Tarzan

Lieve Tarzan,

In november 2009 kwam je met je vrouwtje Jane bij ons wonen. Je was toen ongeveer 3 maanden oud.

Jullie werden al snel tam, en we hadden soms met je te doen omdat Jane je zo op je kop zat en jij alles best vond. Toen Jane per ongeluk wegvloog in juni 2010 leek je een beetje op te knappen. Je miste wel gezelschap, en zocht wat vaker een spiegel, een pan of de schaduw op de muur. Maar je werd ook steeds gekker op ons en we kwamen tot de conclusie, misschien niet terecht, dat je een maatje niet echt nodig had.

Je was dol op; onze nagels om tegenaan te tikken, mee eten aan tafel, chia zaadjes en chips. (Peter kon het niet laten je steeds chips en kaas te voeren.)

Je zat heel vaak op mijn schouder als ik achter de computer zat.

Je was ontzettend irritant als we tv zaten te kijken (hoorden soms niks meer)

Een badje wilde je niet, maar wel jezelf baden in onze bekers water.

Midden april werd je opeens stil. Je zat veel te slapen overdag. Aan je eetlust mankeerde niks en je zocht nog steeds vaak ons gezelschap. Maar ik voelde dat er iets niet goed zat. 

Ik besloot een vrouwtje voor je te zoeken. In de hoop dat gezelschap je toch goed zou doen. We vonden Pippa, een geel/groen vrouwtje die heel lief voor je was. Ze wilde dicht tegen je aan zitten, en na een paar uur vond je dat goed. Na een paar dagen ging jij ook dicht tegen haar zitten. Maar je was nog steeds heel stil en sliep erg veel.

Donderdag, 29 mei nam je de hemelvaartsdag wel heel letterlijk. 

In je laatste levensuur, zocht je mijn gezelschap. Ik was net thuis gekomen, en

Je laatste vleugelslagen gebruikte je om op mijn schouder te landen (dat mislukte).

Daarna was je heel tevreden in mijn schoot. Je zakte door je pootjes, een beetje scheef naar 1 kant.

Ik mocht je aaien, iets dat je altijd liever niet had.

Opeens begon je heel zachtjes te praten, een korte groet?

Je werd een beetje onrustig.

Ik had het gevoel dat het niet lang meer zou duren, en Jillis nam je in zijn handen.

Een minuutje later was het al gebeurd.

Blauwtje, dank je voor je vriendschap. Je gezelligheid. RIP in onze achtertuin...

                                                                         .