Taman Safari

Als lid van de Heritage Society was het deze week mijn beurt om een uitstapje te organiseren. De Wassenaarse Irma woont ook op mijn compound en we besloten samen iets te doen. We kozen voor Taman Safari 'behind the scenes tour'. Ik had al veel leuke verhalen over Taman Safari gehoord maar Peter en Jillis daar enthousiast voor maken is onbegonnen werk, dus nu zag ik mijn kans schoon.

Je moet je voorstellen dat het een soort Beekse Bergen is (maar dan midden in een oerwoud), op 75 minuten rijden van ons huis. (Ik heb horror verhalen gehoord over een poging tot bezoek in het weekend; vertrokken op zaterdagochtend 7 uur; om 12 uur waren ze halverwege... gegeten in een pizza tent en om 13 uur besloten terug te keren naar huis... om 17 uur thuis en de pizza was ook geen hoogtepunt)

Als we erin zouden slagen om 20 dames te 'ronselen' dan konden we die tour achter de schermen boeken, en nog voor een speciale inwoners prijs.

Nou... het was even wat rond vragen maar we hadden er 24, dus het feest kon doorgaan.

We vertrokken stipt om 7 uur en waren half 9 al op de plaats van bestemming.

Om 9 uur was iedereen er en konden we in een safaribusje plaats nemen.

Eerst reden we een stukje door het park, en al snel kwamen we de eerste dieren tegen, een vervaarlijk welkoms comité;

Voor de ingang van het park waren heel veel locale stalletjes met vooral wortels en bananen; een win-win situatie voor iedereen. Baantjes voor inwoners, minder voederkosten voor het park en een hoop lol voor de bezoekers, want de wortels en bananen vonden grif aftrek.

De kamelen stonden al helemaal klaar voor hun portie; het was een erg komisch gezicht.

Daarna kwamen we aan bij het olifanten verblijf. Hier verbleven de moeders met kleine babies, de zieke olifanten en de enorme vaderolifant waar alle bewakers diep ontzag voor hadden.

We mochten alle olifanten voederen en aaien (behalve de stier dan). Het was erg komisch hoe ze omgingen met hele kokosnoten. Telkens probeerden de moeders ze eerst in z'n geheel in hun bek te proppen. Dan kwamen ze erachter dat er geen beginnen aan was, en haalden ze de kokosnoot met hun slurf weer uit hun bek. Vervolgens gingen ze er op staan. Weer proberen. Nog niet. Dan maar erop stampen; en vaak had dat het gewenste resultaat. De babies kregen banaan en papaya maar als de moeders de kans kregen dan was het helaas pindakaas voor de baby.

Hierna liepen we naar het baby ziekenhuis. Als we onze schoenen uittrokken, mochten we in de speelkamer van de jongste aanwinsten; een baby oerang oetang en 2 baby cheetah's. 
Het was een speelkamer met een zacht matras over de grond en wat mensen-baby-speelgoed. De dieren speelden met elkaar of het echte broertjes en zusjes waren. De apen hadden luiertjes om en ze trokken aan de staart van de katten. Maar vooral lieten ze zich alle vier gewillig oppakken voor een knuffelbeurt. 

In een Nederlandse dierentuin mag je al blij zijn dat je deze dieren kan zien; hier kun je ze dus gewoon aanhalen. Geen idee wat het voor hun latere karaktervorming doet... maar nu leken ze er wel van te genieten;

Mijn buurvrouw Carol

Vriendin Mickey

Er waren ook nog 2 tijgertjes van 3 maanden oud. Ze kregen nog de fles en dat mocht ik doen;

Daarna kwamen we langs de tijgersectie. Er zijn 40 tijgers hier die afwisselend in het park mogen schooieren en in een hok moeten zitten. Jammer dat ze niet alle 40 rond mogen lopen en ook jammer dat ze niet terug gezet kunnen worden. Er waren ook witte Siberische tijgers. 

Er wordt hier gefokt met de tijgers en er is een tijger sperma bank die ook buiten de grenzen levert. De dame die de rondleiding gaf, kon in haar gebrekkige Engels niet precies uitleggen hoe ze nu aan dat sperma kwamen, maar het werd wel duidelijk dat er enige narcose aan te pas kwam.

We liepen langs de hokken van de tijgers die deze week niet aan de beurt waren voor wat vrijheid in het park. Je mocht de tijgers niet in de ogen kijken en sommige hadden baby's;

Daarna was het lunchtijd. Een prima Indonesische rijsttafel stond voor ons klaar, op de 1e verdieping van een leeg restaurant. Vanuit de tafels had je een prima zicht op de olifanten show en in het rieten dak van het restaurant hadden ze rode bessen verstopt zodat er neushoornvogels af en aan langs ons uitzicht scheerden op zoek naar de lekkere hapjes!

Na de lunch liepen we via de pinguin encounter naar het dolfinarium. 

Irma

Hier konden we een dolfijnenshow zien. De dolfijnen deden echt hun best en vooral het Indonesische publiek genoot van de kunstjes;

Na de show bleef ik nog even hun snuiten bewonderen. Ik had niet in de gaten dat het grootste deel van onze groep al buiten stond, en opeens werd er aan ons vieren gevraagd of we E. 1,50 wilden betalen voor een zoen van een dolfijn. De andere 3 waren direct enthousiast, en het is dat ik toevallig een stapeltje roepia's in mijn broekzak had, dus liep ik mee naar de rand van het bassin. Daar moest je knielen en al snel verscheen de dolfijn die zijn snuit echt tegen mijn wang drukte, ik denk wel een volle minuut en ik kon hem aaien over zijn kop. 

Tot mijn grote verrassing voelde de 'zoen' van de dolfijn echt aan als het hoogtepunt van deze toch al super leuke dag!

        








                                                                               .