Halloween op Amaya compound

Gister was het weer zo ver; Halloween!

Het blijft toch een van mijn favoriete feestjes. En hoewel ik zelf geen kleine kinderen meer heb, is onze compound zo leuk dat ik het er graag voor over heb mezelf een beetje uit te sloven. (Nav mijn tandarts act van vorig jaar noemen de kinderen mij nog steeds 'the dentist'.

Het grote voordeel van het zo vaak verhuizen is, dat ik al mijn ideeën regelmatig kan herbruiken. Stuk makkelijker dan steeds opnieuw iets verzinnen.

Zo had ik in 2004 in Gorinchem een act gedaan met een gedekte tafel. Die tafel leeft allang niet meer, maar de bordjes had ik nog, en in de herfstvakantie heb ik het snoep in Nederland kunnen kopen.

Alleen die tafel... dat was een uitdaging. Het moest een hele oude tafel zijn want hij zou Halloween niet overleven. Je zou denken; een eitje in Jakarta. Nou, het meest oude tafeltje daar vroegen ze nog 20 euro voor, en niemand op de compound had ook maar een tafeltje die op het punt stond om opgeruimd te worden.

Toen kreeg ik een briljant idee; een verhuisdoos!

En ja hoor, degene die het laatst verhuisd was had zelfs nog een enorme, vrij stevige doos waar een complete diepvries in gezeten had.

Dus ik dat ding op maat gemaakt en zwart katoen gekocht voor het tafellaken.

De volgende uitdaging was een spook; mijn hulpje. Nou, Jillis was er absoluut niet voor te vinden, zelfs niet met een hoge beloning. Dus eens rondgevraagd op de compound. Helaas. Alle pubers wilden OF zelf mee doen OF ze waren op kamp.

Toen mijn Nederlandse kennissenkring aangeboord; en ja hoor, Max, de 14 jarige zoon van een vriendin, wilde heel graag komen.

's Middags hing ik een poster op mijn voordeur en er werd al een hoop gespeculeerd door de buurt;

Ik verkleedde me als heks, Max wilde liever een masker dan schmink en hij paste gelukkig in de doos.

Om 5 uur verzamelden alle kinderen bij het zwembad voor pizza en wat drinken. Er werd een foto gemaakt (er deden ongeveer 40 kinderen mee dus helaas staan ze er niet allemaal op);

Om 6 uur precies stond de eerste durfal aan aan mijn voordeur. Voor ik hem opendeed rammelde ik even lekker met de deur, die nogal los in het slot hangt, en daarna deed ik de deur open.

Ik vroeg met suikerzoete stem wat ze kwamen doen.

Nou... trick or treat natuurlijk!

Daarna vertelde ik spijtig dat ik geen snoep in huis had, maar als ze durfden mochten ze wel binnen komen voor een maaltijd. 3 kinderen per keer.

Binnen stond de verhuisdoos, vermomd als eettafel, en de 3 kinderen mochten er omheen gaan staan.

Daarna noemde ik op wat er te eten viel; spinnen sateh, ratten sateh, kikker sateh en een hoofdgerecht onder de zilveren dekschaal.

Ik vroeg of ze wilden weten wat het hoofdgerecht was.

En als ze JA zeiden, dan tilde ik de dekschaal op en kwam het hoofd van Max te voorschijn;

Een meisje schrok zo ontzettend dat ze achteruit vloog en bijna door de spiegel vloog. En een bijdehand ventje van een jaar of 5, bekeek het masker eens goed en zei toen; 'Hij heeft een gewone mensen-nek!'

Daarna kregen de kinderen het sateh stokje en toch een beetje opgelucht verlieten ze mijn huis. 

DIT HADDEN ZE TOCH MAAR MOOI OVERLEEFD!!

                                                                                       .