Het was precies waar ik de laatste jaren tegenaan was gelopen!
Ik zou al heel blij zijn met Yuli als mijn nieuwe docente, maar Nilesh is haar Guru en daar ben ik nu dus nog helemaal nieuwsgierig naar!!
Op weg naar huis appte ik mijn yogavriendinnen allemaal over mijn eerste ervaringen. Ze zijn allemaal van plan mij op te komen zoeken.
We waren in een kwartiertje (!!!) thuis en ik merkte dat ik toch wel last van mijn rugspieren had. Dus die dozen konden nog wel even wachten en ik besloot eerst maar eens het zwembad te gaan uitproberen.....
.
Zaterdagavond hadden we afscheid genomen van Lilith. Zij zou nog een nachtje slapen bij de ouders van Peter. Zondag zouden die Lilith naar haar studentenhotel brengen met alle spullen die ze had verzameld. Het afscheid was heel vreemd. Ik kon me nog niet voorstellen dat mijn dochter nu ECHT niet meer bij ons zou wonen. Maar omdat ze wel ontzettend veel zin in haar nieuwe leven heeft, voelt het gewoon goed.
Ze heeft een leuke kamer, een eigen badkamer met toilet en de keuken gaat ze delen met 5 andere studenten. Een van haar beste vriendinnen komt bij haar op de gang wonen. Ze heeft al minstens 10 studenten ontmoet die dezelfde studie gaan volgen, waarvan een groot deel ook in het studentenhotel terecht gaat komen. Zowel het studentenhotel als haar gekozen studierichting (international business) barst van kinderen zoals zij; in het buitenland opgegroeid en met net zoveel nationaliteiten als op haar vorige school.
Bij het studentenhotel is een gym, een gezamelijke woonkamer, een ontspanningsruimte met oa tafeltennis en biljart, een bibliotheek/studieruimte en een studentencafetaria.
Ik had nog wat eten gekocht voor haar avondeten en haar eerste ontbijt maandagochtend, maar het bleek dat ze al uit eten zou gaan op zondagavond met Annabel uit Bangkok. Maandag vertelde ze dat ze ontzettend zin had in de introductieweek en Annabel was lekker blijven slapen bij haar.
Sindsdien weinig van haar vernomen, af en toe een krabbeltje via de app maar vooral niet te veel want ze heeft GEEN TIJD.
Maar goed, het ging over mijn eerste dag in Jakarta en nu dwaal ik al af.
Ik had ons nieuwe huis in Jakarta nog niet gezien. Peter was het gaan bekijken nadat ik het op internet gevonden had en hij was zo enthousiast dat ik had besloten het maar over te laten aan hem. (in deze beslissing werd ik gesteund door 2 kennissen die in Jakarta wonen en toen ik hen mailde dat ik al woonruimte gevonden had werd er bevestigd dat we bijna nergens beter zouden kunnen zitten als op die compound)
Ons huis is een appartement op de begane vloer. In de compound staan ongeveer 10 huizen en 12 appartementen, en al was het stikdonker toen we aankwamen, deed het gelijk al heel gezellig aan door de verlichting en de rust.
 |
| compound bij daglicht |
 |
| ingang van het appartementencomplex (9 woningen) |
 |
| Ons huis is op de begane grond |
Onze meubels waren een maand geleden al aangekomen en omdat Peter toen nog in Jakarta was had hij de verhuizers de spullen alvast maar laten uitpakken (grotendeels) en we kwamen dus in een gespreid bedje. Neemt niet weg dat er nog 1.000.000 dozen uit te pakken zijn en de hele keuken heringericht moet worden, maar daar heb ik de komende weken alle tijd voor.
Het appartement is groter dan ons huis in Nederland, en ook groter dan ons vorige huis in Singapore. De huiskamer is heel ruim:
De keuken is ruim met een hoop (bruine) kastjes;
en heeft nog een enorme 'wet kitchen' waar de wasmachine, droger, 2e koelkast en vaatwasser staan. Plus 3 gootstenen en nog meer kastruimte, en een kamer voor 2 maids (waar we lekker onze koffers in bewaren).
Een 'memory'hal gaat naar de slaapkamers;
Er zijn 3 slaapkamers en helaas voor Jillis is de onze 3 keer zo groot als die van hem. Maar hij heeft wel een eigen badkamer (er zijn er 4 in totaal met de badkamer voor de maids meegerekend).
Er zit overal kastruimte en wij hebben zelfs een inloopkast.
Peter ging even melk en brood gaan halen voor het ontbijt voor morgen en Jillis en ik zijn koffers uit gaan pakken. Er lag al wat kleding in onze klerenkasten en we hebben de rest van de avond besteed aan het herinrichten van onze klerenkasten.
We hadden nog helemaal geen slaap maar tegen 24 uur zijn we toch maar gaan liggen want de volgende dag ging voor ons allemaal de wekker om 6 uur.
Jillis en ik waren om 4 uur klaar wakker. Peter blijft gewoon stug liggen in zijn bed maar
Jillis dook achter zijn playstation en Ik rolde mijn yogamatje maar uit in de studeerkamer want de rest van de dag verwachtte ik niet dat ik daar nog tijd voor zou hebben.
Om 7 uur kwamen de chauffeurs ons ophalen. Peter vertrok naar kantoor en Jillis en ik maakten ons op voor de rit naar school. Het was introductiedag en er was een dagvullend programma voor ons allebei.
Binnen een uur waren we op school. Ik moet zeggen, als je zelf niet hoeft te rijden en je stelt je erop in, dan valt het wel mee. Lekker zitten appen met vriendinnen uit Singapore die ook wakker zijn en nog een beetje zitten soezen, en toen waren we er al.
Ons eerste doel waren schooluniformen scoren. Er waren nog niet veel andere klanten en we kochten bloesjes (wit), sportkleren, (donkerblauw) en de broeken worden op maat gemaakt. 4 bloesjes, 2 broeken, een sportsetje en wat pennen; 1 miljoen roepies (mijn portemonaie puilt uit van de waardelozen bankbiljetten) omgerekend ongeveer E. 60,-.
Ook in deze school zit het "Harry Potter house systeem". Jillis hoort bij de gele en we kochten 4 keiharde gele schoolemblemen die met de hand op zijn bloesjes genaaid dienden te worden.
Daarna naar de toneelruimte voor de eerste toespraak. Het toeval wil dat een Japans/Maleis meisje uit de vorige klas van Jillis ook is verhuisd in de zomervakantie. We kwamen haar tegen in de aula, met haar Japanse moeder met wie ik al de hele zomer app contact heb. Een leuk mens.
Ook zag Jillis een jongen met wie hij 5 jaar geleden een jaar in de klas heeft gezeten en iemand die hij kende van de MUN bijeenkomst. (zie blog maart 2014)
Na het welkomswoordje moesten we naar de gymzaal waar alle docenten klaar zaten aan tafeltjes. Het was de bedoeling dat je alle vakken die je had gekozen zou aflopen en kennis zou maken met de docent. Ook was dit nog een mogelijkheid om eventueel je vakkenpakket nog te wisselen.
Jillis zei niet meer dan het hoogst noodzakelijke en we waren zo klaar.
We verkenden nog een beetje de school. Die ziet er veel minder gelikt uit dan Tanglin maar ook hier zijn de studieresultaten prima en de klassen klein.
Daarna was het de bedoeling dat je om beurten nog een 10 minuten gesprek had met een willekeurige docent die je een beetje inlichtte over wat je de komende week kon verwachten.
Omdat Jillis vroeg aan de beurt was (en weer snel uitgepraat) adviseerde de leraar ons voor de lunch de boeken en de kluisjes code op te gaan halen.
Omdat we geen van beiden wilde wachten op de schoollunch - dat duurde nog een uur - en Jillis niet wilde kennismaken met medestudenten zijn we maar naar huis gegaan om half 12. (dag was gepland tot half 3)
(We liepen nog langs de schoolshop en die stond werkelijk afgeladen vol met wanhopige moeders. Wij even mazzel gehad!)
Onderweg zijn we nog even een supermarkt in gegaan voor haarwax voor Jillis. Gelijk ook wat andere boodschappen gedaan.
De rest van de rit hebben we allebei zitten slapen in de auto. Het was gewoon jammer dat we 'al' thuis waren!
Ik ben begonnen de keuken te herinrichten, op te ruimen, en dozen uit te pakken. Onbegonnen werk en ik maak gelijk alles schoon voor het weer in de kast gaat (hoef ik daar de komende 2 jaar niet meer naar om te kijken) dus het vordert uiterst langzaam.
Toen Peter om 19 uur thuis kwam was het eten klaar en hoefde hij alleen nog de biefstuk in de pan te gooien (die weet ik altijd te verpesten dus dat doet hij altijd).
Toen kwamen we er allebei achter dat er nog geen kruiden te voorschijn zijn gekomen. Ik gluurde in de nog dichte keukendozen maar niks wat op zout of peper lijkt. Wat nu. Peter wilde zijn chauffeur al weer optrommelen maar ik besloot dat het tijd was om eens kennis te gaan maken met de buren.
Op de begane grond zijn 4 huizen, en de eerste 2 waren niet thuis maar de laatste deed open. Er stond een klein blond typje voor de deur die bijna in tranen uitbarstte uit pure dankbaarheid dat ze even ergens tegenaan kon kletsen.
Ze woont nu 5 weken in Jakarta, waarvan de laatste 3 weken zonder echtgenoot. Wel 3 kleine kinderen die door de verhuizing maar liefst een zomervakantie van 10 weken hadden en de container was nog lang niet in zicht.
De wijn stond al op tafel en ze bood me direct een glas aan. Ze keek volgens mij opgelucht dat ik het glas afsloeg want de fles was al half leeg en de avond nog lang niet voorbij)
Ze kende de halve compound al en begon enthousiast te vertellen dat er zulke leuke vrouwen woonden. Eentje gaf er schilderles en een ander was fotografe. Ze viel bijna van haar stoel van pure enthousiasme toen ze hoorde dat ik yogalerares was. Ze weet al 5 dames die waarschijnlijk ook interesse hebben en zo niet dan gaat ze voor prive les.
Toen ik eindelijk thuis kwam met de peper en zout waren de mannen bijna aan een rauwe biefstuk begonnen.
Toen ik de zout en peper na het eten weer terug ging brengen was de wijnfles inderdaad leeg en lag er een heel papier klaar met adressen van de beste groenteboer, kapper, chiropracter, stomerij en had ze ook al overlegd met haar maid over een maid voor mij. Ook wist ze haarfijn uit te leggen waar de schoolbus staat 's morgens en hoeveel kinderen er op de compound allemaal naar de Engelse school gaan en naar de Internationale school.
Kijk. Aan zulke buurvrouwen heb je nog eens wat!!!
De rest van de avond besteedde ik aan het naaien van die ggrrr@@@!!!^^^schoolemblemen op de bloesjes van Jillis en om 24 uur doken we allemaal ons bed in en sliepen tot 6 uur.
We moesten dit keer allemaal om 6.40 uur buiten staan. Jillis voor de schoolbus, Peter voor kantoor en ik zou met mijn chauffeur, Lucas, naar de yogaschool gaan die ik op internet had gevonden. Ik had er al contact mee gehad en ik was welkom in de beginnersklas van 7.30 uur. (ik heb nog steeds last van een dikke knie dus prima die beginnersklas)
De studio ligt in onze wijk, hemelsbreed een paar kilometer verderop, maar ik nam geen enkel risico en ik ging tegelijk met de mannen de deur uit.
Lucas stond al klaar, hij kende het adres en vol goede moed reden we weg. Hij had er toch moeite mee om het te vinden. Grr. We reden door straatjes waar geen auto komt en waar handkarren zich tegen een muur moesten aanpersen om ons erdoor te kunnen laten. Hij vroeg wel 5 keer de weg en uiteindelijk stonden we om 7.25 uur voor de deur. Opgelucht stapte ik uit en kwam al snel tot de ontdekking dat HIER geen yogastudio was. Ik op mijn mobiel zoeken naar de website van de studio, maar ik kreeg geen verbinding en dus Peter maar gebeld, die zat toch nog in de file dus alle tijd om even voor mij iets op te zoeken. Hij kwam op precies hetzelfde adres uit als wat ik opgegeven had aan de chauffeur, en toen bleek dat hij de eerste 3 letters van de straat had weggelaten. (de rest van het adres klopte wel).
Nou, dan maar weer zoeken. 10 mannetjes de weg vragen die allemaal deden of ze wisten waar we moesten zijn maar ons allemaal van het kastje naar de muur stuurden. MANNEN!! ZEG dan gewoon dat je het NIET WEET!!
Uiteindelijk stonden we om 8 uur voor de juiste poort. Lucas voelde zich doodongelukkig maar ik nam het hem helemaal niet kwalijk. Ik weet nu dat als ik in het vervolg ergens moet zijn dat ik hem dat de dag tevoren naar het adres laat rijden.
Ik ging toch maar naar binnen en tja, de beginnersklas had inderdaad niet op mij gewacht. De lerares vroeg me even te wachten en in een aparte kamer even mijn matje uit te rollen en te gaan mediteren.
Na ongeveer 5 minuten kwam ze terug en daarna gaf ze mij een prive les van anderhalf uur, ashtanga toegespitst op mijn knie. Het kon eigenlijk niet mooier!! Wat een mazzel dat we verdwaald waren!
Na de les was ik zo enthousiast dat ik gelijk lid ben geworden. De Indonesische lerares is de eigenaresse van de studio, maar eigenlijk worden alle lessen gegeven door een Indiase guru, Nilesh, die deze week nog in de Himalaya zat. Zij was zijn assistente. Ze is een vroegere vriendin van een van mijn beste yogavriendinnen in Singapore, en na de les kletsten we lekker over de yoga in Singapore en het bleek dat Nilesh de beste vriend is van een van mijn vroegere yogadocenten in Singapore.
Het viel mij op hoe hetzelfde zij en Nilesh denken over diverse yogascholen in Singapore. Het was precies waar ik de laatste jaren tegenaan was gelopen!
Ik zou al heel blij zijn met Yuli als mijn nieuwe docente, maar Nilesh is haar Guru en daar ben ik nu dus nog helemaal nieuwsgierig naar!!
Op weg naar huis appte ik mijn yogavriendinnen allemaal over mijn eerste ervaringen. Ze zijn allemaal van plan mij op te komen zoeken.
We waren in een kwartiertje (!!!) thuis en ik merkte dat ik toch wel last van mijn rugspieren had. Dus die dozen konden nog wel even wachten en ik besloot eerst maar eens het zwembad te gaan uitproberen.....
.
No comments:
Post a Comment