1 juli. Start zomervakantie

1 juli begon dit jaar onze vakantie. De kinderen hadden al iets eerder vrij, maar LIlith had het te druk met afscheidsfeestjes. Van haar 7 beste vriendinnen gingen er maar liefst 3 verhuizen, en van een ander vriendengroepje met wie ze veel optrekt ook 3.

Na 4 jaar SIngapore hebben we voor het eerst in ons expat bestaan er goed last van dat we iedereen 'overleven'. Van mijn vriendinnen van het eerste uur is er ook niemand meer over.

Maar we klagen niet, we zijn allemaal blij, vooral voor de kinderen, dat we nog 2 jaar in Singapore mogen blijven (mits er geen Dubai achtige toestanden ontstaan hier) zodat Lilith met een gerust hart aan het IB kan beginnen.

We vlogen met ons vieren naar Nederland, sliepen bij oma's en opa en donderdag 5 juli gingen we op pad. Eerst langs Belgie om Lilith op te halen, die bij aankomst gelijk op de trein naar Lotte gestapt was.

Daarna langs Elgg (Zwitserland) waar we bij Trude en Rene warm onthaald werden.

Een half leven geleden heb ik met Trude 4 jaar in Davos gewoond, en Zwitserland neemt nog steeds een erg warm plekje in mijn hart in.

Het was ontzettend leuk om elkaar weer te zien. Hun kinderen, 2 jongens, zijn ongeveer net zo oud als onze kinderen, en hoewel ze elkaar heel weinig zien, vonden ze al snel hun stekkie achter de computers en hadden ze de grootste lol.

De eerste dag zijn we naar een kasteel gegaan in de buurt, via eenkorte boswandeling.

We kwamen geen kip tegen en ook het kasteel hadden we bijna voor ons zelf.

De volgende dag gingen we naar een kletterpark. Dit was ontzettend leuk. Ik had eerst het idee dat ik wel lekker op de grond zou blijven en foto's zou maken.

Lilith, Tom, Jillis en Jodok zijn er klaar voor.

Maar voor de zekerheid toch maar een gordel omgegespt. Eerst kwamen we bij een heel klein, laag parcours waar we simpele oefeningetjes te doen kregen;

Jillis en Jodok op het oefenparcoursje, 2 meter boven de grond.

Aan de gordel zaten 2 haken, en het bleek dat het onmogelijk was om 2 haken tegelijkertijd open te hebben. Dus als je verandert van oefening, blijf je steeds met 1 haak vast zitten terwijl je de andere haak om de volgende oefening kan aanhaken, waarna de andere haak pas losgehaald kon worden.

Ook zat er aan de gordel een soort katrol die je kon gebruiken om aan een staalkabel van de ene boom naar de andere te roetsen.

Het simpele parcoursje maakte een hoop duidelijk en het smaakte al direct naar meer, dus vol goede moed begonnen we aan het eerste niveau.

Het bleek al snel dat de 2 jongste zonen, Jillis en Jodok, niet bijte houden waren. Zonder op of om te kijken raceden ze het eerste deel af. Lilith en Tom waren allebei duidelijk wat rustiger.

En daarna volgden wij op hetzelfde tempo.

Als een nieuwe uitdaging niet helemaal duidelijk was, werd je geholpen door andere klimmers. Hoewel het redelijk druk was, hoefde je nooit ergens te wachten en de sfeer was bijzonder gemoedelijk.

Na het beginners parcours besloten we allemaal een niveau moeilijker te proberen. Die bleek niet al te moeilijk omdat er hele lange stukken roetswerk tussen zaten.

Alleen de allerlaatste oefening was even slikken voor Rene. Je zat op een klein plateau, vastgemaakt aan een boomstam op 12 meter hoogte, en je moest hier gewoon vanaf springen. Je was gezekerd, en de ijzeren kabels remden je snelheid, zodat er niks kon gebeuren. Maar toch moest hij echt een paar keer slikken voor hij zich, zittende op het plateau, naar beneden liet 'vallen'.

De begeleiders verzekerden ons dat we het volgende niveau, rood, ook best aan zouden kunnen. Dat begon met een vrij steile ladder die je recht omhoog een boom in leidde. Het rode niveau speelt zich af tot ongeveer 17 meter boven de grond. Alleen al die hoogte maakte het een stuk enger. Heel gek, maar waar. Ook de oefeningen waren weer wat pittiger. Sommige balken, waar je met je voeten op kon steunen, draaiden;

Of zaten aan touwen vast zodat het enorm wiebelde. Ik keek maar niet naar beneden, dat werkte het beste.

Een flink enge oefening was dat je op die hoogte met je voeten op een onderste staalkabel kon 'koorddansen' en je kon vasthouden aan een kabel op ooghoogte. ENG. EN VER! Maar een superoverwinning. Daarna moest je nog met je voeten lopen door ringen die aan touwen hingen te wiebelen. HEEL ENG. En tot slot weer een vrije val van 17 meter. Jillis vertrouwt het blindelings en laat zich staande, met 1 handje aan een touw, naar beneden vallen. Ik moet toegeven dat ik ook ben gaan zitten op het platform. Dat lijkt een stukje minder eng.

Stukje van het zwarte parcours, en rechts Jillis op rood.

Het was een superleuke dag, en na 3 uur 'apekooien' voelden we allemaal onze arm- en beenspieren.

Hierna liepen we nog naar de enorme waterval van Schafhausen. (Het kletterpark biedt regelmatig prachtige uitzichten hierop)

Rene, Jodok, Jillis, Lilith, Peter en Tom voor de waterval. (Trude moest die dag helaas werken)

Na een broodje worst en patat en een korte wandeling gingen we voldaan naar huis.

.