De theeplantages van Gunung Mas

Vandaag stond er met de Heritage Society een bezoek gepland aan de theeplantages van Gunung Mas, in de buurt van de Puncak Pas, zonder files een uurtje van ons huis in Jakarta.

We hadden om 10 uur een afspraak met een gids, en omdat je het nu eenmaal nooit weet met het verkeer hier, vertrokken we met een paar auto's rond 8 uur vanuit Zuid Jakarta.

Het reed zeer vlot door vandaag en we waren er al om kwart over 9. 

We bezochten eerst de kleuterschool. 

De school zag er verrassend welvarend uit. De zaken gaan dus waarschijnlijk nog steeds heel goed hier, hoewel er sinds het gebied genaturaliseerd is na de Nederlandse overheersing er heel weinig gedaan wordt aan herbeplanting.

Het bezoek aan de school hoorde bij de rondleiding en degene die de tour had georganiseerd had wat schoolspullen gekocht. Een klas kinderen werd vervolgens uit hun klas gehaald en ik weet niet hoe het muziekinstrument heette waar ze mee rammelden, maar het klonk heel aardig en het zag er allemaal erg schattig uit;

Hierna kregen we een korte uitleg wat er behalve thee nog meer verbouwd werd. Vooral kaneel(stokjes), mango's, avocado's, manderijnen, soursop, en bananen.

kaneelstokjes liggen te drogen

Via het dorpje, waar de werknemers woonden en dat er ook keurig bijlag, liepen we naar de thee plantages;

De  theestruiken worden elke vier jaar tot de stam gesnoeid. Alleen de bovenste, jongste blaadjes zijn geschikt voor de thee en de grootste vijand van de theeplant, de rups, wordt met organische middelen bestreden.

Je kon goed merken dat de plantage op 900 meter hoogte lag (omringd door bergtoppen tot 1300 meter); het was aangenaam koel en omdat het regenseizoen rond 1 november begonnen was, kregen we ook nog een tropisch buitje over ons heen. Het heeft hier al maanden niet geregend en slechts 1 dame had een paraplu bij zich... we werden dus lekker nat.

Maar de uitzichten waren fantastisch;

Door de regenbui was de rondleiding wat vroeger afgelopen dan de bedoeling was. We werden nog langs het winkeltje geloodst waar de prijzen van de thee belachelijk hoog waren. Niemand had 15 euro over voor een pakje thee. 

Maar de mango's werden grif gekocht en ook wat aquarellen van het gebied vonden gretig aftrek.

Daarna nog een lunch in een mooi restaurant, waar ik mijn eerste aardbevinkje in mijn leven meemaakte. 

En ja; daarna in file terug naar huis. Ruim 2.5 uur deden we erover, maar ik zat gezellig in de luxe bak van buurvrouw Irma, met business class vliegtuigstoelen (echt!!) en grappige gadgets. Eigenlijk een idiote wagen, die in Nederland totaal onbruikbaar zou zijn... je zet je kinderen toch niet in dat soort stoelen! 

Maar ik moet eerlijk toegeven; hier is het heerlijk!

                                                                                                   .