Ahmed de terrorist

Jillis lag in bed, licht was net uit en ik lag nog even naast hem met een klein lampje een puzzel af te maken. Ik dacht eigenlijk dat hij al sliep, dat kan hij heel snel, hoor ik opeens een slaperig stemmetje; 'Oja, mam, morgen moeten we verkleed naar school. Carnaval.'

Ik gelijk rechtop. 'Nou, dat wordt kiezen tussen Harry Potter, het vampierenpak, of de middeleeuwse lijkensjouwer.' (Alleen de Halloween verkleedkleren hebben de laatste twee verhuizingen overleefd)
Jillis, ook gelijk weer klaarwakker; 'Nee, dat wil ik niet.'

'Nou jongen, dan heb je morgenochtend toch zeker wel 5 minuten om iets anders te verzinnen, te maken en aan te trekken.'
(hij maakte mij niet wijs dat hij dit pas gistermiddag van de meester gehoord had. Brieven laat hij altijd op school slingeren, en mij kreeg hij daar om 9 uur 's avonds niet meer voor achter mijn naaimachine)

Het bleef 5 minuten stil. Ik dacht dat hij toch in aan het slapen was, maar hij zei nog een keer nadrukkelijk; 'Ik ga niet als Harry Potter.'

Vervolgens kreeg ik een ingeving;


Ahmed, de terrorist.





.

Lo Hei

Lo Hei is the act of tossing yu sheng.

Nog niet duidelijk?

Yu sheng is een salade van witte radijs, wortel, rode paprika, gember, peterselie, pinda's, geroosterde sesam zaadjes, gember, rauwe vis (vaak zalm, tonijn en/of inktvis), ui, gedroogde papaya, stukjes gebakken yam, Chinese kroepoek, 5 kruiden poeder en een pruimensaus. Met name de rauwe groentes worden in hele dunne sliertjes geraspt, de vis in flinterdunne plakjes geschaafd en alle ingredienten worden om de hoofdschotel gerangschikt.

Yu sheng wordt als voorgerecht gegeten tijdens de 2 weken van het Chinese nieuwjaar, met name op Renri, de 7e dag van het nieuwe jaar. De hele familie zit om een ronde tafel, en nadat alle schaaltjes zijn toegevoegd aan de grote basis salade, begint de pret, of te wel het tossen van de salade.

Het is de bedoeling dat iedereen met chopsticks de salade gaat mixen, door de salade zo hoog mogelijk in de lucht te gooien. Op dit ogenblik wordt er luid Lo Hei geroepen. Lo Hei betekent; door elkaar mixen, maar deze klanken staan in het Chinees ook voor 'meer en meer voorspoed'

Hoe hoger de salade komt, hoe meer geluk in het komende jaar, en de wensen die hardop worden uitgeroepen, zullen met dat geluk ook uitkomen...

Misschien kun je je geen voorstelling maken van de smaak van dit gerecht. Ik kan het het beste omschrijven als verrassend. Door de vermenging van zoveel verschillende smaken, lijkt elke hapje anders, omdat in elk hapje een ander ingredient iets meer overheerst.

We waren met ongeveer 20 Nederlandse dames gaan salad tossen, en we zaten aan 2 grote ronde tafels met een draai plateau in het midden. Nadat de salade getost was, werd hij over de bordjes verdeeld en konden we het proeven.

Hierna werden in zeer rap tempo de overige gerechten geserveerd. Vorig jaar hadden de dames die dit georganiseerd hadden, de inhoud van de maaltijd over gelaten aan het (erg goede) restaurant, die na de salade een traditionele Chinese maaltijd op tafel toverde. Zeewier, varkensvlees van ontraceerbare lichaamsdelen, en troebele zoute soepjes bedorven toen de rest van de maaltijd. Dit keer was er een verbod voor varkensvlees uitgevaardigd, en door goed overleg kwamen er zeer verrassende hapjes op tafel; gefrituurde garnalen met fruit en mayonaise, zeer goed gemarineerde biefstuk, baby kaylan (groene groente), kip met een bijzondere citroensaus, gebakken rijst en natuurlijk long-life noedels. Het smaakte allemaal even lekker en het toetje, iets van vanille ijs in een romig sausje van mango, passievruchten, flinterdunne stukjes grapefruit en piepkleine jellyballetjes was een overheerlijk sluitstuk van de aparte maaltijd.

Een verrassende vervanging van de iftar in het midden oosten...

De oude Chinese begraafplaats op Bukit Brown

Deze week ben ik met een paar Amerikaanse dames meegelopen over de oude Chinese begraafplaats op Bukit Brown.

Vaak als je langs een wat rustiger weggetje rijdt in Singapore, kom je hier en daar een oud Chinees graf tegen. Een Amerikaanse dame vertelde me dat ze heel vaak wandelde iets ten noorden van de Hollandse Club, waar heel veel graven lagen. Dus besloot ik haar te vergezellen samen met nog een paar van haar vriendinnen.

Als je heel rustig liep - kunnen ze goed die Amerikaanse dames ;-) - kon je er wel een dik uur rond lopen. Het was niet heel groot, maar het was er prachtig en vooral heel rustig.



De graven liggen er schijnbaar kris kras door elkaar. Een steen, een soort halfronde heuvel erachter (symboliseerd de terugkeer naar de baarmoeder), Chinese instripties, soms een Westers jaartal of een oud fotootje, maar allemaal overwoekerd en sommige zelfs overvallen door een boom;







Het komt toch wat sfeervoller over als de boom overeind blijft staan...









Sommige graven worden bewaakt door beelden,




deze lieflijk,




maar de meeste heldhaftig;






En als je nu denkt; wat een troep rond dat rechter graf, dan is dat onjuist gedacht. Nou ja, het is natuurlijk wel een troep, die losse papiertjes, maar ze zijn daar door familie heel bewust verstrooid. Rond Chinees Nieuwjaar en rond het Hungry Ghost festival verbranden nabestaanden papieren nep geld voor hun dierbare overledenen. Daar gaan ze zo ver in, dat niet alleen nep geld wordt verbrand, maar ook papieren schoenen, overhemden, jurken, paspoorten, vliegtickets, voedsel en wat ze dan ook maar nodig zouden kunnen hebben.

Op veel grafstenen ligt een losse kei. Bezoekende familieleden tikken bij elk bezoek met het steentje op de grafsteen. Klop klop, Granny, wij zijn er...







Ik hoop van harte dat het er over 100 jaar nog even rustig en prachtig bij ligt...



.

Sungei Buloh Wetland Reserve

Hoe krijg je je kinderen (en man) mee op een wandeltocht?

Voor mij leek de oplossing niet al te moeilijk; sleep nog een paar gezinnen met pubers mee. Al snel had ik 3 andere geinteresseerde moeders gevonden, en gezamelijk begonnen we ons offensief. Sommigen gingen heel democratisch te werk, maar dat schiet bij ons niet op. Ik wist; als ik Peter zo ver had, krijgen we die 2 kinders ook wel in de auto. Het overtuigen van Peter viel niet eens tegen, dus het enige wat we de kinderen vertelden was; 'we gaan krokodillen zoeken in een moeras en er gaan nog 7 andere kinderen mee van 10 tot 15 jaar'. En warempel; zonder al te veel tegenwerking gingen ze nog in de auto zitten ook. (Misschien hielp de muffin lucht ook; had 's morgens diverse recepten, hartig en zoet, uitgeprobeerd als proviand voor onderweg)

Het 130 ha Sungei Buloh Wetland Reserve ligt in het noorden van Singapore. Het gebied bestaat uit moeras en mangrove, en zit vol vogels, monitor lizards, insecten, vissen, crabben, otters en... krokodillen.

Door het reservaat lopen houten wandelpaden en bruggen over het natte moeras, zodat je met droge voeten tot diep in het moeras kan doordringen. Overal staan wild schuttingen waarachter je het wild kan bespieden.

het uitzicht van een dier op het wild schot.

Er stonden diverse waarschuwingsborden die de wandelpret bijzonder verhoogde;

Maar de 9 kinderen maakten waarschijnlijk zoveel herrie dat alleen de monitor lizards zich lieten zien, in ruime getalen;

Deze monitor lizards zien er gevaarlijker uit dan ze zijn. Ze kunnen tot 2 meter lang worden en wegen een kilo of 25.

Een kleine 2 uur hebben we het wel uitgehouden in het reservaat. Daarna zijn we met z'n allen gaan eten en we waren het helemaal met elkaar eens; dit gaan we nog een keer herhalen...