Liesbeth's blog: Bantar Gabang

Tuesday, October 28, 2014

Bantar Gabang

Bantar Gabang is een 110 hectare groot terrein op een uur rijden ten zuiden van Jakarta, waar nog geen kwart eeuw geleden rijstvelden waren. Elke dag dumpen 800 trucks hier meer dan 6 ton afval.

De mensen die het afval sorteren, de Pemulungs, (letterlijk; aaseters) wonen en werken op deze plek. Hun enige voordeel is dat ze geen last hebben van de verkeerschaos, want ze kunnen 'lopend naar hun werk'.

De meeste Pemulungs werken minimaal 6 dagen per week, 12 uur per dag, en verdienen nog geen 10 Euro per week.

Naar schatting leven 5000 mensen op deze kunstmatige bergen van afval. De meeste wonen in huizen van hout, oude tapijten, plastic en ander afval materiaal. Maar er staan verrassend genoeg ook huizen van steen die in vrolijke kleuren geverfd zijn. Van de 1500 kinderen die er wonen gaan er maar 500 naar de lagere school, die bovenop de vuilnisbelt gebouwd is. 250 kinderen gaan 's morgens naar school, en 250 kinderen volgen ‘s middags dezelfde lessen. Ze worden niet naar leeftijd ingedeeld maar naar het niveau van hun genoten onderwijs. Het dagdeel dat ze niet naar school gaan, helpen zij hun ouders. De kinderen die niet naar school gaan, werken fulltime. Vaak kunnen de ouders het kleine beetje dat de kinderen verdienen, niet missen om hun ook naar school te sturen.

Naast de lagere school, Yayasan Dinamika Indonesia, staat een middelbare school. Er zijn maar weinig kinderen die de strenge selectie doorstaan om hier naartoe te gaan. Meestal eindigt hun schooltijd tussen hun 10e en 12e jaar.

Beide scholen worden gefinancieerd door regering en sponsers.

Elke dinsdagochtend gaat een groep dames van 'Werkgroep72' naar Bantar Gabang. Zij gaan knutselen met een groep kinderen, via een roulerend systeem zodat alle kinderen om de paar maanden aan de beurt komen voor een knutselles.

We zouden vandaag een groep oudere kinderen krijgen, ik schatte ze tussen de 10 en 14 jaar. Het project was een uiltje van gekleurd papier en een wc rol.

Langzaam stroomde de klas vol. Er stonden 4 rijen van 5 banken, achter elke bank stonden 2 stoelen, dus er was plaats voor 40 kinderen. Toen alle plaatsen bezet waren, en de kinderen nog steeds binnen bleven stromen, zaten er op een gegeven moment 3 kinderen achter 1 bank, en daarna gingen er kinderen aan de andere kant van de bank zitten, zodat er 5 of 6 kinderen om een bank pasten.

De hele klas paste niet op 1 foto, dus maar in 3 stukjes; (van links naar rechts)

Toen het ophield met binnenstromen telde ik bijna 80 kinderen; we begonnen met het uitdelen van het materiaal en binnen 5 minuten zaten ze allemaal heel braaf te knutselen. Leneke, die een aardig woordje Indonesisch spreekt, legde de kinderen uit dat ze gerust iets anders mochten maken dan het uiltje. Er werden een paar vlinders gemaakt, en een draak, en een muis, en een heleboel uilen;