In mei besloot ik het lange afstandswandelen weer eens op te pakken. Had nog laatste stuk Pelgrimspad te lopen, tussen Den Bosch en Maastricht.
Ik besloot in Maastricht te beginnen en ik liep vrij soepel de 25 km van Schin op Geul naar Maastricht. Alleen moest ik na 15 km over een nauw paadje vol water en aan beide zijde prikkeldraad. (Een beetje zoals de foto hierboven maar dan nog wat natter.) Ik liep wijdbeens over de nog redelijk droge zijkanten, maar ik gleed toch uit en hing met een onderarm in het draad. Ik voelde eerst niks dus dacht dat het mee viel, maar de prikkel zat volledig in mijn vel en toen ik hem eruit trok, kwamen er gele vetcellen mee naar buiten. Zal verdere details en foto's besparen, had geen pleisters bij me en het bloeden viel eigenlijk mee dus ik besloot maar door te lopen. Had ook weinig keus trouwens.
Na 7 km bereikte ik de eerste huizen van Maastricht en toen ik eens googlede bleek de route langs het AMCM te lopen. Dus daar maar even naar binnen gegaan. Het was nog rustig ook op de EHBO en ze snapten dat mijn huisarts een beetje te ver weg woonde, dus de verpleegkundige maakte het schoon en de arts besloot dat er een paar hechtingen in moesten. Ik vroeg wat er mis was met lijmen. Ah! Wat wist ik van lijmen? Maar inderdaad; dat kon ook maar dan zou de wond mogelijk wel wat lelijker sluiten. Nou, daar kon ik op mijn 63e wel mee leven, dus ik koos lekker laf voor de lijmoptie. (En het is best netjes genezen inmiddels.)Ik had wel de smaak weer helemaal te pakken en de volgende vrije dag wilde ik weer verder lopen... maar toen goot het in Limburg.
Het was echter kurkdroog in Groningen dus ik besloot een dagetappe Pieterpad te gaan doen;
 |
| 1 juni 2024; 1 oog flink dicht van een 'strontje'. |
Ik was om 8.30 uur klaar voor de start en ik had al gezien dat de eerste etappe slechts 12 km was en als je dan door wilde lopen, dan moest je ivm het OV gelijk nog eens 23 km eraan plakken. Nou, na 12 km was ik net 'warm gelopen' dus besloot het er maar op te gokken. Dat heb ik geweten... Liep ik een paar dagen hiervoor fluitend de 25 km, kreeg ik het nu naar 18 km al zwaar. Dood moe. Stijven benen. Beginnend blaartje. Maar geen keus meer dus hoewel steeds langzamer maar gestaag doorgelopen. Ik kon me 2 keer een stuk aan sluiten bij andere wandelaars, dat leidde wel af.
Toen ik eindelijk in Groningen de trein kon nemen, miste ik prompt mijn uitstappunt. Denk éven in slaap gevallen. Ik liep nog naar de uitgang maar de deuren wilden niet meer open. Gelukkig bleek dat in het volgende gehucht er ook nog een bus naar Pieterburen te gaan; was wel 1.5 km verderop en ik moest nog flink doorstappen om de bus te halen. Nou, bleek ik toch nog energie voor op te kunnen brengen en ik haalde de bus met gemak.
(De volgende ochtend flinke spierpijn en het beginnende strontje op mijn oog verdrievoudigde maar ik vond het Pieterpad zo leuk dat ik besloot dit eerst maar eens af te gaan lopen...)
Het zijn zo'n 500 wandelkilometers tussen Pieterburen en de Pietersberg, verdeeld over 26 etappes. Omdat ik graag 25-30 km per dag loop, combineerde ik een aantal etappes, Dit was niet altijd mogelijk omdat het OV niet altijd even goed is. Ik liep meestal op losse vrije dagen; zat 's morgens vroeg in de auto naar het beginpunt, maar ik heb ook 3 keer overnacht, vaak bij 'Vrienden op de fiets'. Soms liep ik een etappe van noord naar zuid, maar ook wel eens van zuid naar noord, afhankelijk van de wind of als het 'eind'punt dichter bij huis lag. Ik liep ook niet alle routes in volgorde, dat hing een beetje af van hoeveel tijd en zin ik had in de wat langere trajecten. Maar ik heb elke kilometer gelopen. En er van genoten!
Hoewel ik dus altijd alleen begon (alle vriendinnen vonden het te vroeg en/of te lang) liep ik elke etappe wel een poosje met iemand op. Een korte impressie van 2 maanden lopen;
Ik heb 3 keer een ree gezien, 1 keer een wild zwijn, 1 keer een dode das en een handvol konijnen/hazen. Vanaf begin juli werden de eerste bramen rijp en wat zijn er een hoop bramen in Nederland. Ik kwam ook een keer een Japanse wijnbes tegen, een enorme struik aalbessen, twee keer frambozen gevonden. Ook regelmatig prachtige bloemen, gewoon in het wild;
 |
| Een veld vol klaprozen, mijn lievelings zomerbloemen. |
Eén van de mooiste trajecten vond ik de Gasterse duinen in Drenthe. Hier ligt het hunebed D10;
Een stukje verderop trof ik dit bankje, bijna tot aan de zitting in het water, en het Pieterpad liep hier dus langs....
Ik besloot door het gras langs de randen te lopen, maar binnen 2 stappen waren mijn schoenen volledig verdwenen in het water en voelde ik ze vollopen. Nou ja... het kwaad was nu toch geschied en ik liep soppend door de volgende 150 meter, met water tot over mijn enkels. Weer op droge grond trok ik mijn schoenen en sokken uit, goot de schoenen leeg, hing de natte sokken aan mijn rugzak en trok droge sokken aan die dankbaar het water uit de schoenzolen opzogen.
Ik hoopte er maar het beste van, ik moest nog 6 km en zowaar bereikte ik de bushalte zonder blaren.
Die nacht sliep ik in een aribnb en ik föhnde mijn schoenen maar droog. Je moet wat en ze stonden toch op de nominatie om weggegooid te worden. De volgende dag 25 km probleemloos gelopen. Het was weer een prachtige route waarin ik de eerste 4 (!!) uur niemand ben tegengekomen. Was wel om 5.30 uur begonnen en het was zondag, maar toch; dat dit nog kan in Nederland. Het was een boswandeling en ik kon pas na 5 uur lopen de eerste stop houden. Als je eerder stil stond werd je aangevallen door muggen, steekvliegen en knutten en lopend hield ik ze wel van me af.
Toen ik thuis kwam heb ik gelijk de schoenen maar afgedankt. De hele hak was al weggesleten en verzolen kost 70% van de nieuwprijs.
Ik loop al jaren op dit merk en deze soort, en ik had de nieuwe al in de kast liggen. Ik had er al eens 10 km mee gelopen en dacht dat wel goed zou gaan. Nou, dat doen we dus niet meer. Op de volgende etappe had ik na 18 km ik zulke blaren op allebei mijn voeten dat ik voortijdig op de trein ben gestapt.
Omdat ik eerder ben gestopt, kon ik het niet laten, nu ik tijd had en in de buurt was, nog naar herinneringscentrum 'kamp Westerbork' te gaan. Was indrukwekkend en het leek wel of ik de zwaarte kon voelen die hier na al die jaren nog hing.
Ook een prachtige etappe loopt door het Balloërveld in Drenthe. Hier ligt een kunstwerk, dat 'de Stonehenge' wordt genoemd.
In de 6 ton zware steen in het midden staat de afstand op dit punt tot Pieterburen (67 km) en de Pietersberg (415 km).
Een stukje verderop staat een heel mooi monument ter nagedachtenis aan Toos Goorhuis en haar vriendin Bertje Mens. Samen zetten zij het langste en bekendste lange afstandswandelpad van Nederland uit tussen 1978 en 1983. Toos is in 2004 overleden;
Voor (linker foto) en achter (rechts) aanzicht;
Dit gebied ligt ook vol grafheuvels. De grootste en bekendste miste ik nog bijna, ondanks de palen die de heuvel omzomen;
De 'Drentse Poort' ligt bij Coevorden;
Dit is een kunstwerk van 33 ton en 6.5 meter hoog.
Wat ook een prachtig gebied is, is de Sallandse heuvelrug. Ben er niet helemaal zeker meer van maar ik dacht dat deze foto hiervan is;
Hierna ben ik nog langs kasteel het Loo gegaan. Ik was er ooit geweest met Lilith die nog op de lagere school zat. Zij had vooral interesse in het kasteel maar nu kon ik ook een stuk door de tuinen wandelen. Prachtig gerestaureerd!
Was vooral onder de indruk van de haag'doolhof' die in 1914 is aangelegd (rechts op de foto);
Hier zie je de restanten van het Genneper Huys. Je kon er op lopen en daar snap je ook de strategische ligging van dit voormalige vestingwerk, waar nog bedroevend weinig van over is;
Mooi plaatje;
Het Pieterpad loopt ook zeer regelmatig door stukjes Duitsland, of soms zelfs precies op de grens.
Er staan veel (oude) grenspalen.
Deze grenspaal 430 uit 1818 staat naast de Grijze Steen, een markering uit de 15e of 16e eeuw;
10 km na deze kasteelruïne;
miste ik een route markering. Het pad werd steeds smaller, steeds meer brandnetels, en toen ik eindelijk door had dat ik letterlijk 'van het padje' was, werd ik 360 graden omgeven door manshoge brandnetels. Ik kon het foute pad ook niet meer terug vinden, en er zat niets anders op dan met google maps eens te kijken waar ik naar toe moest. Er zat niets anders op. Met korte broek en hemdje zonder mouwen, met mijn armen omhoog, liep ik een paar 100 meter door dit soort struiken;
Toen ik weer terug was op de route, werd ik vergeven door branden die 24 uur bleven vervelen. Gelukkig was ik 's nachts zo moe dat ik er niet van wakker heb gelegen. Ik had wat smeerseltjes maar niets hielp. Uitzitten maar....
Ik ging elke vrije dag lopen, behalve als het meer dan 30 graden zou worden of heel erg zou gaan regenen. Slechts 1 dag heb ik me vergist, maar omdat ik erg vroeg was vertrokken, heb ik eigenlijk maar anderhalf uur regen gehad. En ik had mijn regenpak bij me. Ik was al om 11.30 uur bij het eindpunt van die dag en zag tot mijn verbazing daar 2 groepjes mensen die pas op dat tijdstip aan de dagetappe gingen beginnen... en het zou steeds harder gaan regenen. Ik was blij dat ik in de trein mijn regenkleding uit kon trekken en at dankbaar mijn lunch droog op. Als het zo regent ga je ook nergens zitten. En terug in de auto verwarming op hoog en ik was weer droog toen ik thuis was... nou ja... wel direct nog onder een warme douche!
Ik kwam ook een keer in de buurt van het Wageningse Veer waar broer Jan sinds een paar maanden veerman is. Hij was zijn oude werk zat en met zijn kinderen uit huis, kon hij het zich veroorloven een minder goed betaald baantje te nemen dat hij ontzettend leuk vindt. Hij was al in zijn vrije weekenden veerman op een andere pont en was heel blij met deze nieuwe baan. Ik heb een uurtje meegevaren, heen en weer;
Limburg ging eigenlijk supersnel. Het was inmiddels zomervakantie, veel minder cliënten, mijn scriptie (bijna) af, dus veel loop tijd én supergoed weer.
De laatste etappe was zeer indrukwekkend en ik nam me voor het gloednieuwe Krijtlandpad (100 km) op mijn lijstje te zetten.
Ook was ik nog nooit op de Pietersberg geweest. De laatste dag had ik na 27 km in 27 graden niet echt veel fut meer om wat extra kilometers rond de Pietersberg te maken maar hier kom ik vast nog wel eens terug!
En dan zit het erop. 500 +++ km (ik loop regelmatig verkeerd) in 2 maanden. Ik kan het iedereen aanraden!
