Ochtendje Javaanse cultuur

Ik ben lid van de Heritage Society in Jakarta. Deze organisatie organiseert film avondjes, lezingen, boek besprekingen enz. Dit is voornamelijk 's avonds en dan heb ik geen zin meer om WEER dat verkeer te trotseren. Maar een onderdeel van de HS zijn de diverse explorer groepen. Deze groepen bestaande uit ongeveer 35 dames van diverse nationaliteiten moeten zelf culturele uitstapjes organiseren. Eerst bedenk je wat je wil; op zaterdag of op woensdag ochtend, en 1 of 2 of 4 keer in de maand. Vervolgens worden de groepen gevormd door degene met dezelfde wensen. Ik koos voor de woensdag, 2 keer per maand, omdat daar ongeveer 8 Nederlandse dames in zitten, en ik verder weinig Nederlandse contacten heb hier.

De dames in de groep moeten vervolgens afspreken welke woensdag jij iets wilt organiseren en waarheen. In de bibliotheek van de HS staan mappen vol voorbeelden om je ideeen te geven, maar eigen inbreng mag ook. In november heb ik een chocolade workshop georganiseerd bij de chocolade school in Jakarta. Je hoeft dan zelf te bedenken wat je wilt gaan doen, de locatie vooral te bezoeken en afspraken te maken, mails rond te sturen, eventueel geld in te zamelen en eventueel zorgen voor een presentje.

Dit keer stond het Jawi Jawa Java op het programma. Hier kun je kennis maken met oa batik, dans en (gamelan) muziek.

Wij gingen eerst een batik doek maken. Ik had het idee dat we een doek zouden maken ter grootte van een sarong, maar het was meer zakdoek formaat. Ik snapte al snel waarom; wat een WERK!!

Op het witte doek was een motief gestempeld. Dit motief moest je overtrekken met hete wax. Je deed dit met een soort houtje met een ijzeren hulsje boven op en dat uit liep in een ijzeren punt. 

De hete wax stond in de potten, en je doopte het hulsje in de wax en vervolgens was het enige wat je hoefde te doen het overtrekken van de lijntjes... 

Tot mijn verbazing was dit niet zo makkelijk als het klonk. Het bleek dat er vaak onder het stokje een wax druppel vormde die als je niet uit keek op het doek terecht kwam en daar niet meer van af te halen was. Het enige wat je kon doen was de vlek te verwerken in het patroon. Maar het was uiterst frustrerend.

Daarna moest je ook nog de achterkant bestuderen; daar waar de wax niet goed was doorgedrongen moest je de lijnen herhalen.

Daarna was het rijp voor de diverse baden. Eerst komt de doek in de rode bak, hier zit een bepaalde stof in. Daarna gaat het doekje in het rode of het blauwe verfbad. Daarna komt de bak met de fixeerstof. Daarna gaat de doek in de kookwas om de wax te verwijderen, en na onderdompeling in koud water gaat de doek aan de waslijn;

Mijn doek waar ik een uur op heb zitten ploeteren zat vol vlekken. Gelukkig hou ik niet van batik! Maar ik snap nu waarom doeken zo duur zijn. Als je meerdere kleuren wilt hebben, moet het tekenen met de wax steeds herhaald worden. Alle stof die niet de 2 of 3e kleur moet hebben moet dan weer met wax bedekt worden.

Ik ben normaal wel handig met handwerkjes, maar dit... is niks voor mij.

Daarna kregen we dansles. In het Indonesisch. De dame was ontzettend aardig en had een hele choreografie bedacht voor een uitvoering van 10 minuten.

Iedereen kreeg een sjaal om en tijdens de dans moest je die voordurend op een bepaalde manier door je handen laten glijden. Ook dit viel niet mee, maar gelukkig konden we om onszelf lachen. (er waren totaal 20 dames van de HS gekomen en we waren in 2 groepen verdeeld)

Tot slot kregen we een heerlijke Indonesische rijsttafel. Het was een zeer leerzaam ochtendje; ik hou het bij yoga.

                                                                                           .

Kerstvakantie

In overleg met Lilith besloten we de kerstvakantie niet in Nederland te vieren maar in Indonesie; zij was dringend aan wat zon toe en onderweg kon ze dan mooi een 5 daagse stop maken in Singapore en haar oude vrienden opzoeken.

Omdat ze er niet toe gekomen was in Nederland naar de tandarts te gaan, maakte ik een afspraak bij onze oude tandarts voor haar en toen ze daar heen ging waren Jillis en ik er ook. VERRASSING!! Stomtoevallig zat Peter ook in Singapore en had zelfs tijd voor een lunch, zodat we na de tandarts met z'n vieren gezellig gingen lunchen.

's Morgens had ik al met Jillis wat winkels bezocht die hij in wilde, en na de lunch nam ik Lilith nog even mee langs haar favoriete winkels. Hierna is ze weer terug naar haar vriendinnen gegaan en Jillis en ik hebben 2 dagen lang ook nog oude vriendschappen opgehaald, en hierna vlogen we gedrieen terug naar Jakarta.

Lilith was nog niet in ons huis in Jakarta geweest en eerst ging ze maar eens goed bijslapen. Toen ze de volgende dag uit bed kwam, was het eerste wat ze zei; "Oja, mama, heb jij die luizenkam nog? Zou je eens willen kijken?"

Ik dacht dat ik gillend gek werd. Ik verdacht haar ervan al maanden jeuk te hebben en lekker wachten tot mammie het weer op zou knappen. Toen ik genoeg moed verzameld had ben ik er maar even voor gaan zitten en na een ruime inspectie kon ik gelukkig geen enkel neetje vinden. PFFFF.

De 3 dagen dat we in Jakarta waren wilde Lilith helemaal niks en Jillis sloot daar naadloos bij aan. Ik moet zeggen dat ik blij was toen Peter ook vakantie kreeg en we naar Bali vlogen. Ik ben 28 jaar geleden voor het laatst in Bali geweest; het stond niet hoog op mijn verlanglijstje maar ik heb al 4 jaar een yogaschool in Ubud op het oog om daar ooit eens een YTTC te gaan volgen. De eerste 3 dagen zouden we in Ubud zitten, dus zodra er een les op het rooster stond met de eigenaar als docent (die ook 40% van de opleiding doet) stond ik met mijn matje klaar. Nou, dat viel eigenlijk vies tegen. Het was een aardige man, maar zijn  Amerikaanse manier van lesgeven vond ik vreselijk. Dus met dat lesje wel US$ 6000,- uitgespaard! (Hij vliegt allerlei bekende Amerikaanse docenten in voor die opleiding)

We zijn naar het bekende 'monkey forest' geweest; nou, die apen waren een stuk relaxter dan vroeger. Ik denk dat ze, net als in Singapore, regelmatig de grootste mannetjes apen afmaken.

Dit schatje lijkt wel een kruising tussen ET en een hamster, al lijkt er vooral lucht In zijn wangen te zitten; 

En ja hoor, zelfs zonder lokmiddel kwam er ook een aap bij de kinderen op hun schouder;

 

Na 3 dagen verhuisden we naar een prive villa met zwembad in Seminyak. Dat is zo’n beetje DE populaire plek op Bali. We dachten; leuk voor onze tieners maar die waren eigenlijk nog steeds happy met niks doen.

We deden wel bijna elke dag iets actiefs. Jillis en Peter zijn samen regelmatig er op uit getrokken richting een golfbaan;

‘s Middags deed Lilith heel vaak haar ‘bikini programma – bikini fit in 100 dagen’ of zo iets. Vaak wist ze Peter te motiveren om mee te doen, al heeft hij een andere doelstelling;

En ik deed natuurlijk trouw mijn eigen yoga porgramma;

Daarnaast waren we verrassend weinig op de beroemde Balinese stranden te vinden overdag (te warm, te veel regen, we hadden altijd wel een excuus) maar ‘s avonds gingen zijn we wel een paar keer verse vis aan zee gaan eten;

Maar verder vermaakten we ons eigenlijk heel erg goed in het heerlijke huisje met eigen zwembad;

Zelfs als de regen met bakken uit de lucht viel. We zaten in de regentijd maar die bui af en toe koelt de boel lekker af dus eigenlijk alleen maar plezier van de regenbuien gehad, zeker om naar te kijken vanaf onze eettafel;

Met kerstmis gingen we ‘s avonds op pad om een restaurant te vinden. Kerstavond hadden we in het hotel gegeten en nu gingen we de stad in. Zonder hoop deed ik een voorstel; ‘Jongens, het is kerstmis. Vrede op aarde voor iedereen. Laten we voor 1 dag eens geen dieren doden en dus geen vlees eten.’

Peter’s reactie kwam direct; ‘Ok. Maar dan laten we ook alle kroppen sla leven.’

Het werd een suf eetcafe. Tja. 3 tegen 1. Kansloos.

2e kerstdag zijn we naar Poppies restaurant gegaan in Kuta beach. Toen ik met Els in Bali was, 28 jaar geleden, zijn we daar elke dag minstens 1 keer gaan eten, en toen ik las dat het restaurant nog steeds bestond ben ik er met het gezin heen gegaan. Er was wat begroeing verloren gegaan ten kosten van tafeltjes, maar verder kon ik het me nog wel herinneren. Els, deze foto is voor jou;

Nu we toch in de serie eetfoto’s beland zijn, ook nog een kiekje van ons 20 jarig huwelijk in restaurant KuDeTa, waar we echt heerlijk gegeten hebben;

En toen werd het de nacht van 30 op 31 december. Peter werd om half 3 wakker van een huilende Lilith op de wc. Hij ging kijken en kwam even later (opgelucht) mij wakker maken; ‘ Ze wil jou.’  En kroop weer heerlijk zijn bedje in.

Ik erheen. Ze had ontzettend gekotst op de badkamervloer, en ze voelde zich heel lamlendig. Ik heb haar onder de douche gezet, alles opgeruimd en toen vroeg ik waarom papa haar eigenlijk niet had mogen helpen. Ik ben nu de rest van de nacht klaar wakker en Peter kan na nachtelijke acties gewoon verder snurken. Bovendien WAS hij al wakker.

Antwoord; ‘Ik vond die kots zo vies voor papa.’

Omdat ze zich nog steeds heel beroerd voelde en ik toch wakker was, vroeg ik Jillis of hij niet liever in mijn bed verder wilde slapen. (dat had ik al eens vaker gevraagd als die 2 ‘s morgens er heel erg vroeg uit wilden om te gaan golfen, waardoor Lilith en ik ook vroeg wakker werden. Maar dat wilden ze allebei niet; samen in een tweepersoonsbed.

En nu wist Jillis niet hoe snel hij van bed moest verwisselen. Ik heb Peter ook nog aangeboden om in Jillis bed, naast Lilith te gaan liggen, maar ook dat sloeg hij vriendelijk af.

En nu kon het dus opeens wel. De homo’s ;-)))))

We hadden voor oudjaarsdag een fietstocht geboekt en om 7 uur hielden we even familie overleg. Lilith had de hele nacht niet geslapen, had zowiezo al geen zin in die fietstocht en wilde maar 1 ding; lekker in bed blijven liggen en SLAPEN.

Jillis, die ook geen zin in die fietstocht had, bood wel aan om thuis te blijven maar Lilith sloeg het aanbod (terecht) af. Omdat de fietstocht ‘s morgens vroeg was en maar 3 uur zou duren, besloten we Lilith lekker met rust te laten en wij toch maar gaan fietsen.

Ik was aardig brak maar was nog steeds klaar wakker, dus vooruit.

Nou, het begon er al mee dat we een uur te laat warden opgehaald.

Toen we eindelijk in het busje zaten met een paar andere toeristen, vroeg ik na een uur of we er al bijna waren. (dacht nog dat dat van de fietstijd af zou gaan)

Ja, maar we gingen eerst nog uitgebreid koffie drinken, en daarna weer een half uur in de auto, daarna uitzicht foto maken van een vulkaan;

je kunt het niet zien op de foto maar een van de kraters was nog aan het naroken!

Daarna werden we getrakteerd op bananenfrittertjes, toen moest  iedereen plassen, en ja hoor, tegen 11 uur zaten we op de fiets. Inmiddels begon het ook nog te regenen, dus iedereen een regencape om;

Daarna weer een kwartier oponthoud voor de eerste (en gelukkig laatste) lekke band.

Inmiddels was het wel opgehouden te regenen en het was heerlijk fietsweer; zwaar bewolkt maar droog. En… het ging constant bergje af. Echt, de hele fietstocht duurde inderdaad 3 uur en als we 3 keer een minuutje hebben moeten trappen was het veel. We remden (dit kon je geen fietsen meer noemen) door erg schattige dorpjes;

En op een gegeven moment mochten we ook een huis van binnen bekijken. De meeste families wonen met 4 generaties onder een dak.

Direct na de voordeur stond er een grote muur; die moest de boze geesten tegen houden (het dwarse lage muurtje achter de voordeur);

Daarna waren er een stuk of wat gebouwtjes waar de diverse gezinnen in woonden;

En in een hoek van de tuin stonden diverse tempeltjes voor overladen voorouders;

Opa en oma;

opa had een gek ding op zijn onderbeen

De keuken; heel donker, een kookpot en een plastic zakje met etensvoorraad… meer was er niet. (wel een varken, een koe en veel kippen in de grote moestuin)

Jillis is nog naar de wc geweest maar dat laten we maar aan jullie verbeelding over…

Na 3 uur remmen schoven we zo aan voor een kleine rijsttafel en daarna weer het hele eind terug…. We waren pas om 4 uur thuis.

Lilith had inderdaad de halve dag geslapen maar was erg blij dat we er waren. Ze voelde zich nog steeds beroerd. Gelukkig geen diarree meer maar nog wel misselijk, dus maar een primperan erin en daarna familie beraad voor oudejaarsavond…

We hadden dure kaartjes voor een zwart/wit gemaskerd bal in KuDeTa. De jongens wilden nog steeds erg graag gaan, Lilith ook maar ze kon nog nauwelijks een kopje thee binnen houden. Ik liep inmiddels op mijn tandvlees dus bood zeer vrijwillig aan haar wel gezelschap te houden… om kwart voor 11 hebben we het allebei opgegeven om proberen wakker te blijven tot 12 uur. Ik heb tot half 9 geslapen en Lilith tot 10 uur...

En de jongens hebben de bloemetjes buiten gezet;

Nieuwjaarsdag knapte Lilith gelukkig langzaam wat op. En 2 januari is zij op het vliegtuig naar Amsterdam gestapt en wij naar Jakarta.

En daar aangekomen heeft er Jillis echt het wereld record luchthaven-sprinten verbroken. (buiten stond Layla te wachten, haha!)

                                                                .