Deze week ben ik met een paar Amerikaanse dames meegelopen over de oude Chinese begraafplaats op Bukit Brown.
Vaak als je langs een wat rustiger weggetje rijdt in Singapore, kom je hier en daar een oud Chinees graf tegen. Een Amerikaanse dame vertelde me dat ze heel vaak wandelde iets ten noorden van de Hollandse Club, waar heel veel graven lagen. Dus besloot ik haar te vergezellen samen met nog een paar van haar vriendinnen.
Als je heel rustig liep - kunnen ze goed die Amerikaanse dames ;-) - kon je er wel een dik uur rond lopen. Het was niet heel groot, maar het was er prachtig en vooral heel rustig.
De graven liggen er schijnbaar kris kras door elkaar. Een steen, een soort halfronde heuvel erachter (symboliseerd de terugkeer naar de baarmoeder), Chinese instripties, soms een Westers jaartal of een oud fotootje, maar allemaal overwoekerd en sommige zelfs overvallen door een boom;
Het komt toch wat sfeervoller over als de boom overeind blijft staan...
Sommige graven worden bewaakt door beelden,
deze lieflijk,maar de meeste heldhaftig;
En als je nu denkt; wat een troep rond dat rechter graf, dan is dat onjuist gedacht. Nou ja, het is natuurlijk wel een troep, die losse papiertjes, maar ze zijn daar door familie heel bewust verstrooid. Rond Chinees Nieuwjaar en rond het Hungry Ghost festival verbranden nabestaanden papieren nep geld voor hun dierbare overledenen. Daar gaan ze zo ver in, dat niet alleen nep geld wordt verbrand, maar ook papieren schoenen, overhemden, jurken, paspoorten, vliegtickets, voedsel en wat ze dan ook maar nodig zouden kunnen hebben.
Op veel grafstenen ligt een losse kei. Bezoekende familieleden tikken bij elk bezoek met het steentje op de grafsteen. Klop klop, Granny, wij zijn er...
Ik hoop van harte dat het er over 100 jaar nog even rustig en prachtig bij ligt...
.
No comments:
Post a Comment