Ik weet bijna niet meer hoe het moet; een blog schrijven. Het is schandalig lang geleden (op een klein stukje na toen ik wel heel geschokt was over de diefstal van mijn fiets) dat ik een stukje heb geschreven.
De maanden juli en augustus zijn we naar Nederland op vakantie geweest. We vinden de zomer in Nederland altijd heerlijk. Nederlands eten! Gorinchem! Veel oude vriendinnen opgezocht. En regelmatig gelogeerd bij mijn moeder.
Ook ben ik met de kinderen, mijn moeder, Lotte (vriendin van Lilith), Peer (vriend van Jillis) en Peer's moeder Anke (mijn vriendin) een dag of 10 naar de camping van mijn broer Rene in Frankrijk geweest. Een van de gasten van mijn broer heeft een prachtig flimpje van de camping gemaakt en op youtube gezet;
http://www.youtube.com/watch?v=qOx8aMaRIOs
Het was weer ontzettend gezellig. We aten elke avond buiten, met het gezin van Rene erbij;
Lilith en Lotte hadden hun eigen tentje. Ze zijn de camping nauwelijks af geweest. Gelukkig waren de jongens IETS makkelijker. Zo zijn we een middag forellen gaan vissen die 's avonds de pan in verdwenen;
Jillis, Peer en neef BasPeer, Anke en ik hebben nog een prachtige wandeling gemaakt op de Puy de Dome, met op de top een prachtig uitzicht op de oeroude vulkanen van de Auvergne;
Het verbaasd me toch elke keer weer hoe heerlijk ik het vind bij mijn broer. Kampvuurtje 's avonds, de jongens op everzwijnen jacht in het bos rondom de camping, kilo's wilde frambozen plukken...
De laatste 3 weken van onze vakantie in Nederland was Peter er ook. We zijn oa een dagje gaan surfen op het Grevelingenmeer. Peter en ik hebben elkaar ooit ontmoet op de Wassenaarse surfvereniging en het was leuk de eerste pogingen van onze kinderen te zien op een surfplank;
Op het Grevelingen meer was ook nog een spectaculaire waterglijbaan, die ze zeker net zo leuk vonden;
Met Tom en Fleur en een salto van Lilith
Ook zijn we een dagje gaan zeilen op de catamaran van Marco, Peter's broer;
Jillis, Marco en Peter
Verder nog regelmatig tochtjes gefietst, vaak zonder kinderen. Jillis had zijn oude vriendjes al snel weer gevonden, en Lilith heeft de hele maand augustus paardenstallen staan uitmesten bij Yvonne. Ze was er niet weg te slaan, stond elke ochtend vroeg op en kwam 's mddags helemaal kapot thuis. Niets gewend...
Eind augustus zijn we weer naar Singapore terug gevlogen, waar de kinderen nog een paar dagen hadden voor ze naar school moesten. Tot ergernis van Peter, die gewoon stug blijft liggen, zaten wij drieen elke nacht rond 3 uur klaar wakker beneden. Maar toen de school eenmaal begon kwamen we vanzelf weer in het gareel.
Jillis zit in Nederland in groep 8, maar hier ging hij naar year 7; mijn jongste naar de senior school;
wachten op de schoolbus
De jongens komen er maar bekaaid van af; lange broeken, sokken en degelijke schoenen. De schoenen die we in maart met zorg hadden uitgekozen voor Jillis kwamen op de senior school niet meer door de balletage; maar na enig overleg met de onderdirecteur (kan hoog oplopen zo'n schoenen discussie) zijn we overeen gekomen dat het volgende paar NOG degelijker gaat worden. De goede man weet gelukkig niet dat Jillis' voeten heeeeel langzaam groeien, haha.
Het gaat best goed met Jillis op de senior school. Wel regelmatig een aantekening in zijn agenda dat zijn huiswerk niet af is. Ik hou hem zoveel mogelijk in de gaten, maar hij schrijft niet alles goed op en dan weet ik het ook niet meer. Hij heeft zich elke keer nog wel onder detention (nablijven) weten uit te praten.
Tot mijn verbazing heeft hij zich verkiesbaar gesteld voor class rep, en is hij het nog geworden ook. Vervolgens moest hij een praatje houden voor 200 kinderen van zijn jaar, waarom ze HEM moesten kiezen als year rep. Zijn speech ging vooral over hoe betrouwbaar, punctueel en georganiseerd hij was. Ik vroeg hem nog of hij het over zijn moeder had; daar zag hij de humor wel van in, maar ik dankte God op mijn blote knietjes dat hij DAT baantje niet heeft gekregen.
Meisjes beginnen ook belangstelling te tonen. (hier komt Lilith achter; Jillis verteld NOOIT iets, laat staan hierover). Ze zijn echter kansloos. Verder dan rugby, voetbal, computer, WII en eten gaat zijn interesse vooralsnog niet. Kortom; een echte vent.
Op school moest hij dit jaar kiezen tussen Chinees, Spaans of Duits. Hij heeft voor Duits gekozen (na al die Duitse lessen op die Duitse school vorig jaar besloot hij duidelijk het niet te moeilijk voor zichzelf te maken). Hij krijgt ook Frans (het 3e jaar al weer maar het gaat nog vrij langzaam) en hij is nu begonnen met Latijn. Zijn rekenwerk heeft een hoog wiskunde gehalte, hij krijgt science, geschiedenis, aardrijkskunde, ICT, drama, muziek en sport. Het is wel andere koek als waar zijn Nederlandse vriendjes in groep 8 mee bezig zijn. Geschiedenis vindt hij zijn leukste vak en hij is duidelijk meer van de exacte vakken als taalgevoelig. Engels gaat hem goed af, maar voor Frans, Duits, Latijn en helemaal dat buitenschoolse Nederlands ontbreekt elke motivatie. Wat ik erg kan waarderen, is dat kinderen op school erg gestimuleerd worden, ook door klasgenoten, hoge cijfers te halen. Jillis wordt door die mentaliteit toch wel aangestoken.
Ook kan Jillis weer doorgaan met het opbouwen van zijn koninklijke kennissenkring. Na maanden kwam ik er toevallig achter dat Jillis bij de kroonprins van Maleisie in de klas zit. Hij werd uitgenodigd voor een feestje in de ballroom van het Hyatt hotel. Daar aangekomen hingen er in de hal overal bordjes dat de party van his royal highness prince Muhammad huppeldepup in de balzaal op de 2e etage was. Daar aangekomen stonden er lange tafels heel sjiek gedekt, enorm buffet op de achtergrond, en de halve zaal werd in beslag genomen door een dermate groot springkussen dat de hele klas er met gemak tegelijk op kon. De koning en de koningin zelf waren er niet; die wonen in Kuala Lumpur; het kindermeisje had alles geregeld.
Tot zijn grote verdriet heeft hij dit jaar de selectie van het rugby team van de Barbarians niet gehaald. Gelukkig heeft hij wel zijn eigen rugbyclub en is hij gekozen in het schoolrugby team. Zijn voetbalteam heeft een nieuwe trainer en dat gaat dit jaar stukken beter.
Lilith zit in year 9 (2e klas middelbare school) en met haar 14 jaar begint ze een echte puber te worden. Niet zozeer achter de jongens aan (bleke puistenkoppen volgens mijn dochter) maar slordig, alles vergeten, niets willen aannemen van ons en niets durven vragen aan anderen.
Ze heeft het erg naar haar zin in haar klas. Haar talenten liggen duidelijk op de talen kant, vooral juf Duits is bijna lyrisch. Haar liefste vak is art. Ze is geselecteerd om in december naar Kuala Lumpur te gaan, om mee te doen aan Forbissea. Aziatische scholen sturen daar hun sport'talentjes' heen om tegen elkaar uit te komen. Het gaat om zwemmen, atletiek, voetbal en basketbal. Ze zit in het zwem-en atletiek team en is reserve voor het voetbalteam. Ze probeert nog met alle macht van die reserve plaats af te komen; voor alle duidelijkheid; UIT het team, niet erin.
Toch is ze nog steeds het aller gelukkigste op de manege. Ze heeft nog wat wedstrijden meegedaan in september, en toen kwam haar instructrice op het idee haar mee te laten doen voor de FEI, the world dressage challenge 2009. Het is een wedstrijd waar jury leden voor worden ingevlogen, deze jury reist heel Azie af en beoordeelt dezelfde wedstrijd. Je uitslag kun je dus vergelijken met deelnemende landen. Er was eerst sprake van dat ze 3 schooldagen zou moeten missen (je komt toch voor Singapore uit!) en ik begon al wat bedenkelijk te kijken, want dat Forbissea grapje is ook onder schooltijd. Toen bleek gelukkig dat de wedstrijden in de herfstvakantie vielen. We zijn de hele vakantie dus hier gebleven, Lance, haar lease paard, is 8 dagen voor de wedstrijd al naar de Poloclub gebracht, waar de FEI gehouden zou worden. De hele vakantie is ze 2 keer per dag naar Lance gegaan, veel geoefend, hoop gedoe, we zijn er allemaal flink zoet mee geweest. Lance was helemaal niet blij in zijn nieuwe omgeving. De dag voor de wedstrijd moest hij gekeurd worden door de jury. Dan moeten de rijders naast het paard een rondje rennen door de bak. Ziet er erg grappig uit.
De wedstrijd zelf was best spannend voor haar;
Trainer Walter, vriendin Tjalke, Phyllis, eigenaresse van Lance, en buiten beeld Audrey, haar vaste instructrice, Peter en ik. Volgende keer maar t shirtjes laten drukken met 'team Lance'.
Ze is 6e geworden, geen slechte prestatie. Helaas had Lance zijn tong uit zijn mond, die actie heeft haar aardig wat punten gekost en daardoor de 3e plaats. Omdat sommige rijders op meerdere paarden dezelfde wedstrijd rijden, kun je zien dat een goed paard een hoop uit maakt.
Toen ik eind augustus terug kwam in Singapore, kwam ik erachter dat begin september er een yoga teachers training van start ging. Ik besloot me maar gelijk aan te melden; ik had nog niet veel op mijn agenda staan en geen logeerafspraken. Het is niet zo dat ik gelijk al yoga lessen wil gaan geven, maar ik wilde gewoon meer weten, want het begon me steeds meer te interesseren. Ik ben een maand fulltime naar school gegaan, wat niet eens tegen viel. Ik moets scripties maken, een theoretisch en een praktisch examen afleggen, en nu heb ik nog 2 jaar om 120 lesuren te gaan geven, waarna ik mijn diploma krijg. Ik was van plan me nog lang niet te gaan verdiepen in dat lesgeven. Ik begon wel steeds meer waardering te krijgen voor de eigenaar van onze sportschool, wiens lessen ik altijd omzeilde omdat ze zelfs voor mijn fanatisme iets te ver gingen. Maar na de cursus stelde hij me min of meer voor het blok, dat als ik vooruit wilde, ik naar zijn lessen zou moeten gaan. Na een week begon ik zijn standpunt te begrijpen en ik ga nu elke ochtend, om half 8 als de kinderen in de schoolbus zitten, naar zijn lessen toe. Vorige week al plukte hij me midden in zijn les van mijn matje; er stonden 3 beginners die een les wilde volgen en dat moest ik maar eens gaan doen. Ik baalde er een beetje van dat ik me daar totaal niet op had voorbereid, maar na de les heeft hij me ingeroosterd en ik begin maar eens met 1 les in de week. Dus van aerobic juf, naar ski en snowboard lessen, knutseljuf voor kleuters, kook docent en nu in de yoga.
Ik had nooit gedacht dat ik voor mijn 65e zou beginnen met sporten als yoga of golf. Ik denk dat het goed ik dat ik niet tot mijn 65e gewacht heb, ik heb nu al moeite genoeg wat soepelheid in de lijf te krijgen. Veel yoga filosofieen intrigeren mij bijzonder en ik ben blij dat ik weer een nieuwe passie gevonden heb, want ik heb nog steeds niets gehoord van het ministry of labor over mijn verpleegkunde diploma.
Ook ben ik bezig mijn ogen te laten laseren. Vorige week mijn rechter oog, morgen mijn andere. Ik heb het jaren uitgesteld, maar omdat ik steeds slechter tegen mijn lenzen kan, en boven de 50 je de kans loopt dat je niet meer gelaserd kan worden, heb ik nu toch maar de knoop doorgehakt. Ik ben er heel erg enthousiast over! Totaal geen centje pijn, niet tijdens maar ook niet na het laseren. Helemaal niets.
Peter en ik hebben ook eindelijk eens een beslissing genomen over de kerstvakantie. Ik wilde graag naar Birma, maar niemand wilde mee. Dat begrijp ik ook wel (een beetje) en ook dat het hun beurt was om eens te kiezen. Zij willen graag op wintersport, maar daar ben ik erg op uitgekeken. Peter ziet het niet zitten om alleen met de kinderen te gaan, dus nu wordt het een strandvakantie in Thailand; Phuket. Ik had prompt een nachtmerrie dat we er met een Martin Air vliegtuig heen vlogen, vol Johnnies in trainingspakken. We zullen zien hoe de Costa Brava van Azie ons bevalt.
Verder is ons huishouden uitgebreid met maar liefst 5 huisdieren. We hadden een vijver met een paar goudvissen, maar die vijver begon een beetje groen te worden dus was Peter van plan de helft van het water te verversen. Voor hij het door had lagen die vissen in een laagje modder naar adem te snakken, en dat is niet meer goed gekomen. Hier in Singapore is het streng verboden een vijver zonder vissen te hebben. Er wordt zelfs gecontroleerd op waterplasjes in scheve tuintegels, tussen plantenbladeren (cactussen) of leeg staande bakjes. Hier kun je hoge bekeuringen voor krijgen, omdat de dengue mug (die knokkelkoorts veroorzaakt) eitjes legt in stilstaand water. Vissen eten die eitjes op, vandaar dat ik de volgende dag naar Little India reed op zoek naar vissen. Ik kwam in een straat vol dierenwinkels, en ik kocht 3 Lionhead vissen;
In de dierenwinkels werden allerlei soorten dieren verkocht. De kinderen en ik willen heel graag een poes, maar daar wil Peter niet aan. Toen ik hele jonge parkietjes zag, was Lilith wel te overtuigen tot aanschaf van parkieten ipv een poes. We hebben ze samen uitgezocht, ze waren nog geen 6 weken oud en direct tam. Ze heten Tarzan en Jane;
Het laatste wat ik nog heb meegemaakt, was een bezoek van het schrijversechtpaar Hans en Monique Haagen op de Hollandse school. Een vriendin van mij heeft me op de ouderavond mee naar binnen gesmokkeld, want ik heb er natuurlijk niets meer te zoeken.
.
No comments:
Post a Comment