1 mei is Jillis al weer 11 jaar geworden. Die dag zijn we 's middags gaan wakeboarden achter een motorboot. Helaas vertikte Jillis na 5 moeizame startpogingen door te gaan, en Lilith kun je ook moeilijk uren laten wakeboarden, dus toen moeders ook maar in het water. Het was in de zee(straat) tussen Singapore en Maleisie, en het water was verrassend lekker. Jillis had wel een beetje gelijk; het starten is wel even wennen, maar na 2 mislukte pogingen stond moeders en weldra kreeg ik het snowboardjes gevoel al terug en zoefde ik van links naar rechts achter die boot. (laat ik nu precies die dag mijn camera vergeten hebben, dus bewijzen heb ik niet).
Daarna ging Lilith de smaak ook te pakken krijgen, maar de jarige job vertikte het om het te proberen. zucht.
De volgende dag was zijn partijtje. 11 jongetje van 11, DRUK!! LACHEN!! NIET LUISTEREN!!
We gingen survivallen op het strand, nou, voor ik goed en wel het strand bereikte, lagen er al 2 jongens met kleren en al in de zee.
Door alle lol en drukte zijn we aan de helft van het programma niet toe gekomen, maar beter zo dan dat je halverwege door je programma heen bent, niet waar!
Gelukkig was Peter mee, al braken precies op dat partijtje, zaterdagmiddag tussen 16 en 20 uur (toptijd natuurlijk), de problemen los bij van Oord Singapore, die Peter allemaal persoonlijk per gsm heeft moeten oplossen.
Denk niet dat ik overdrijf; op de volgende foto's lijkt hij toch aardig betrokken, maar dat waren de enige momenten dat hij niet met die telefoon aan zijn oor liep zodat ik een paar foto's kon maken.
Hier moest een groep jongens knikkers op een theelepel van emmer A naar emmer B brengen, en de andere groep moest dit met waterballonnen en waterkanonnen(tjes) proberen te verhinderen;


Vervolgens warming up, flesjesvoetbal (snappen de Engelsen toch niet helemaal; bleven maar krampachtig bij hun flesje), parcourtje tijgeren, bbq-en en wat kindervuurwerk tot slot. Vuurwerk is streng verboden in Singapore (nadat Chinatown een paar keer bijna volledig is afgebrand met Chinees Nieuw Jaar), dus deze kinderen zijn nog heel blij met aluminumfolie zakjes die ontploffen als een minatuur handgranaatje en sterretjes (waar wel een sirene bij af gaat)
.
.
We hebben het weer overleefd voor een jaartje...
No comments:
Post a Comment