12 en 13 juli Vesuvius en Pompeii

Donderdagochtend, 12 juli verlieten we Rome en gingen op weg naar Pompeii. Ik wilde heel graag via Napels rijden, Peter had er een hard hoofd in ivm de maffia, maar hij vond het prima als Lilith en ik 1 bezienswaardigheid zouden bekijken, dan zou hij bij de auto blijven zodat hij niet leeggeroofd kon worden.

We zochten een attractie uit midden in het centrum, een kerk met een beroemd schilderij, waarbij aan deze kerk nog een kunsttentoonstelling was verbonden. Lilith had van school de opdracht 2 kunsttentoonstellingen te bezichtigen, zodat het nog een nuttig uitstapje werd ook.

Maar de uitdrukking 'Eerst Napels zien en dan sterven' kun je rustig met een korreltje zout nemen. Wij vonden het maar een vies, druk stadje.

Hierna reden we vlot door naar Pompeii, brachten de koffers in onze hotelkamers en vertrokken toen op weg naar de Vesuvius.

De Vesuvius heeft een doorsnede van 8 km en is bijna 1300 meter hoog. Je kunt een heel stuk met de auto de vulkaan op, en vanaf de parkeerplaats is het nog een paar honderd meter omhoog via een zanderig kiezelpaadje.

Het was gelukkig al wat later in de middag, en de wandeling omhoog was heel aardig. Je had prachtige uitzichten en na een minuut of 40 waren we boven;

Hier hadden we een prachtig uitzicht op de kratermond. Het was een kale bedoeling zonder de gloeiende kooltjes die ik op de Etna gezien had;

In de 20e eeuw zijn er nog 6 uitbarstingen geweest van de Vesuvius, de laatste in 1944.

De bekendste eruptie is die van augustus 79. De top van de vulkaan explodeerde en de Romeinse plaatsen Pompeii, Stabiae en Opiontis werden volledig bedolven onder as en puimsteen. Herculaneum, 7 km verderop, werd binnen 4 minuten na de explosie bedolven onder een lavastroom.

Inwoners hadden geen enkele kans, en zij die met een bootje de zee op vluchtte, werden gedood door dodelijke gassen. Ongeveer 10.000 mensen zijn destijds gedood.

Dit is het uitzicht op de Middellandse zee en Pompeii vanaf de top van de Vesuvius.

De volgende dag stonden we om 9 uur voor de ingang van Pompeii. Ze gingen precies open. Een goede zet; we hoefden het eerste uur Pompeii met erg weinig andere toeristen te delen en bovendien verwachtten we voor de ergste middaghitte het meeste gezien te hebben.

Pompeii ontstond in de 7e eeuw voor Chr. 
In 79 na Chr. werd Pompeii compleet bedekt door een 4 meter dikke laag as en brokstukken als gevolg van een uitbarsting van de Vesuvius. Hierdoor is het een van de best bewaarde Romeinse steden geworden.

De eerste overblijfselen werden aan het eind van de 16e eeuw ontdekt, en sinds de 18e eeuw worden er archeologische opgravingen verricht. Inmiddels is Pompeii voor 60% opgegraven.

Basilica, het voormalige gebouw voor handel en rechtspraak.

Een overzichtsfoto van het Forum, met de Vesuvius op de achtergrond.

Het Forum is een groot plein (32 x 142 m.) omringt door tempels en gebouwen voor handel en het stadsbestuur.

Achter de witte zuilen staat een gebouw volgepakt met urnen en een paar gipsafdrukken van slachtoffers (zittend in het midden achter de grote kom) van de vulkaan;

De archeoloog Fiorelli bedacht in 1860 het procede om gipsafgietsels van de slachtoffers te maken. Hier en daar zijn er een paar tentoongesteld.

Binnen de stadsmuren van Pompeii lagen 3 openbare badhuizen. Ze hadden een ingenieus verwarmingssysteem onder de vloer.

Er waren aparte gedeeltes voor mannen en vrouwen. Het mannengedeelte had soms ook een openluchtzwembad.

Dit is een bakkerij met maalstenen en een oven.

De meeste straten in Pompeii lopen recht toe recht aan. Ze zijn meestal tussen de 2 en 4 m. breed en geplaveid met grote blokken basalt.

De trottoirs zijn 30 cm hoger. Om de straten te kunnen oversteken zijn er op veel plaatsen stapstenen (staan we op - rechter foto). De wagens konden hier precies tussendoor omdat ze allemaal even breed waren. In de meeste straten konden de wagens elkaar niet passeren en was er eenrichtingsverkeer.

Er waren veel cafetaria's. Hier verkocht men warme dranken, die werden verwarmd door een warm-waterreservoir. Ze hebben allemaal en L-vormige, met marmer ingelegde toonbank waarin zich aardewerken potten bevinden. Hier zaten droge etenswaren als vruchten, linzen en bonen in. Kruiken met wijn stonden op de grond of hingen in rekken aan de muur.

De huizen in Pompeii waren typische atrium huizen. Het atrium vormde het centrale gedeelte in het huis. Hierachter lag meestal een binnentuin, en rondom de tuin en het atrium lagen verschillende woon- en werkvertrekken. De meeste huizen hadden ook een bovenverdieping, maar daar is weinig van bewaard gebleven. De meubels, die grotendeels van hout waren, zijn ook volledig verdwenen. 

Maar de huizen waren rijk versierd met mozaieken op de vloeren en fresco's op de muren, en er zijn diverse bronzen ornamenten teruggevonden.

Het theater, gebruikt voor toneelvoorstellingen en politieke bijeenkomsten, stamt uit de 2e eeuw voor Chr.

Er was ruimte voor ongeveer 5000 personen. Achter het podium was een versierde achterwand van 3 verdiepingen hoog (nu slechts de fundering links van te zien).

Hierachter lag een soort foyer voor de toeschouwers, met zuilengangen en winkeltjes.

In de uiterste zuidoosthoek, bijna tegen de stadsmuur, ligt het Amfitheater, dat werd gebruikt voor gladiatoren gevechten en gevechten met wilde dieren. Voor zover bekend is dit het oudste stenen amfitheater uit de Romeinse oudheid. Op de bovenste foto staan we voor de ingang, onderste foto zoals het er nu binnen uit ziet.

Het is niet zoals de meeste amfitheaters met boogconstructies en beton op de grond gebouwd, maar er werd een kuil gegraven, waarin de arena kwam te liggen. De vrijgekomen grond werd er omheen geplaatst als een aarden wal, die door een steunmuur is omgeven, en waarop stenen zitplaatsen werden aangelegd.

Het amfitheater meet 135 x 104 m., en de arena 66 x 34 m.

Een wijngaard met Vesuvius op de achtergrond.

Tot slot; een mooi doorkijkje op een binnenplaats;

Na een uurtje of 4 begon het erg warm en druk te worden. Wij zijn ergens gaan lunchen, en daarna was mijn familie niet meer te bewegen om de noordkant van Pompeii nog even door te lopen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heel erg jammer vond. 
We besloten een siesta te houden in ons hotel, en daarna nog een bezoek te brengen aan Herculaneum, het plaatsje aan zee dat ook bedolven is geweest onder het as van de Vesuvius. 
Het duurde even voor we het gevonden hadden, en vanaf de hoger gelegen weg kreeg je al een goede indruk van het dorp. Het zag er echter zo klein en onaantrekkelijk uit, na Pompeii, dat we besloten dit maar niet te bezoeken.
We gingen dus maar eens bijtijds aan het diner die avond.