Joss sticks

Afgelopen donderdag ging onze wekelijkse wandeling door 2 parken van Singapore; genaamd Bishan Park I en Bishan Park II. Het zijn lange, smalle parken, en het onderscheid ligt 'm in het feit dat de drukke Ang Mo Kio Avenue dwars door het park loopt. Een van de dames die mee liep, had ooit van een taxi chauffeur gehoord wat de naam Ang Mo Kio eigenlijk betekent. In dit district begonnen in de eerste jaren van de kolonisatie van Singapore zich veel Engelsen te settelen. Kio betekent 'brug', een referentie naar de brug die hier moet zijn geweest. Ang is Chinees voor 'rood' en Mo is een tomaat. Dus eigenlijk een minder charmante uitdrukking voor al die buitenlanders die hier de boel kwamen reorganiseren; ze zagen eruit als rode tomaten die over de brug liepen.

Ik denk dat wij hier prima pasten; geloof me, al na een half uur in stevig tempo wandelen in de vochtige hitte hier deden we vast niet veel onder voor die Engelsen 150 jaar geleden...

(nou is dat stevige tempo ook relatief; ik ben er al lang achter dat elke activiteit, zelfs zwemmen, hier toch in een wat lager tempo wordt uitgevoerd)

Een paar foto's van het prachtige park waar we doorheen liepen wil ik je niet onthouden;

¬

¬

Na een wandeling van een uur of 2 kwamen we in een soort industrie gebied. Hier waren allerlei zaakjes gespecialiseerd in het repareren van auto's, computers, timmerbedrijfjes, kleine restaurantjes, meubelzaakjes, lampen etc. Voor ons zagen ze er als winkelpandjes erg onaantrekkelijk uit; het waren een soort aan elkaar gebouwde open garages. Echter van een van die pandjes hadden we iets interessants gehoord en dat winkeltje vormde ook het einddoel van de wandeling; een heuse joss stick winkel; de enige in zijn soort in Singapore.

Een joss stick is een soort wierook stokje, maar dan gemaakt van de bladeren van de wilde kaneel boom. De gedroogde bladeren worden vermalen en met een klein beetje water gemengd. Dit wordt een pasta, licht geurend naar kaneel, wat aanvoeld als klei (maar veel lichter is) en in de zon wordt gedroogd.

Je hebt ze in de vorm van een normaal wierook stokje, maar in de winkel stonden ook stokken zo dik als een been en een paar meter hoog. Op deze stokken worden vervolgens van het zelfde materiaal figuurtjes geboetseerd en op de stok gelijmd. Hierna worden ze geverfd en het resultaat ziet er als volgt uit;

¬

¬

Deze grote exemplaren zijn voor boeddhistische of Taoistische tempels. Ze worden in 'wierookstokjes formaat' ook thuis aangestoken, altijd in setjes van 3. (voor het 'hogere', voor jezelf en voor het 'aardse')

25 jaar geleden ontdekte de eigenaar van de winkel dat toeristen ook geintresseerd waren in zijn boetseerkunst. Hij ging vervolgens beeldjes maken, gemiddeld zo'n 30 cm hoog, en gebruikte vooral karakters uit de Chinese opera. Naar mate de vraag steeg, verschenen er straatfiguren, draken, engelen, kerstmannen en complete kerststallen in zijn collectie.

Hij hield een uitgebreide rondleiding en deed ook voor hoe de figuren gemaakt werden.

¬

¬

Het beeldje is opgebouwd rond een met ijzerdraad omwikkeld bosje stro. Het is een knap staaltje van huisvlijt. De beeldjes kosten ongeveer 20 euro, en daar is hij 2 tot 3 uur mee bezig.

Het is helaas een uitstervend beroep. Ik ben blij dat ik de laatste winkel in Singapore nog heb kunnen bewonderen.

Hierna dronken we met z'n allen een vers geperst sapje in de wet market aan de overkant. (er zijn tientallen wet markets in Singapore; hier kun je verse producten kopen zoals groente, fruit, vis, vlees en gedroogde kruiden. Vaak zijn er ook eetstalletjes in de buurt te vinden, de zogenaamde hawker centers.)

Hierna was de wandeling ten einde, de dames die in het centrum woonden namen vanuit hier de metro terug. Gwen en ik besloten terug te lopen naar het beginpunt, waar onze auto stond. Direct besloten er een aantal dames ook nog een stuk mee terug op te lopen.

Neem van mij aan dat als je dan thuis komt, je helemaal toe bent aan een douche en een boekje op de bank!

¬