Dag 1. Donderdag, 20 juli
We wilden om 5 uur op staan en om 6 uur vertrekken, maar ik was om half 4 klaar wakker. Nog half uurtje liggen draaien en toen besloot ik maar te gaan inpakken.
Dus vertrokken we een uur vroeger dan gepland. Lilith had het even zwaar maar zij kan zoveel als ze wil in de auto slapen. (Ze heeft nog steeds geen rijlessen.)
Het doel van deze 15 of 16 daagse reis is eigenlijk zoveel mogelijk landen rond het voormalig Joegoslavie gaan bezoeken.
Het wordt dus een monsterreis van meestal 1 dag per land maar we zullen zien hoever we komen.
We hadden 950 km voor de boeg en binnen 2 uur hadden we het eerste uur file al te pakken; nog voor Keulen.
De herinneringen van de laatste keer dat ik met de auto door Duitsland heb gereden (kwart eeuw geleden) moest ik enigszins bijstellen. Niks lege 6 baans wegen waar je met 150 km doorheen zoeft.
Overal wegwerkzaamheden, veel 80 of 100 km zones, en heel veel meer Duitsers...
Rond 8 uur reed het weer en zakte Lilith onderuit voor een portie slaap.
Rond 9 uur kwam de volgende file in zicht. Geschaarde en gekantelde vrachtwagen; een uur stapvoets en Lilith maar door slapen.
Vreemd genoeg was ik de hele reis klaarwakker.
Regelmatig een plasstop en tanken; pas ver in Beieren hield het op met de wegwerkzaamheden en de laatste 150 km verliepen eigenlijk het prettigst; over een glooiende 2 baansweg en pas tegen 17 uur reden we Tsjechie in.
Eerste landenpunt binnen!
We fleurden helemaal op in Tsjechië. Prettige weg. Weinig verkeer. 50-90 km per uur mocht je rijden en de dorpjes waar we door kwamen zagen er prachtig gekleurd uit.
Om 6 uur waren we in ons eerste air bnb adres. Een heel appartement voor ons alleen; smetteloos schoon en een behulpzame eigenaresse.
In hartje van Cesky Krumlov, de 2e stad van Tsjechië (de blauwe stip op het kaartje) waar we morgen een hele dag zullen rondbrengen.
We laadden de auto uit, aten de salade die ik had meegenomen, bespraken de plannen voor morgen en na nog een nieuwe aflevering suits (ze blijven leuk om naar te kijken)
lagen we om 22 uur in bed.
Dag 2. Vrijdag 21 juli
Vandaag zouden we een hele dag in Cesky Krumlov doorbrengen.
Na Praag is dit een toeristisch hoogtepunt van Tsjechië. Lilith is al in Praag geweest dus vandaar.
Het plaatsje ligt in de westhoek van Tsjechië, bij de grens van Duitsland en Oostenrijk.
De ochtend begon zeer matig.
Ik ontdekte dat ik mijn yogamatje thuis in de gang heb laten staan😱😱😱
Aan de ene kant geeft het wel wat ademruimte in ons drukke vakantie schema. Ik verwachtte toch al niet dat ik meer dan 1 of 2 keer per week aan yoga toe zou komen. Dus dit geeft rust maar ook HEEL VEEL PIJN als ik weer thuis ben.
Ik neem altijd overal mijn yogamat mee naar toe. Dwars onder in mijn koffer; past precies.
Nu we met de auto gingen had ik me helemaal verheugd op dat ik mijn extra lange zware mat mee zou kunnen nemen.
Heb ik m niet in de auto gegooid!!!
Niks aan te doen.
Ik was vroeg wakker, maakte ontbijt en lunch, douchte en toen was Lilith ook wakker en na ons ontbijt liepen we 8.45 uur de deur uit. Ons air bnb ligt perfect; op 5 minuten lopen van hartje centrum.
We besloten met het kasteel maar te beginnen.
We kwamen eerst langs het museum en de bonte klokkentoren. Die waren leuk;
Je had een prachtig uitzicht over het stadje. De rivier Vitava kronkelt om het stadje heen zodat er 3 schiereilandjes ontstaan.
Op de eerste ligt het enorme kasteel;
Het was een prachtig kasteel. Helaas kon je er alleen in met een rondleiding. En we hadden het ticket loket gemist waardoor we eerst de tuinen bekeken en daarna 45 minuten moesten wachten op de eerstvolgende toer.
Maar het was prachtig weer en er was genoeg te zien. Vooral een hoop Chinezen! Een vriendin die in Athene was, appte me ook dat er zoveel Chinezen rondliepen. Dat was 5 jaar geleden nog niet zo... Dus tja; maak je borst maar nat als die allemaal op vakantie willen!
Ons toertje begon. Het was in het Duits, omdat we op een Engels toertje nog langer hadden moeten wachten. We verstonden het meeste van de uitleg.
Het was een enorm kasteel. Een hoop berenvellen inclusief kop op de vloer. En het gebruikelijke kasteel ameublement; slaapkamers, eetkamers, salons, een eigen kapel, wapenkamers, een gouden koets en overal enorme schilderijen van vroegere bewoners (de Schwarzenberg en Rozmberk families)
De mooiste zaal was de zaal van de maskers:
Een enorme balzaal, met op elke muur karikaturen van vroegere gemaskerde gasten. Het was mooi en bijzonder.
Het kasteel is in de 13e eeuw gebouwd en in de 16-18e eeuwen verfraaid.
Na een uur geslenter waren we blij dat we weer vrij waren.
In de tuin op een bankje aten we onze lunch en daarna liepen we over een brug naar het volgende schiereiland, waar een enorme hoop restaurants en soevenirswinkels waren.
Maar heel veel van hetzelfde en niks wat er echt uitsprong.
We gingen steeds langzamer lopen en we waren blij dat we bij de Vitaliskerk kwamen. Een katholieke kerk vol beelden, en... met airco. We zegen op een (hard) bankje neer en hebben zeer uitgebreid de kerk bewonderd.
Behalve talrijke museums hadden ze ook nog een synagoge.
Ik ben nog nooit in een synagoge geweest. Soms zijn ze dicht, of ze hebben zo'n schandalig hoge entreeprijs dat ik denk; zoek t lekker uit.
Maar deze was open en voor 2 euro mocht je erin. Binnen bleek het in gebruik te zijn als galerie. Het interieur was zo vernield in de oorlog dat ze het volledig hebben vervangen.
En alle joden van Cesky Krumlov hebben de oorlog niet overleefd dus is de synagoge niet meer in gebruik.
Tja... zal toch eens naar Israel moeten.
Hierna vonden we het welletjes en we sukkelden naar huis.
Dag 3. Zaterdag 22 juli
We vertrokken om 7 uur; 600 km voor de boeg naar Levoka in Slovakije.
Na een dik uur hadden we de eerste stop bij Jindrichuv Hradec. Hier ligt een kasteel met dezelfde naam.
Het is een enorm kasteel, 3 hectare met 320 kamers.
Helaas ging het kasteel pas om 10 uur open; en het was pas half 9.
Maar; je kon overal omheen looen, ook de verschillende binnenplaatsen bekijken en we hadden het hele kasteel voor ons zelf. We gluurden door een paar ramen naar binnen en kregen toch een aardige indruk;
Hierna begonnen we aan 400 km naar Vlkolinec.
We hadden anderhalf uur oponthoud door werk aan de weg; dat was wel een beetje balen.
Maar het voordeel was dat we toen pas na half 5 aankwamen, en het was afgekoeld van 32 naar 26 graden.
Het dorpje is minstens 7 eeuwen oud, en waarschijnlijk veel ouder.
Het had erg leuke houten huisjes die nog steeds bewoond waren.
Een klein huisje was ingericht als museum;
Hierna was het nog een uur rijden naar Levoka.
Hier ligt de grootste kasteel ruïne van centraal Europa. Het kasteel is gebouwd op een heuvel, in de 12e eeuw, op een ouder kasteel. Het is tot 1780 bewoond geweest en tot 1945 in prive eigendom. Hierna heeft de staat het overgenomen en nu is het een museum.
Je kunt het overdag bezoeken tot 18 uur; maar dat haalden we niet meer. We hadden de volgende dag ook tijd voor een bezoek, maar ik ontdekte dat er 'mysterie rondleidingen' waren om 20.30 uur op zaterdagavonden in de zomervakantie. Vanavond dus!!
Dus we besloten het kasteel s avonds te bezoeken.
We dropten onze koffers in ons volgende airbnb hotel; een tuinkamer met prachtige tuin.
Vervolgens we reden in een kwartier naar het enorme kasteel; je zag het al van verre liggen; een prachtig gezicht.
Helaas bleek de toer in het Slovaaks.
Dat was erg jammer maar we kregen een rondleiding met fakkels en het was erg leuk om te zien. Helaas verstonden we dus helemaal niks maar dat gaf me mooi de tijd om dit verslag te schrijven.
Dag 4. Zondag, 23 juli
Vandaag mocht Lilith een uurtje uitslapen. Maar de kamer was te klein voor mn yoga matje dus maar ontbijt en lunch gemaakt en alles in de auto gestouwd.
Vandaag een wisselend begin van de dag; we ontdekten dat om onbekende redenen Lilith's muziek van haar iPhone opeens niet meer af te luisteren was vanaf de autoradio. 😱
Dikke paniek voor Lilith die van alles uitprobeerde zonder resultaat.
Voor mij was het geen enkel probleem; eigenlijk wel lekker rustig; een dagje zonder chillen met drank en drugs. 😇
De Hongaarse grens passeerden we zonder enige controle of probleem.
Maar geen punten; we zijn 2 jaar geleden al eens in Boedapest geweest. De oorspronkelijke bedoeling was om via Oekraïne en Roemenië te reizen, maar dat was echt niet te doen in 16 dagen. Bovendien waren er allerlei vereisten om met een huurauto Oekraïne in te reizen. Dus noodgedwongen de reis ingekort van 10 landenpunten naar 8. (Ik geef mezelf altijd voor elk bezocht nieuw land een punt. Na deze vakantie ga ik weer eens serieus tellen.)
Vandaag reden we dus dwars door Hongarije. We hadden bedacht om het plaatsje Kecskemet te bezoeken; maar eenmaal daar aangekomen viel de 'pittoreske' binnenstad erg tegen en bovendien was het zondag en zat alles dicht!
Dus reden we maar door naar onze eindbestemming; Szeged, aan de grens met Servië.
Hier hadden we een geweldig appartement voor onszelf en we verheugden ons op een avondje lekker koken, foto's sorteren, reisverslag maken, en voorbereiden voor morgen.
We wilden nog wel even de prachtige synagoge van Szeged bezoeken; maar toen we daar aankwamen stond hij volledig in de steigers en zou pas 1 augustus weer open gaan.
Nou, dat was Hongarije! Het is dat we Boedapest een beetje kennen, maar toch is dit land met stip beland op de laatste plaats.
Morgen heel vroeg steken we de grens over naar Servië (het is daar altijd ellende). En dan is het de bedoeling achtereenvolgend naar Macedonië, Kosovo, (niet op het kaartje bij dag 1; ligt onder Servië en is apart land), Albanië, Montenegro, Bosnië-Herzegovina, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk en via Duitsland terug te rijden.
In elk land proberen we minstens langs 1 top-attractie te gaan.
Vanaf Kroatië zijn er geen punten voor ons meer te verdienen.
Dag 5. Maandag 24 juli
Op advies van onze hospita zaten we voor 6 uur in de auto. De grens met Servië was 20 km maar het is er soms een gekkenhuis. Een vriendin van Lilith vertelde dat ze er 10 uur had gestaan.
Dat zou ons hopelijk niet overkomen. Nou- de dubbele grensovergang kostte ons 10 minuten, inclusief stempel in paspoort, geld wisselen en plassen.
De dag lag voor ons open!
We besloten naar de hoofdstad Belgrado te rijden.
Daar waren we om 8.15. We bezochten eerst het fort. Die was enorm uitgestrekt en we passeerden 2 toertjes die van gidsen bij elk beeldje en mortier uitgebreide uitleg kregen. Brrr.
Wij hadden het hele fort in een half uur ruim gezien.
Daarna besloten we nog naar de gloeiende gouden urn van Tesla te gaan (de uitvinder van de elektriciteit is een Serviër). Helaas; museum dicht op maandag.
Nou, dan maar naar het graf van Tito.
Helaas; ook dicht op maandag.
Nou, dat schoot lekker op.
We besloten toen maar naar een pittoresk dorp te gaan, die bekend was van een film.
Het was een heel aardig dorp, maar we zullen er maar niet over hebben hoeveel uur we hier extra voor hebben gereden🤓
Vergis je niet in die wolkjes; 35 graden hier.
Toen we tegen half 6 in ons volgende airbnb aan kwamen, overtrof ook deze onze stoutste verwachtingen. We slapen hier tot nu toe zo goed!!
Het enige minpuntje aan deze was dat er geen keuken was, maar er was een ecologisch restaurantje aan de overkant, aan een stroompje, dus al was er een keuken geweest dan waren we nog hier beland.
Lilith heeft op aanraden van een aardige ober een van de beste biefstukken ooit gegeten. Heel mals. En hierbij bruschetta, salades en gegrilde groente.
We zitten nog uit te buiken.
Dag 6. Dinsdag, 25 juli
Vandaag mocht Lilith uitslapen en heb ik mn yoga routine gedaan. Ging lekker en we waren tegelijk klaar/wakker.
Het goot van de regen buiten en volgens de weersverwachting zou het tussen 10 en 2 droog zijn. Dus we pakten snel onze spullen en gingen op weg.
We vinden Servië tot nu toe het mooiste land. Ook wegen zijn aardig met veel te zien. Gekke hooibergen hebben ze hier;
We reden in 2 uurtjes naar Djavolja Varos.
Het had nog sneller gekund. Maar deze attractie kregen we niet op de GPS en wel op google maps dus zou Lilith het laatste stukje navigatie op zich nemen. Op een gegeven moment stond er een bordje Djavolja Varos rechtdoor maar Lilith vertrouwde meer op haar google maps, die links af zei. Ik vertrouwde meer op locale bordjes, maar zij was de navigator en het zou hooguit 15 km extra rijden zijn, dus ik gaf haar (weliswaar argumenterend) het voordeel van de twijfel. Tja... en na 10 km dus toch maar omkeren. Leermomentje van de dag voor Lilith. Die had ik gister met niet perse ALLES willen zien)
Djavolja Varos is een klein groepje hele vreemde rotsformaties. Ze zijn 2 tot 15 meter hoog, en de pilaren hebben vreemde 'hoedjes' van vulkanisch materiaal op.
Locale verhalen gaan dat de formaties bruiloftsgasten waren, na een uit de hand gelopen bruiloft versteend door een boze god.
Het was een aangename wandeling door een bos er naar toe. De enige toeristen die we hier zien zijn Serviërs. En we hadden de hele 'devils town' bijna voor ons zelf.
Het hele gebied ligt in een zeer mineraal rijk gesteente; die het water geel en rood verkleurd en een pH waarde heeft van 1.5.
Het was een zeer lekker buiten. Het was na al die regen in de nacht en ochtend goed afgekoeld. (20-24 graden).
Toen we uitgewandeld waren hebben we gepicknickt en daarna besloten een locale spa op te zoeken. Die konden we makkelijk vinden; het menu zag er veelbelovend uit. Van massages tot lymfe behandelingen, laser en detox baden. We wilden allebei wel een massage. Maar we konden ons absoluut niet verstaanbaar maken. Een hele grote, drukke spa en niemand sprak Engels of Duits, dus we besloten het maar op te geven want de therapeuten zagen er ook wat dommig uit.
Dus... we besloten NIET meer 1 uur heen en 1 uur terug extra te gaan tijden om een concentratiekamp te gaan bezichtigen; al was het de best bewaarde ter wereld.
We reden naar ons hotel, en van de een op de andere minuut betrok de lucht en begon de beloofde namiddag regen neer te vallen.
Het hotel was de enige niet-air bnb locatie die ik deze vakantie geboekt had (er was in de buurt niks te vinden) en we kwamen bij een zeer lokaal hotel aan, met matige kamer en een restaurant die niks had wat we ook maar aanwezen op de kaart.
Mmm... toch morgen maar weer volplannen met attracties 😂.
Dag 7. Woensdag, 26 juli
Vandaag zaten we om 7 uur in de auto.
Het stroomde nog steeds van de regen maar de vooruitzichten waren goed.
Binnen 2 uur waren we aan de grens met Macedonië. Duurde 25 minuten; viel ons dus alles mee. 4e punt binnen!!😃
Het landschap veranderde drastisch na de grens; van ruige groene bergen naar droge, wat vlakke, en extreem verlaten heuvels. De zon kwam ook goed door.
Ons eerste doel in Macedonië waren de 'Stone dolls'. Beton kleurige, stenen pilaren. Heel apart; al hadden ze beter 'Stone drolls' kunnen heten.
Er was totaal helemaal niemand. Zelfs het entree hokje was verlaten; hebben ze denk ik opgegeven...
Hierna reden we langs de hoofdstad Skopje naar de Matka canyon. Dit was echt prachtig. We hadden ontzettend geluk dat het begon te betrekken en er spatjes regen vielen; anders hadden we het afgelegd; bergje op langs de canyon lopen. Het was nu echt koel en we liepen een heel stuk langs het prachtige water. Je kon er ook met bootjes op varen. Maar we liepen liever.
Er waren een paar restaurantjes en zelfs een kerk op het toch al nauwe wandelpad geperst;
Toen we terug bij de auto waren, reden we in een half uurtje terug naar Skopje, waar we een geweldig appartement hadden. Met inpandige garage. Wel zo veilig hier; voor het eerst zien we overal bedelaars; vooral vrouwen met kinderen.
De auto (een grote Renault Espace) paste er net in. Aan de zijkanten 20 en 40 cm ruimte, voor 5 cm en achter strak tegen de muur. Leve parking assist; zelfs ik kan op die manier een auto strak ergens in krijgen (in een half uur met 2 assistenten extra).
Het was inmiddels half 5 en we liepen naar het centrum. We hadden ons niets van Skopje voorgesteld; maar de stad van Alexander de Grote en moeder Theresa was verrassend fotogeniek en sfeervol. Mooie gebouwen, veel fonteinen en vooral veel grote standbeelden, een drukke Turkse bazaar, een enorm fort en diverse kerken en moskeeën.
 |
| op de achtergrond een fort waar ik Lilith met geen mogelijkheid in kreeg... |
Op een gezellig plein ploften we neer bij het eerste het beste restaurant. Zo veel keus en alles leek ons even heerijk. We besloten 6 voorgerechtjes te bestellen; die waren tussen de €1.50 en €2.50 dus we dachten hier maar eens mee te beginnen. Toen alles kwam hadden we eigenlijk aan allebei 1 voorgerecht voldoende gehad; zulke grote borden. We deden flink ons best maar bijna de helft ging terug...
We kregen ook een foto van Peter en Jillis; die zitten op Bali, een weekje golfen en elke avond aan de biefstuk;
Gelukkig was het nog een half uur terug lopen naar het appartement. Ik had nog het fort willen bekijken maar Lilith snakte naar haar wifi.
Vooruit dan maar!
Wat een PERFECTE dag was dit. En Macedonië staat nu met stip bovenaan onze favorieten!
Dag 8. Donderdag, 27 juli
We hebben heerlijk geslapen en we kwamen gisteravond tot de ontdekking dat we helemaal vergeten waren naar het moeder Theresa memorial museum te gaan. Dus we besloten dat vanmorgen nog even te doen.
Na yoga/uitslapen liepen we om 9 uur de deur uit, om weer terug naar het centrum te lopen. Het bleek dat we het museum gisteravond op 200 meter gemist hadden.
Maar goed. Het viel niet tegen. Quotes van moeder Theresa, foto's met beroemdheden, haar bed en kast en koffer bekeken, wat verhalen gelezen over haar leven, haar nobel prijs gezien en ze is vorig jaar heilig verklaard door de paus.
Tevreden liepen we weer terug naar ons appartement, kochten onderweg voor onze laatste muntjes 2 kilo grote perziken en nectarines (die we vervolgens in ons appartement lieten liggen) pakten alle spullen in en worstelden ons die nauwe garage weer in en uit en gingen op weg naar ons 5e landenpunt.
We waren al snel bij de grens met Kosovo, waar een klein oponthoud hadden (20 minuten) en zowaar een 2e stempel in ons paspoort.
De eerste 50 km in Kosovo was ontzettend vies en stoffig. Altijd al een zandkleurige auto willen hebben maar dan wel een jeep.
Veel vrachtwagens, veel stenen-mijnen (?) en de weg werd om onduidelijke reden nat gehouden en dat veroorzaakte nog meer viezigheid.
Toen kwamen we opeens bij een prachtige bergpas. In het dal was het 22 graden en boven 14. Geen idee hoe hoog de pas was maar het uitzicht was prachtig.
Na de bergpas lag onze eindbestemming van de dag. Prizren; de 2e stad van Kosovo.
De hoofdstad lag wat uit de route en ik had leuke dingen gelezen over deze stad vandaar dat de keus hierop gevallen was. (Bovendien lekker dicht bij de Albanese grens; ook niet onbelangrijk).
Na inchecken in ons volgende air bnb appartement liepen we de stad in.
Het viel ons op dat de mensen hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam zijn. Ook het stadje was leuk om te zien; gebouwd rond een dun stroompje rivier, en op elke hoek van de straat een kerk of moskee. De meest bijzondere is de kerk van de maagd van Ljevis maar hij zat potdicht;
Overal waren terrasjes en omdat we gister zo'n fantastisch vers sapje gescoord hadden, vroegen we de ober of hij dat ook had. Ja. Dat had hij. Vers sap. Uit een pakje 🙄
De 'top'attractie was wederom een fort. Hij stamde uit de 11e eeuw, en was compleet vervallen, maar je had een prachtig 360 graden uitzicht op Prizren en omgeving.
Het was een ontzettend stijle klim maar onderweg kwamen we ook nog langs een oude orthodoxe kerk, die we mochten bekijken;
Binnen speelde stemmige muziek en het was mijn eerste orthodoxe kerk ervaring.
Hierna was het 6 uur en ploften we op een terras neer. Hier gaan de meeste keukens om 8 uur dicht. Een land naar mijn hart!
We bestelde lam en salade maar het was een kleine tegenvaller, zeker na de verwennerij van gister. Maar Prizren is leuk.
Dag 9. Vrijdag 28 juli
Lilith was niet helemaal lekker dus die heb ik laten uitslapen zo lang ze wilde. We gingen om 22 uur slapen; ik was net klaar met yoga, lunch en ontbijt maken toen ze wakker werd.
We pakten alles in en liepen naar de parkeergarage waar de auto stond.
Daar hebben ze ook een carwash en voor € 1.50 zijn 3 man met 2 soorten zeep en spuitwater en 3 soorten zemen en doekjes 10 minuten bezig geweest.
Het was even een gokje maar gelukkig was het laatste deel van Kosovo niet net zo als het eerste deel.
Al met al reden we dus pas om 10.15 uur weg maar slechts 2.5 uur te gaan (181 km) dus eitje vandaag.
De grensovergang met Albanië kostte ons 10 minuutjes. De douanier was erg verontwaardigd dat we maar 1 dag bleven.
Gelijk over de grens veranderde de weg (prachtige gloednieuwe 4 baansweg) en het landschap was ook fantastisch. Kale glooiende heuvels maar wel de mooiste tot nu toe. We kwamen langs een brede rivier en daar konden we even stoppen voor een foto;
Het viel ons op hoe welvarend de wegrestaurants (heel schone wc's) eruit zagen. De meeste mensen spreken Engels en ze zijn allemaal even aardig en behulpzaam. We bereikten ook het meest zuidelijke punt van onze reis (blauwe stip). Rood teken is Shkoder - eindbestemming van vandaag;
Eerst maar even koffers droppen in ons eigen air bnb huisje (21€) met tuin. We zaten in het huisje even moed te verzamelen om de hitte te trotseren en de stad te gaan verkennen, toen we een folder zagen liggen over een dorpje waar je kon zwemmen in een stroom. Dat leek ons leuk!
Het was een half uurtje rijden en de weg ernaar toe was ook prachtig.
Overal zagen we locals genieten van het water.
Albanië vonden we heel erg leuk. We hadden hier graag nog een paar dagen langer gehad.
Dag 10. Zaterdag 29 juli
Vandaag om 6 uur opgestaan. Druk programma EN een grens overgang; we besloten geen risico te lopen en zaten voor 7 uur in de auto. De grens kostte ons een half uur; de langste tot nu toe maar nog goed te doen; we waren blij dat we niet later waren weggegaan!
Vervolgens nog 2.5 uur naar onze eerste stop; Kotor, een prachtig stadje aan de Middellandse zee. De kustweg er naar toe werkte op ons zenuwen. Overal toeristen met een strandbedje op weg naar het strand, en auto's op zoek naar een parkeerplekje aan het strand.
Montenegro is prachtig maar ik denk dat de Costa Brava rustiger is.
Eindelijk bereikten we Kotor.
Het liep inmiddels tegen de 30 graden (10.30 uur) en Lilith wilde het liefst voor de deur parkeren. Maar we reden stapvoets en toen ik op nog geen 1.5 km voor het centrum een bewaakte parkeerplek vond, parkeerde ik daar.
Kotor is een oud stadje, omringd door leisteen gebergte en de zee; de stad is volledig ommuurd en je kon 1400++ trappen op voor een prachtig uitzicht.
Hier hebben we voor de vorm nog even over staan twijfelen en hebben ons toen het gedrang van het stadje in gestort. Het was drukker dan het Vaticaan op 1e paasdag. (De foto's zijn gemaakt waar je niet hutje mutje door een steegje liep).
Maar we snapten ook wel waarom het zo druk was. Het was een meer dan leuk plaatsje; prachtige huizen, veel kerken, en vooral; heel veel souvenirwinkeltjes. En wel de leukste van deze reis.
 |
| zoekplaatje; de muur. |
Maar we snapten ook wel waarom het zo druk was. Het was een meer dan leuk plaatsje; prachtige huizen, veel kerken, en vooral; heel veel souvenirwinkeltjes. En wel de leukste van deze reis.
Dus we gingen helemaal los. Allebei een koelkastmagneet, ik een kerstbal en kerst-waxine lampjes en Lilith een schaaltje en een mok.
Toen nog een Katholieke kerk bezocht en voor het eerst in mijn leven een kerk-museum. Hierna dronk Lilith een kop koffie op een leuk terras en toen terug naar de auto.
Het volgende doel was het Njegos Mausoleum. Zo'n beetje HET hoogtepunt van Montenegro. Het lag in Lovcen national park, ongeveer anderhalf uur rijden van Kotor. We konden via dezelfde irritante kustweg gaan, maar volgens google maps was er ook nog een bergweg. We kozen voor de bergweg en het was de beste beslissing ooit;
Bovendien werd onze luiheid van de ochtend nog beloond ook; je had hetzelfde uitzicht als na die 1400++ traptreden, maar dan nog 5 keer zo hoog.
Het was een prachtige weg. Er reden wel een paar andere auto's, maar niemand had haast, iedereen stopte bij elke haarspeldbocht voor een foto en het was echt geweldig.
Na het hoogste punt daalden we via de andere kant weer af; dit maal uitzicht op het Lovcen gebergte en wat dorpjes.
Na anderhalf uur waren we in het dorpje Cetinje, waar ons volgende airbnb plekje was, en vanwaar de bergweg naar het Njegos Mausoleum en national park was.
Toen we die echter wilden nemen, was de weg afgesloten; er was een autocross bezig. Precies vandaag. 😡
De politie probeerde ons wijs te maken dat als we 20 km terug reden, we een weg zouden zien die wel open was. Maar we wantrouwden zijn Engels en we hadden geen enkele afslag gezien; we zouden bijna terug naar Kotor moeten en hoe mooi die weg ook was; een 2e keer en misschien voor niks hadden we weinig trek in.
Het bleek dat onze overnachting iets verderop lag; dus we besloten daar maar eerst langs te gaan om te vragen naar die weg.
De dochter des huizes sprak prima Engels en was heel behulpzaam.
Ze kende geen andere weg en ze vertelde dat het het hele weekend autocross zou zijn. 😩
We hadden in ons hoofd dan maar de volgende dag erheen te gaan maar dat konden we dus ook wel vergeten!
We hadden in ons hoofd dan maar de volgende dag erheen te gaan maar dat konden we dus ook wel vergeten!
Ze nodigde ons uit om in de tuin te komen zitten met een groot glas vruchtensap; er zat nog een Londense jongen die al 6 weken op reis was en nog niks had gezien. Hij zat bv nu al 2 dagen in de tuin limonade te drinken. Ik denk dat hij helemaal moe werd van onze acties, haha.
We kregen gezelschap van een gewonde agressieve schildpad. Hij was verrassend snel en loerde op tenen om in te bijten. Hij deed hetzelfde met de hond als hij sliep en vandaag was de hond hem duidelijk zat dus vandaar de gewonde poot.
Het was heerlijk in de tuin en we verzoenden ons al met het misgelopen mausoleum. Om half 5 had ik genoeg niks gedaan en liepen we naar het stadje. Het hoogtepunt was een orthodox klooster die je gedeeltelijk kan bezoeken. Er liepen bebaarde mannen in het zwart rond die voor je wilden bidden mits je orthodox was. Helaas dus.
Hierna liepen we het stadje in, er waren een paar winkels en restaurantjes en we kozen welke ons aangeraden was. Geen hoogtepunt maar viel niet tegen, en we kregen gezelschap van een vlooienhond die niet bedelde maar lekker tegen onze voeten aan schurkte 😬
Dag 11. Zondag 30 juli
Gisteravond kwamen er 3 Franse meisjes in de andere kamer van het air bnb. Zij kwamen... rechtstreeks van het door ons gemiste mausoleum. Zij hadden wel via de politie aangeduide weg het mausoleum weten te bereiken. Hun gps gaf dat weggetje ook aan!
Ik had me er al helemaal mee verzoend dat dat mausoleum aan onze neus voorbij zou gaan. Op foto's ziet het er ook niet spectaculair uit; een vierkant blok op een heuvel; en die uitzichten hadden we zo'n beetje ook gezien.
Maar... als het dus mogelijk was ondanks de autorace toch het mausoleum te zien... dan moesten we toch ook maar een kansje wagen.
Dus; vroeg op en wegwezen.
Binnen een uur hadden we het mausoleum bereikt.
Hier ligt koning Petar II Njegos.
Hij leefde van 1805-1841 en is nog steeds de grote held van Montenegro. Hij was ook een poëet en hield het meeste van de heuvels van Lovcen. (Nu national park). Hij overleed totaal onverwachts; ze hebben hem in Lovcen begraven maar in 1970 hebben ze op de een na hoogste berg (1650 m) dit mausoleum gemaakt en hem herbegraven.
Montenegro (zwarte berg) is naar hem (Njegos) vernoemd.
We kwamen om 8.30 uur bij het mausoleum aan, dat om 8 uur open ging en er nog verlaten bij lag.
Eerst moest je 461 trappen oplopen, die gedeeltelijk overkoepeld waren door een tunnel. Het was al 24 graden en de tunnel voelde koel aan.
Boven was een overenthousiaste kaartjesverkoper. Het is dat hij op zn post moest blijven anders had hij ons een 3 uur durende rondleiding gegeven.
Hij hield ook nauwgezet in het oog dat we alles zagen. (We misten bijna de tombe!)
Toen we weer op een normale weg reden haalde Lilith nog wat slaap in en reed ik naar de volgende attractie; Ostrog monastery. Dit klooster is door de heilige St. Basil in de 17e eeuw gebouwd, 900 meter hoog hangend aan een klif (het witte stipje midden rechts);
Bij de ingang stonden 2 verschillende rijen. Het was 37 graden, geen greintje schaduw en we besloten ons op te splitsen.
Ik zou in de kortere kaartjes rij gaan staan en Lilith in de rij voor de ingang.
Toen ik bijna aan de beurt was ontdekte ik dat je er geen kaartjes kon kopen maar kaarsen, wijwater, posters, kaarten, etc etc. Dus daarom duurde het zo achterlijk lang!!
Snel liep ik naar Lilith, die ook nauwelijks vooruit kwam. Dit zou dus wel naar de ingang/ticketoffice leiden!
Al met al stonden we een uur in de rij. In de zon. Geen schaduw. En elk gezin met kinderen kreeg voorrang!!
Grrrrr.
 |
| rij voor ons |
 |
| rij achterons |
Ik stelde nog aan Lilith voor haar onderbenen af te hakken zodat ze ook weer voor mijn kleine dochtertje kon doorgaan.
Maar we moesten en zouden naar binnen. (We hadden ook vlgs voorschrift een lange broek aan en shirt met lange mouwen. We bezweken zowat.)
Toen we eindelijk - na precies 1 uur en 5 minuten, aan de beurt waren, werden we een heel klein kamertje ingeduwd. Weer geen kaartjes verkoop. Toen nog een kleiner kamertje. We gingen met 10 toeristen tegelijk naar binnen. Het waren allemaal locals of kwamen uit buurlanden. Niemand sprak Engels en ze deden niks anders dan kruisjes slaan en elke steen van elke muur kussen.
Toen we eindelijk - na precies 1 uur en 5 minuten, aan de beurt waren, werden we een heel klein kamertje ingeduwd. Weer geen kaartjes verkoop. Toen nog een kleiner kamertje. We gingen met 10 toeristen tegelijk naar binnen. Het waren allemaal locals of kwamen uit buurlanden. Niemand sprak Engels en ze deden niks anders dan kruisjes slaan en elke steen van elke muur kussen.
Toen stonden we opeens voor een doodskist met een strenge monnik er naast. Je mocht of de hand van de monnik kussen, of de kist, of het kleedje.
Nou- ik ben al geen kusser, maar dit helemaal niet. Ik wierp een blik in de kist en ben later op internet gaan na zoeken wat er in lag;
Ja hoor; het was St Basil!
Toen Basil op 61 jarige leeftijd overleed is hij begraven. 7 jaar later had zijn opvolger zoveel dromen dat hij het graf moest openen, dat hij het deed. En wat bleek? Basil was nog compleet in tact en het graf geurde naar verse basilicum.
Toen besloten ze hem boven in het klooster op te baren. Hier ligt hij nog steeds, in open grafkist bedekt met een kleedje. En dat kon je dus kussen.
En dat veroorzaakte die rij van een uur!
Daarna kon je de diverse bont geschilderde kapellen bekijken en de buitengalerij met mozaïeken.
We zeiden tegen elkaar dat het toch wel bijzonder was. En dat we blij waren dat we hadden volgehouden.
Hierna terug naar de auto, langs een glibberig bospad. En toen airco op loei sterkte, kleren uit en gaan!
Op naar Bosnië-Herzegovina.
Hier de kortste grens (10 auto's voor ons) maar ze wisten het wel 20 minuten te rekken. 8e landenpunt binnen!!
Nu nog 2 uur naar Mostar.
Dat verliep redelijk soepel; weg was rustig en redelijk goed.
De grootste uitdaging was onze grote auto in de voortuin van ons air bnb te krijgen.
Kostte me een dik kwartier maar als Lilith en ik het samen doen gaat het prima. Maar als mensen willen 'helpen' dan krijg ik de kriebels. De auto heeft parking-assist aan alle kanten, raakt nog sneller in paniek dan ik dus ik ga gewoon 100 keer voor en achteruit, bijgestuurd door Lilith en dan krijg ik alles voor elkaar.
Het was weer een geweldig air bnb. Zo schoon! (De meesten zijn echt smetteloos!!)
We kregen een groot glas vers sap en toen raadde de eigenaresse ons aan direct de stad in te gaan. Vandaag waren de nationale duikkampioenschappen. We hadden al gehoord dat er jongens van de oude brug sprongen, (heel hoog, heel gevaarlijk, en je moest precies weten waar het diep genoeg was); en de duikwedstrijd zou nog een half uur zijn!
Wij snel ervandoor. We waren nog precies op tijd om de laatste 3 duiken te zien.
Mostar is heel erg leuk. Veel winkels, restaurantjes en prullaria. We hadden een restaurant tip gekregen waar ze locale gerechten verkochten. We zaten in de tuin en smulden echt van het overheerlijke eten!
Daarna door het centrum naar huis geslenterd en daarna naar huis en naar bed. Lange dag geweest maar wat een hoogtepunten!!!
Dag 12. Maandag, 31 juli
Omdat in het zuiden van Mostar diverse interessante dingen te zien zijn, had ik 2 nachten geboekt in Mostar.
We startten rustig op. Lilith sliep uit en wilde het zelfgemaakte ontbijt uitproberen, en ik rolde mijn matje naast mijn auto in hun tuin uit; had Lilith geen last van mij.
Zo vroeg op de ochtend waren er al allerlei mensen die het huis van onze gastvrouw in, uit en voorbij liepen. Dus ik had aardig wat bekijks.
Toen snel douchen, en wegwezen.
De eerste stop was in Medjugorje.
Mijn peettante kwam daar heel graag. Tante Nely had een inoperabele goedaardige hersentumor en ging zo vaak ze kon daarheen om te bidden.
Vanaf 1981 is Maria verschenen aan 6 kinderen. Jaren verscheen ze elke dag; nu zeggen sommige kinderen haar niet meer te zien en minstens 1 kind (inmiddels vrouw) praat nog regelmatig met Maria.
Tot nu toe heeft het Vaticaan het wonder nog niet erkend. Ze zijn het al jaren aan het 'onderzoeken'. (En ondertussen steken ze wel al het verdiende geld in hun zak zonder aan het arme Bosnië ook maar een cent belasting af te dragen!)
Maar er komen nog steeds een indrukwekkende hoeveelheid pelgrims hierheen.
We hebben wel anderhalf uur over het terrein gelopen. Eerst de kerk in, er was een mis bezig met wel 15 geestelijken, en opeens kwam er een pastor met een hostie. Ik nam hem aan, En vervolgens dwong hij Lilith min of meer ook een hostie aan te nemen en hield er toezicht op dat ze hem ook doorslikte. Haar 1e communie 😇
De kerk was niet bijzonder mooi maar het Maria beeld in de kerk vond ik wel aardig.
Op het terrein stonden verschillende religieuze mozaik kunstwerken, vaak een groepje gelovigen erbij biddend.
Er was een beeld van Jezus en veel mensen omarmden zijn benen en kusten zijn knieën; iedereen wachtte geduldig op z'n beurt.
Toen nog een paar kaarsjes opgestoken; vooral voor tante Nely die inmiddels overleden is.
Weer terug in de auto bleek het 42 graden in de schaduw te zijn!
De volgende stop waren de watervallen. Ze werden aangeprezen als de mini-niagara maar het waren eigenlijk een paar simpele stroompjes, en half Mostar zwom in het poeltje. We wisten niet hoe gauw we hier weg moesten komen!
De volgende stop was Procitelj. Dit oude dorpje (bouw begon waarschijnlijk in 15e eeuw) had nog een aardig fort, een klokkentoren, een moskee, een kerk en een paar oude huizen.
Het nadeel was dat je er niet met de auto kon komen. Lilith werd erg ongelukkig; ze had veel last van de hitte. Ik ook wel, maar ik dacht; Lilith zit goed in een tuin van een restaurant (met wifi); ik ga gewoon langzaam lopen en zie wel hoe ver ik kom. Nou; zelfs de klokkentoren in en het fort bereikt. Maar het was erg zwaar.
Daarna naar de laatste stop; het dorpje Blajaj.
Blajaj is gebouwd in de 16e eeuw. Er was een grote kasteel ruïne; we zijn zover met de auto gereden als kon en toen was het nog een hele klim. Lilith zag het absoluut niet zitten; ik had wel een poging willen doen maar vond het ook niet erg het over te slaan. Het dorpje zelf stonden vreselijk veel auto's en ik had al gehoord dat het minder indrukwekkend was dan Procitelj; het liep al tegen half 5 en we zijn lekker terug naar Mostar gereden.
Thuis kreeg ik de auto met geen mogelijkheid meer door de nauwe poort; na 20 minuten voor en achteruit geprobeerd te hebben gaf ik het op en parkeerde maar op straat.
We hebben even lekker bij zitten komen bij de a/c en kregen toen zowaar honger dus zijn we in rap tempo naar hetzelfde restaurant als gister gegaan.
En nu vroeg naar bed; wekker loopt om 6 uur af voor onze reis naar Ljubljana.
Dag 13. Dinsdag 1 augustus
Vanmorgen heb ik een zwakke plek in het nerveuze parking-assist systeem van onze auto gevonden.
Ik wist dat er een muurtje stond, maar inmiddels vertrouwde ik blindelings op de nerveuze piepjes als ik ook maar een stoeprand op 50 cm naderde.
Dus ik rustig achteruit, en wachtte tot ik het piepje zou horen.
Het eerste wat ik hoorde was echter een plastic gerinkel en gekras, op de voet gevolgd door - eindelijk - de paniek stand van de parking assist.
Wat bleek?
Het puntige muurtje was precies tussen 2 sensoren gekomen; die dus de zijkant van de hoekpunt pas ontdekten toen het te laat was.
Gelukkig was de schade slechts een paar krassen op de plastic bumper en een reflector lampje aan flarden.
Nou; een 'goed' begin van onze terugreis!
Vandaag hebben we 600 km gereden naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. We vertrokken om 7.15, want we hoopten dat we dan vroeg in de middag zouden aankomen.
We moesten door Kroatië dus 2 grenzen over.
Met een paar stopjes, 2 grenzen (die heel vlot gingen) en een paar keer extra plassen door watermeloen.
Om half 3 stonden we voor de deur van ons air bnb.
We besloten even de hitte van de dag wat te laten zakken - wat echter niet gebeurde. Het was en bleef de hele avond 34 graden. Ik moet zeggen; pas sinds gister hebben we echt last van de hitte. Maar waarschijnlijk ligt ons reistempo ook wat aan de hoge kant.
Rond 4 uur liepen we door Ljubljana. Er was een fantastisch kasteel - die natuurlijk weer op een bergtop lag hartje centrum - maar zelfs ik had genoeg kastelen gezien ondanks dat je met een treintje naar boven kon.
Het centrum van Ljubljana was volledig autovrij.
Een paar indrukwekkende gebouwen, standbeelden, een aparte 3 delige brug en de nodige kathedralen op een kluitje.
We slakten door het centrum, af en toe een winkel in alleen al voor de a/c en toen werd ons een lekker falafal restaurant aangeraden waar we allebei wel oren naar hadden.
Als je goed kijkt, zie je in de blauwe lucht (foto boven) een draden driehoek. Hier kwam regelmatig een miezerregentje uit en kon ook nog wind maken.
Heerlijk gegeten en toen naar huis.
Dag 14. Woensdag, 2 augustus
Vanmorgen reden we om 7.30 uur weg uit Ljubljana en kwamen om 10.30 uur aan in Salzburg.
Onze spullen en auto gedropt en naar het centrum gelopen (half uurtje).
Het was met 29 graden een stuk aangenamer. Eerst liepen we de heuvel op naar Hohensalzburg fort. Die was in de 11e eeuw gebouwd; voornamelijk om bisschoppen te beschermen tegen aanvallen.
Het enorme fort geldt als het grootste en bestbewaarde van centraal Europa.
We bekeken het hele fort, maar waren meer onder de indruk van de prachtige uitzichten dan van het karige interieur.
We bleven er bijna 2 uur zitten op het terras; het was er zo heerlijk.
Hierna bekeken we de kathedraal, diverse winkelstraten, enorme gebouwen, 3 grote kerstballen en paaseieren winkels (heb NIKS gekocht; een hele prestatie voor mij), en wel een trui en spijkerbroek voor Lilith.
Hierna gingen we naar het geboortehuis van Mozart. Had me er heel weinig van voorgesteld maar het was erg leuk. Allereerst was er nog heel veel van het huis in originele staat, stonden er nog wat meubels, gebruiksvoorwerpen, schilderijen en een viool en piano. Maar het was vooral interessant omdat de geschiedenis van hem op de muren geschreven was. Kort, bondig en duidelijk. Je kreeg niet alleen een indruk van zijn leven, maar ook van het leven in de 18e eeuw.
 |
| links paaseieren, rechts kerstballen |
 |
| zijn piano |
Hierna was het tijd voor avondeten en daarna was het nog 45 minuten teruglopen naar ons air bnb.
Dag 15. Donderdag, 3 augustus
We waren van plan vandaag terug te rijden via een bezoek aan kasteel Neuschwanstein in Beieren.
Het bleek dat je online tickets moest kopen uiterlijk 48 uur van te voren. Anders loop je het risico dat alle tickets uitverkocht zijn of je uren moet wachten op je beurt.
Nou ging ik (toevallig) 47 uur van te voren eens kijken hoe het met die tickets zat; boeken was toen niet meer mogelijk.
Omdat het top-hoogseizoen is, hebben we besloten dit kasteel maar te bewaren voor een andere keer. Wie weet hoeveel ellende we onszelf hiermee bespaart hebben met top-drukte zullen we maar denken.
Een ander voordeel is dat we nu waarschijnlijk wel in 1 dag naar huis konden rijden.
We reden om 5.50 uur weg; en om 16 uur waren we thuis.
Een vlekkeloze thuisreis dus. Alleen voor Venlo stond het stil maar net op tijd besloten we via Nijmegen te rijden; een oponthoud van een half uur maar ik denk veel leed bespaard.
We kijken terug op een best wel vermoeiende maar ontzettend leuke vakantie.
De meeste mensen noemen 6400 km autorijden in 15 dagen geen vakantie, maar ons doel was 8 Balkan landen te bezoeken en toch zoveel mogelijk hoogtepunten van elk land te zien. Nou, en dat is meer dan geslaagd.
Lilith had een gratis app op haar mobiel die heet 'been'. Er staat een wereldkaart op, maar eronder alle landen van de wereld.
Als je die aanklikt wordt het betreffende land oranje ingekleurd op de wereldkaart;
Lilith had een gratis app op haar mobiel die heet 'been'. Er staat een wereldkaart op, maar eronder alle landen van de wereld.
Als je die aanklikt wordt het betreffende land oranje ingekleurd op de wereldkaart;
Onze score;
Ik sta nu op 93 landen en Lilith (op haar 21e) op 51!
No comments:
Post a Comment